się ten artykuł?
Anty TG to grupa białek i nazwa badania, które jest niezwykle ważne dla osób z problemami tarczycowymi. Przeważnie dowiadujemy się o nich, jeśli samodzielnie lub ktoś z naszych bliskich ma je wykonać i nie wiemy do końca, czym jest anty TG oraz czego spodziewać się po takim badaniu. Poniżej przybliżymy tematykę przeciwciał przeciwtarczycowych, opiszemy przebieg badania oraz wskażemy wskazania do wykonania badania.
Anty TG
Anty TG to grupa białek — przeciwciała przeciwtarczycowe produkowane w gruczole tarczycowym. Przeciwciała te bada się w celu diagnostyki konkretnych chorób. Najczęściej w ten sposób określa się i potwierdza rozwijający nowotwór. Badanie anty TG pozwala wykrywać też niektóre choroby autoimmunologiczne takie jak choroba Gravesa-Basedowa czy choroba Hashimoto. Anty TG, czyli przeciwciała przeciwtarczycowe mają działanie skierowane w tyreoglobulinę, produkowaną przez tarczycę. Tyreoglobulina bierze udział w syntezie hormonów T3 i T4, które z kolei odpowiadają za dużą ilość ważnych i kluczowych procesów w naszym organizmie. Znając te zależności, określając poziom anty TG, możemy stwierdzić, jak funkcjonuje tarczyca oraz rozpoznać choroby, na które cierpi osoba, poddana badaniu.
Anty TG — wskazanie wykonania badania
Oznaczenie przeciwciał przeciwtarczycowych wykonuje się w określonych uzasadnionych przypadkach. Pierwszym z nich jest powiększenie się obwodu szyi, czyli pojawienie się wola. Badanie to jest wykonywane przy planowaniu ciąży oraz problemach z poczęciem dziecka. Jest to też metoda wywiadu położniczego u kobiet w odniesieniu do poronień nawykowych. Kolejną przesłanką jest nieprawidłowe stężenie wolnych hormonów tarczycy. Dzięki temu badaniu wykryć można podwyższone stężenie hormonów T3 i T4, które wskazywać będą na nadczynność tarczycy. Badaniom anty TG poddawane są również osoby chorujące na reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy czy niedokrwistość złośliwą.
Anty TG – jak przebiega badanie?
Przebieg badania anty TG to z praktycznego punktu widzenia typowe pobranie krwi. Odbywa się ono najczęściej z żyły łokciowej. Przed wkłuciem, miejsce pobrania jest dezynfekowane, aby próbka krwi nie była zanieczyszczona. Cały proces trwa jedynie kilka minut. Na pobranie krwi nie musimy specjalnie się przygotowywać — jak ma to miejsce przy wielu innych badaniach. Jeśli badanie nie jest badaniem na rozpoznanie choroby, a kolejnym podczas trwającej już terapii, należy poinformować jedynie o przyjmowanych lekach i preparatach oraz o samej formie leczenia. Wyniki będą zatem interpretowane odpowiednio do naszej sytuacji, a przyjmowane leki nie zaburzą obrazu lekarzowi.
Wyniki należy każdorazowo pokazać lekarzowi. Wysokość normy będzie różniła się w zależności od typu wykonanego badania. Za normę przyjmuje się wartość 100 iU / ml. Wartości poniżej tego poziomu oznaczają wynik dobry dla pacjenta, a sumy powyżej 100 iU / ml mogą oznaczać choroby autoimmunologiczne tarczycy. Bardzo niski wynik lub jego brak będą świadczyły o usunięciu tarczycy oraz o pozostałych jej komórkach. Dzięki temu badaniu możemy stwierdzić zatem całkowite usunięcie gruczołu i brak pozostałych tkanek.
Polecamy
Białko w moczu – czy zawsze jest powodem do niepokoju?
Laktoferyna – co to jest i jakie ma działanie?
Laktoferyna – naturalny strażnik naszego zdrowia przeciwko bakteriom i wirusom
