się ten artykuł?
Komitet Noblowski ogłosił w poniedziałek 5 października w Sztokholmie, że tegoroczny Nobel z fizjologii i medycyny trafi do amerykańskich naukowców: Harveya J. Altera i Charlesa M. Rice’a oraz Brytyjczyka Michaela Houghtona „za odkrycie wirusa zapalenia wątroby typu C”.
Nagroda Nobla 2020 w dziedzinie medycyny i fizjologii: laureaci
W poniedziałek 5 października godzinie 11.30 Komitet Noblowski ogłosił laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii. Tegoroczni nagrodzeni to Amerykanie: Harvey J. Alter i Charles M. Rice oraz Brytyjczyk Michael Houghton.
Naukowcy otrzymali zaszczytne wyróżnienie za „za odkrycie wirusa zapalenia wątroby typu C”. Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) prowadzi do ok. 20 proc. ostrych zapaleń wątroby, głównie krwiopochodnych. W skali światowej stanowi on przyczynę 70 proc. przypadków przewlekłego zapalenia wątroby. U średnio 35 proc. pacjentów rozwija się ostatecznie przewlekłe zapalenie wątroby z możliwością następstwa w postaci marskości wątroby i pierwotnego raka wątroby.
Laureaci podzielą się kwotą 10 mln koron szwedzkich, czyli blisko 950 tys. euro.
Czym jest Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny?
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny jest wyróżnieniem przyznawanym co roku przez Instytut Karolinska za wyjątkowe osiągnięcia naukowe z różnych dziedzin tych nauk. Stanowi jedną z pięciu Nagród Nobla ustanowionych w testamencie przez zmarłego w 1896 r. Alfreda Nobla (potocznie nazywana „Nagrodą Nobla z medycyny”, w rzeczywistości w owym testamencie została precyzyjnie opisana jako nagroda z fizjologii lub medycyny).
Każdy zwycięzca otrzymuje medal, dyplom i nagrodę pieniężną, której wysokość jest różna w różnych latach. Nagroda jest uroczyście wręczana 10 grudnia w Sztokholmie, w rocznicę śmierci Nobla. Pierwszym laureatem wyróżnienia był Emil Adolf von Behring w 1901 r.
W ubiegłym roku nagroda powędrowała do Brytyjczyka Petera J. Ratcliffa i dwóch Amerykanów – Williama G. Kaelina Jr. i Gregga L. Semenzy za odkrycie procesów wyczuwania przez komórki stężenia tlenu w środowisku i adaptowania się do jego zmian. Naukowcy zidentyfikowali maszynerię molekularną, która reguluje aktywność genów w odpowiedzi na różne poziomy tlenu.
