Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego to przewlekłe schorzenie degeneracyjne struktur kostno-chrzęstnych tego odcinka. Wywołuje uciążliwe objawy neurologiczne wpływające na pogorszenie jakości motorycznego funkcjonowania górnego odcinka kręgosłupa, obręczy barkowej i kończyn górnych.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego ma tendencję do progresu zniszczeń strukturalnych, tym samym często stanowi przyczynę niepełnosprawności ruchowej. Leczenie zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego jest wieloetapowym i długofalowym postępowaniem, które głównie polega na ograniczeniu postępu degeneracji tkankowej za sprawą wielowymiarowej rehabilitacji usprawniającej.
Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego
Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego to schorzenie krążków i chrząstek stawowych międzykręgowych kręgosłupa szyjnego, powstałe w wyniku postępujących miejscowych uszkodzeń struktur układu ruchu. Zwyrodnienie upośledza czynności lokalnych tkanek, prowadząc do zaburzeń ich stabilności i wytrzymałości obciążeniowej. W dalszym etapie choroby zwyrodnieniowej dochodzi do przesuwania krążków w przestrzeniach międzykręgowych, nadbudowy tkanki kostnej (tzw. osteofitów) oraz innych deformacji strukturalnych, powodujących ucisk na korzenie i włókna nerwowe kanału kręgowego. Objawia się to uciążliwymi i przewlekłymi symptomami, głównie ograniczeniem motoryczności kręgosłupa, obręczy barkowej i kończyn górnych, a także pod postacią dolegliwości bólowych o różnym charakterze i nasileniu, zawrotów głowy czy zaburzeń widzenia. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego zwykle dotyczy kobiet powyżej 50. roku życia i rozwija się na skutek ogólnoustrojowych problemów zdrowotnych oraz miejscowych urazów i mikrouszkodzeń wynikających z przeciążenia kręgosłupa.
Objawy zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego
Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego są efektem destrukcyjnych czynników biomechanicznych, destabilizujących procesy produkcji mazi stawowej i tworzenia nowej chrząstki w miejscu nadmiernie zużytej. Kręgosłup szyjny w części C5-C6 to najbardziej dogodne miejsce dla rozwinięcia się choroby ze względu na wysoką ruchomość odcinka, nieustanne dźwiganie ciężkiej i ruchomej głowy, wrażliwość na sytuacje stresowe oraz inne przeciążenia, jakim poddawany jest ten odcinek podczas dynamicznej i statycznej pracy. Do najczęściej obserwowanych objawów zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego zalicza się sztywność kręgosłupa szyjnego, karku oraz obręczy barkowej, często postępującą w ciągu dnia i po dłuższym okresie bezruchu, a także osłabienie mięśni przykręgosłupowych. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego wpływa również na pogorszenie jakości funkcjonowania codziennego i zawodowego, czemu dodatkowo towarzyszą objawy natury psychicznej, jak: poczucie bezsilności i bezsensu walki z chorobą, apatia, zrezygnowanie, zespoły depresyjne. Dodatkowe objawy charakteryzujące chorobę rozwijają się na tle neurologicznym. Do objawów neurologicznych zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego zalicza się m.in.:
- dolegliwości bólowe i parestezje miejscowe i promieniujące do kończyn wzdłuż przebiegu nerwów obwodowych, do odcinka piersiowego i wzdłuż żeber – wpływające na pracę klatki piersiowej i mechanikę oddychania;
- niedowłady spastyczno-wiotkie kończyn górnych z zanikami mięśniowymi oraz zespoły barkowe, np. rwę barkową;
- nadwrażliwość czuciową.
Ponadto zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego powodują pośrednio szum w uszach i zawroty głowy z uczuciem wirowania, tzw. układowe zawroty głowy, nudności oraz osłabienie słuchu i ostrości wzroku.
Zobacz także
Jak leczyć zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego?
Leczenie choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego ma na celu stworzenie warunków do ograniczenia deformacji krążków międzykręgowych i regeneracji uszkodzeń tkankowych, usunięcie skutków kompresji nerwów oraz przywrócenie równowagi mięśniowej przykręgosłupowej i funkcjonalności motorycznej obręczy barkowej. Usprawnianie chorego rozpoczyna się od farmakoterapii przeciwbólowej i przeciwzapalnej oraz rehabilitacji zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego poprzez:
- ćwiczenia na zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego, rozciągające przykurczone mięśnie i wzmacniające osłabiony system mięśniowo-więzadłowy, poprawiające mechanikę klatki piersiowej, obręczy barkowej i kończyn górnych, a także mięśni posturalnych powierzchownych i głębokich. Oprócz ćwiczeń izolowanych poleca się gimnastykę ogólnousprawniającą, jak pływanie, joga, stretching;
- trakcje manualne, czyli zabiegi rozsuwające przestrzenie międzykręgowe oraz rozciąganie i rozluźnianie tkanek stabilizujących stawy międzykręgowe;
- fizykoterapię poprawiającą miejscową trofikę tkanek, wspierającą procesy regeneracyjne i usprawniające przewodnictwo nerwowe obwodowe;
- kinesiotaping zmniejszający kompresję tkanek miękkich.
Najnowsze w naszym serwisie
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Nie sztuka, a serce liczy się w tej pracy. Nasze osobiste znaczenie, które nadajemy obrazowi”. O terapeutycznej mocy fotografii mówi Joanna Szeluga
„Przed diagnozą maskowałam się, chciałam się dostosowywać, a i tak nigdy mi się nie udawało” – mówi Katarzyna Zwolska-Płusa z fundacji Dziewczyny w Spektrum
„Dziś wiem, jak bardzo odłączone od siebie i swoich ciał są osoby zmagające się z ortoreksją. To nie ma prawa skończyć się dobrze” – mówi Ola
