Łupież różowy – czy jest zaraźliwy, jak go skutecznie wyleczyć?

Łupież różowy, zwany też łupieżem Gilberta, to łagodna choroba skóry. Dotyka głównie dzieci i nastolatków, rzadziej młodych dorosłych. Chociaż nie jest to wyjątkowo estetyczna przypadłość, zazwyczaj mija szybko, nie jest też bardzo uciążliwa.

Nie wiadomo, co jest przyczyną występowania łupieżu różowego. Podejrzewa się o to wirus herpes simplex 7 (HHS7), odpowiedzialny za infekcje, zarówno nagłe, jak i przewlekłe. Wirusy tego typu mogą wiele lat przebywać w uśpieniu i aktywować się dopiero w przypadku obniżenia odporności.

Objawy łupieżu różowego

Przebieg choroby jest bardzo charakterystyczny. Rozpoczyna się od pojawienia się na torsie, najczęściej w okolicy klatki piersiowej, odcinającej się od skóry różowej bądź czerwonej plamki. Jest to tzw. blaszka macierzysta, czyli centrum powstania łupieżu. Plamka powiększa się aż do czasu, gdy zacznie się łuszczyć na brzegach. Typowa blaszka macierzysta ma kilka centymetrów. Swędzi, jednak niezbyt intensywnie. Świąd narasta, gdy chory się spoci lub zgrzeje.

Kolejne plamy łupieżu zaczynają pojawiać się około tydzień po ukazaniu się ogniska choroby. Zazwyczaj obejmują tors, szyję i plecy, rzadziej pośladki. Zdarza się, że łupież różowy pojawia się tam, gdzie skóra nie jest opalona – pod pachami, w okolicach krocza, na pośladkach.

Objawy łupieżu nigdy nie występują na twarzy i skórze głowy, a także podeszwach stóp, wewnętrznej stronie dłoni. Nie zajmuje także skóry opalonej.

Czasami zdarza się, że oprócz zmian skórnych można zaobserwować dodatkowe objawy: ból gardła, podwyższoną temperaturę ciała, bóle głowy, zaburzenia pracy jelit i żołądka, bóle stawów. Objawy te niemalże nigdy nie są wyjątkowo natężone, zazwyczaj nie utrudniają normalnego funkcjonowania.

Co powoduje łupież różowy?

Nie wiadomo, co jest przyczyną występowania łupieżu różowego – najprawdopodobniej za chorobę odpowiada wirus herpes simplex 7 (HHS7). Wirusy tego typu mogą wiele lat przebywać w uśpieniu i aktywować się dopiero w przypadku obniżenia odporności. Z tego powodu więcej przypadków zarażenia łupieżem różowym notuje się w sezonie jesienno-zimowym. Nie jest pewne, czemu choroba atakuje głównie osoby młode, a w szczególności dzieci około dziesiątego roku życia.

Jak leczyć łupież różowy?

Z uwagi na to, że łupież Gilberta jest chorobą mało uciążliwą, która mija sama po czterech, sześciu tygodniach, nie stosuje się leczenia farmakologicznego. Jeśli świąd plam łupieżu jest wyjątkowo dokuczliwy, lekarz może zapisać doustne leki przeciwhistaminowe lub sterydy. Jednakże u większości pacjentów nie jest konieczne stosowanie jakichkolwiek środków farmaceutycznych.

Istnieją domowe sposoby leczenia łupieżu różowego. Wszystkie opierają się na hamowaniu swędzenia, nie mają za to wpływu na rozprzestrzenianie się choroby. Można stosować okłady i płukanki z sody oczyszczonej lub octu jabłkowego, a także naparów z rumianku, lawendy i drzewa sandałowego.

Czy łupież różowy jest zaraźliwy?

Łupież tego rodzaju nie jest zaraźliwy, nie wykazuje też tendencji do nawrotów. Rzadko zdarza się, aby chory przechodził łupież różowy więcej niż raz w swoim życiu. Uciążliwość objawów nie jest też zależna od wieku pacjenta.

Osoba chorująca na łupież różowy nie musi więc koniecznie odpoczywać w domu, jeśli nie ma dodatkowych objawów utrudniających funkcjonowanie, takich jak mocne bóle brzucha czy ból głowy.

Łupież różowy czy borelioza?

Istnieje możliwość pomylenia łupieżu różowego z rumieniem wędrującym powstałym po ukąszeniu kleszcza. Jednakże istnieją istotne różnice pomiędzy charakterem zmian skórnych w przypadku obu tych chorób. Plamy przy łupieżu różowym zaczynają się od blaszki macierzystej, występują mnogo, bardzo rzadko mają wyraźne krawędzie, a ich kolor jest różowo-brązowy. Zdarza się, że bywają bardzo nieregularne.

Rumień wędrujący prawie zawsze ma wyraźne krawędzie i zwykle występuje w formie pierścienia z widocznym ciemniejszym środkiem i dobrze odznaczającą się aureolą. Zdarza się, że bywa mnogi, jest to jednak rzadkość. Rumień wędrujący zazwyczaj także nie powoduje świądu czy dyskomfortu, w rzadkich przypadkach może jednak swędzieć, nachodzić ropą. Rumień wędrujący występuje tylko i wyłącznie po ukąszeniu kleszcza, jednak nie musi pojawić się dokładnie w miejscu, w którym pasożyt ugryzł chorego.

Z każdą zmianą o nieznanej przyczynie powinno się udać do lekarza dermatologa. Dopiero on jest w stanie postawić odpowiednią diagnozę. Łupież różowy łatwo pomylić w początkowej fazie także z innymi chorobami i zmianami skórnymi wieku dziecięcego, dlatego ważne jest, aby udać się z dzieckiem do lekarza, jeszcze zanim zmiany rozprzestrzenią się na ciele.