„Drodzy Państwo – oto jestem. Magister pielęgniarstwa, który pracuje przy łóżku chorego”. Na profilu W czepku urodzona pojawiły się ważne słowa

„Nie zostałam magistrem po to, by być oddziałową. Nie skończyłam studiów po to, by kiedyś znaleźć ciepłe miejsce w ministerstwie” – podkreśla pielęgniarka Weronika Nawara. Tłumaczy, dlaczego dla pielęgniarek tak ważne są studia i dlaczego ona zdecydowała się je skończyć. 

Szykują się zmiany w kształceniu pielęgniarek

„Nie zostałam magistrem po to, by być oddziałową”

Pielęgniarka Weronika Nawara mówi wprost: „Nie zostałam magistrem po to, by być oddziałową. Nie skończyłam studiów po to, by kiedyś znaleźć ciepłe miejsce w ministerstwie„.

Jak tłumaczy, dyplom magistra jest jej potrzebny, żeby móc być bardziej świadomą i wykształconą pielęgniarką, by rozwijać się naukowo i iść dalej.

„Chcę żeby moja opieka nad pacjentami to był najwyższy możliwy poziom, bo wiecie, Panowie i Panie, piszący te wszystkie propozycje i ustawy – my pielęgniarki i pielęgniarze pracujemy z żywym człowiekiem. Tutaj nie ma miejsca mamy przestrzeni na błąd i pomyłkę. Nie skasujemy naszego błędu klawiszem backspace” – podkreśla Nawara.

Jak pisze Weronika Nawara, poszła na studia, bo chciała być członkiem zespołu terapeutycznego, a nie „średnim personelem medycznym”. Podkreśla, że studia otworzyły pielęgniarkom wiele dróg.

„Dziś nasz zawód w mniejszym lub większym stopniu jest zawodem samodzielnym. Powolnym tempem zaczynamy się rozwijać. Wypisujemy recepty, wykonujemy badanie fizykalne, udzielamy porad zdrowotnych i edukujemy. Potrafimy zająć się pacjentem po ciężkim zabiegu kardiochirurgicznym, bierzemy udział w badaniach naukowych. Ja rozumiem, że takich rzeczy może nie wiedzieć mój pacjent – Henryk, lat 78, ale wy piszący ustawy?” – zaznacza pielęgniarka.

Studia nie przygotowują do pracy?

Jak zauważa Nawara, pewnie zaraz znajdzie się ktoś, kto stwierdzi: „Halo, Werka! Studia nie przygotowują do pracy”. Pisze, że jednocześnie się z tym zgodzi i nie zgodzi.

„Zgodzę się z tym, bo do pracy przygotowuje nas doświadczenie. Nawet po 30 latach pracy, nie możemy powiedzieć, że z pewnością zawsze sobie poradzimy. Nawet po liceum medycznym, nie jesteśmy przygotowani do pracy, dlaczego więc wymagamy tego od studiów? A nie zgodzę się z tym, bo studia do furtka, która otwiera nam głowę, pokazuje kierunki i uczy poszukiwać wiedzy” – podkreśla.

Jak dodaje, studia wyznaczają ścieżkę samokształcenia na całe życie. Według niej to niemożliwe, żeby przyszłe pielęgniarki nauczyły się całej intensywnej terapii podczas kilkudziesięciu godzin zajęć praktycznych. Ale mogą podczas nich zobaczyć, czy ten dział jest dla nich, czy ich interesuje i gdzie szukać informacji, jeśli chcą się z w tym specjalizować.

Weronika Nawara, czyli w czepku urodzona

Profil na Instagramie wczepkurodzona prowadzi pielęgniarka Weronika Nawara. „Jestem pielęgniarką. Prowadząc bloga staram się odczarować ten zawód” – tak sama o sobie pisze.

Jej profil obserwuje niemal 17 tys. osób. Udowadnia im, że „pielęgniarstwo to wybór, a nie porzucone marzenia”, że to zawód, który wybiera się świadomie.

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

 

Jestem magistrem pielęgniarstwa. Jestem w trakcie specjalizacji. I jak to twierdzi gość, który powinien dbać o jakość polskiej Ochrony Zdrowia, nie marzę o tym, żeby zajmować stanowisko kierownicze. ⁣ ⁣ Nie zostałam magistrem po to by być oddziałową. Nie skończyłam studiów po to, by kiedyś znaleźć ciepłe miejsce w ministerstwie. Dyplom magistra jest mi potrzebny, żeby móc być bardziej świadomą i wykształconą pielęgniarką, by rozwijać się naukowo i iść dalej. Chcę żeby moja opieka nad pacjentami to był najwyższy możliwy poziom, bo wiecie Panowie i Panie piszący te wszystkie propozycje i ustawy – my pielęgniarki i pielęgniarze, pracujemy z żywym człowiekiem. Tutaj nie ma miejsca mamy przestrzeni na błąd i pomyłkę. Nie skasujemy naszego błędu klawiszem /backspace/. To tak tylko gwoli przypomnienia. ⁣ ⁣ Propozycja dotycząca wprowadzenia zmian systemowych w zakresie kształcenia pielęgniarek polegająca na powrocie do systemu kształcenia w zawodzie pielęgniarki w liceach medycznych/technikach budzi mój ogromny sprzeciw. Czytając, że propozycja ta jest spowodowana zmniejszającą się liczbą personelu oraz faktem, iż młode adeptki pielęgniarstwa po ukończeniu studiów I stopnia na poziomie licencjackim lub II stopnia na poziomie magisterskim, nie podejmują pracy w zawodzie w naszym kraju, ponieważ decydują się na wyjazd lub aspirują do stanowisk kierowniczych. Otóż Drodzy Państwo – oto jestem. Magister pielęgniarstwa, który pracuje przy łóżku chorego. Dziwne, prawda? Ja i moje koleżanki i koledzy – w większości zostałyśmy, jesteśmy i pracujemy. Pracujemy za premie z oklasków, pracujemy często gęsto tłumacząc, że nie skończyliśmy, jak to określają pacjenci /niedzielnej szkółki/. ⁣ ⁣ Cd. w komentarzu.

Post udostępniony przez Weronika Nawara (@wczepkurodzona) Maj 27, 2020 o 2:54 PDT