5 faktów o insulinooporności, które powinnaś znać

Insulinooporność przydarza się częściej, niż możesz podejrzewać! Żyjesz w ciągłym biegu, zapominasz o posiłkach, niedosypiasz? Planujesz regularnie trenować, ale tylko na planach się kończy? Tak mija ci kolejny dzień, miesiąc i rok. Musisz się zatrzymać, bo to prosta droga do insulinooporności. Myślisz sobie „mnie to nie dotyczy”? Słyszałaś, że koleżanka to ma, ale przecież ty jesteś zdrowa. Możesz być w błędzie.

Według najnowszych szacunków insulinooporność występuje nawet u 40-50% polskiej populacji. Zobacz, czego jeszcze nie wiesz o podstępnej insulinooporności.

Nie chcesz mieć insulinooporności? Uważaj na obwód brzucha!

Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości komórek na działanie hormonu insuliny. Zadaniem insuliny jest przede wszystkim skuteczne regulowanie stężenia cukru we krwi, które w insulinooporności prawie cały czas jest podwyższone.

Problem oporności na insulinę najczęściej współistnieje z nadwagą i otyłością. Na nasilenie objawów szczególny wpływ ma tkanka tłuszczowa zlokalizowana na brzuchu. Dlaczego? Tłuszcz trzewny jest tkanką aktywną. Oznacza to, że ma zdolność wydzielania substancji wywołujących stan zapalny, które dodatkowo nasilają insulinooporność.

Powstaje błędne koło – pierwotna przyczyna oporności na insulinę, czyli nadmierna masa ciała, staje się także jej przyczyną wtórną! Pilnuj, by twoje BMI było w normie, a obwód w pasie nie przekraczał 80 cm i działaj, gdy zauważysz, że spodnie trudniej się dopinają.

Insulinooporność dotyczy także szczupłych kobiet

Oporność na insulinę zdarza się także u bardzo młodych i szczupłych kobiet. Zazwyczaj jest to związane z silną skłonnością genetyczną. Jeśli jesteś szczupła, ale w twojej najbliższej rodzinie pojawiały się przypadki cukrzycy typu II to trzymaj rękę na pulsie i regularnie kontroluj stężenie glukozy oraz insuliny na czczo. Bywa też tak, że nawet osoby szczupłe mają nadmiar tkanki tłuszczowej brzusznej, która insulinooporność wywołuje. Taki stan dietetycy określają jako otyłość przy prawidłowej masie ciała.

Insulinooporność bywa skutkiem innych chorób

Insulinooporność nie jest oddzielną jednostką chorobową. Tak naprawdę to objaw tego, że twój organizm nie radzi sobie prawidłowo z metabolizowaniem węglowodanów. Oporność na insulinę bardzo często współistnieje z innymi chorobami. Poproś swojego lekarza o badanie w kierunku insulinooporności, jeśli masz:

• zespół policystycznych jajników (PCO),
• klasyczną niedoczynność tarczycy,
• chorobę Hashimoto,
• podwyższone stężenie kortyzolu,
• podwyższone stężenie prolaktyny.

Pierwsze oznaki insulinooporności są bardzo niespecyficzne

Najpierw pojawia się zmęczenie, masz wrażenie, że nie możesz zebrać myśli, uciekają ci słowa. Czujesz, jakby ktoś postawił przed tobą szybę, świat się rozmywa, trudno jest ci się skoncentrować. Potem zdajesz sobie sprawę, że zdarza ci się przysnąć przy biurku i ze względu na swoje samopoczucie nie powinnaś prowadzić samochodu. To wszystko przez ten trudny projekt w pracy! Czy na pewno? Tyjesz i nie wiesz dlaczego, wieczorami dopadają cię ataki głodu. Czujesz, że mocniej się pocisz, puchniesz, a pod pachami i na szyi zauważasz ciemne plamy – to tzw. rogowacenie ciemne. Tak właśnie zaczyna się insulinooporność.

Insulinooporność nie musi wiązać się z wystąpieniem cukrzycy w przyszłości

Słyszałaś, że insulinooporność to prosta droga do cukrzycy typu 2? Spokojnie! Dzieje się tak tylko w przypadku niezdiagnozowanej i nieleczonej oporności na insulinę! Cukrzyca rozwija się wtedy po około 10-15 latach. Na szczęście stan insulinooporności jest w pełni odwracalny, ale wymaga twojej pracy i zaangażowania w zmianę stylu życia. Musisz zadbać o zdrową dietę, regularny ruch i czas na relaks oraz sen. Bardzo ważne jest, by opiekowali się tobą współpracujący ze sobą specjaliści – lekarz endokrynolog, dietetyk i trener, którzy dopasują plan zmian do twoich potrzeb. Po 10 latach zdrowego stylu życia stan twojego zdrowia będzie lepszy niż tych, którzy mimo braku insulinooporności w tym czasie nie zmienili nic!