Biopsja tarczycy – cena, wyniki, powikłania. Na czym polega badanie?

Biopsja tarczycy to badanie polegające na pobraniu tkanki za pomocą igły, dzięki któremu można wykluczyć obecność złośliwej zmiany w miąższu gruczołu. Wykonywane jest w drugim etapie diagnostyki chorób tarczycy. Obecność powiększającego się guza w gruczole z cechami złośliwości w USG to podstawowe wskazanie do wykonania biopsji tarczycy.

Czy biopsja tarczycy boli? Badanie to jest mało inwazyjne oraz krótkie, nie wymaga znieczulenia, choć może powodować nieznaczne dolegliwości bólowe. Powikłania występują niezwykle rzadko. Niestety na wyniki biopsji tarczycy czeka się nawet kilkanaście dni – tyle potrzeba czasu, by specjalista patomorfolog mógł ocenić fragmenty tkanek pobranych z narządu.

Na czym polega biopsja tarczycy?

Badanie, jakim jest biopsja tarczycy, pozwala przede wszystkim na wykluczenie nowotworów złośliwych obecnych w zmianach powstałych w obrębie gruczołu. Biopsja tarczycy polega na pobraniu materiału do badania histopatologicznego z tarczycy, a następnie przeanalizowaniu go przez patomorfologa. Biopsję tarczycy wykonuje się w przypadku stwierdzenia czynników podwyższających ryzyko występowania zmiany złośliwej – szybko rosnącego guza, obecności powiększonych węzłów chłonnych, chorób tarczycy w rodzinie, pojawienia się guzka przed 20 lub po 60 roku życia, wielkości guzka powyżej 4 cm oraz cech złośliwości w badaniu ultrasonograficznym. Jak wygląda biopsja tarczycy? Z reguły wykonywana jest za pomocą cienkiej igły o średnicy 0,4–0,6 mm. Przed badaniem lekarz ocenia za pomocą USG miejsce, w którym ma dokonać wkłucia. Zabieg przeprowadzany jest w warunkach sterylnych. Skórę odkaża się, następnie lekarz dokonuje wkłucia do guzka i pobiera materiał ze zmiany za pomocą kilkukrotnych szarpnięć, dzięki czemu materiał przedostaje się do igły. Ile trwa biopsja tarczycy? Badanie trwa bardzo krótko i nie wymaga znieczulenia. Po zabiegu zostaje założony opatrunek uciskowy, który ma zapobiec powstaniu powikłań.

Biopsja tarczycy – jak się przygotować?

Należy spełnić kilka warunków, by móc poddać się zabiegowi. Przygotowanie do biopsji tarczycy obejmuje odstawienie niektórych leków w razie ich przyjmowania na stałe – dotyczy to przede wszystkim leków przeciwkrzepliwych. Czas odstawienia zależy od rodzaju leku – wysokie dawki aspiryny zaleca się odstawić nawet do 7 dni przed badaniem. W każdym przypadku należy skonsultować się w tej sprawie z lekarzem i stosować się do jego zaleceń. Biopsja tarczycy nie musi być wykonywana na czczo. Zabieg zazwyczaj odbywa się w przychodni ambulatoryjnej.

Biopsja tarczycy – wyniki

Po pobraniu komórek ze zmiany przekazuje się preparat patologowi, który oceni materiał z biopsji tarczycy. Ile czeka się na wyniki? Zazwyczaj czas od wykonania badania do uzyskania wyniku od lekarza patologa wynosi 1–3 tygodnie. Nie należy samodzielnie interpretować wyników, ale zgłosić się z nimi do swojego lekarza prowadzącego. Zdarza się, że materiał pobrany z biopsji jest niediagnostyczny i konieczne jest powtórzenie badania. Tak samo ma się sprawa z biopsjami, których wynik nie jest jednoznaczny lub gdy obserwuje się niepokojące zmiany w tarczycy mogące świadczyć o obecności zmiany złośliwej mimo prawidłowych wyników biopsji.

Biopsja tarczycy – cena

Biopsja tarczycy jest refundowanym przez NFZ badaniem, co oznacza, że można ją zrobić całkowicie bezpłatnie. Istnieje możliwość wykonania biopsji tarczycy we własnym zakresie. Mimo wszystko do wykonania zabiegu potrzebne jest skierowanie od lekarza. Ile kosztuje biopsja tarczycy prywatnie? Koszt biopsji to 150–300 zł.

Powikłania po biopsji tarczycy

Choć biopsja tarczycy jest mało inwazyjna, nasuwa się pytanie, czy można bez obaw o skutki uboczne poddać się zabiegowi. Czy biopsja tarczycy jest bezpieczna? Nie ma żadnych wątpliwości – jest to badanie bezpieczne. Powikłania występują rzadko i w większości przypadków są one łagodne. Najczęstsze skutki uboczne biopsji tarczycy to:

• ból, obrzęk w miejscu wkłucia,
• omdlenie,
• krwiak.

Rzadziej występują:

• krwotok lub krwiak wymagający interwencji chirurga,
• porażenie nerwu krtaniowego wstecznego,
• zakażenie – szczególnie narażeni na nie są chorzy z cukrzycą i zaburzeniami odporności.