Przeprost kolana to przypadłość, która objawia się tym, że kolano znajduje się w pozycji nienaturalnego wygięcia ku tyłowi. Jest to związane także z wypchnięciem górnej części uda ku przodowi oraz cofnięciu ku tyłowi podudzia. Prowadzi to do powstania stanu wyklęsłości z drugiej strony kolana. Przeprost kolana jest doskonale widoczny w sytuacji, w której osoba go posiadająca jest obserwowana z boku.
Schorzenie to jest związane najczęściej ze zwiększoną elastycznością stawu kolanowego oraz skóry. Przeprost kolana to nie jedyna spotykana sytuacja przeprostu u człowieka. Medycyna zna jeszcze przeprosty kręgosłupa oraz zdecydowanie najczęściej spotykane przeprosty łokcia. Przyczyny przeprostu kolana mogą być rozmaite. Część przypadków będzie następstwem urazu mechanicznego lub przebytej choroby, niektórzy jednak będą mieć pecha i cierpieć na opisywaną przypadłość wyłącznie ze względu na następstwa genetyczne.
Objawy przeprostu kolana
Najpowszechniejszy objaw przeprostu kolana został opisany w poprzednim ustępie tekstu. Będą zdarzać się jednak sytuacje, kiedy proste oględziny nie wystarczą do stwierdzenia, czy ktoś cierpi na tę nieciekawą przypadłość związaną z jednym z najważniejszych stawów. Wówczas warto zwrócić uwagę, na inne charakterystyczne objawy przy przeproście. W przeproście bowiem, często będzie występował także przeszywający ból związany z urazem więzadła kolanowego. Ból może być na tyle duży, że swoim zasięgiem obejmie nie tylko okolice więzadła, ale cały staw kolanowy. Inne charakterystyczne dla przeprostu cechy to krwiaki na kolanie, ograniczenia w możliwości poruszania kolanem, tzw. uczucie uciekania kolana, jak i woda w kolanie (zwana fachowo „wysiękiem”). Uciekające kolano jest różnie opisywane przez pacjentów. Można jednak spróbować wyjaśnić zjawisko jako niestabilność podudzia względem uda.
Leczenie przeprostu kolana
Przeprost kolana powinien być poddany obserwacji lekarza, który najlepiej, gdyby miał specjalizację w dziedzinie ortopedii. Aby z większą pewnością postawić właściwą diagnozę oraz dobrać właściwe metody leczenia, lekarz może przeprowadzić serię rozmaitych testów oraz badań. Najprostszym testem jest prosty test motoryczno – ruchowy, który pozwoli mu wykluczyć od razu nieistotne tropy. W przypadkach bardziej skomplikowanych może być wymagane zrobienie zdjęć rentgenowskich lub badanie kolana ultrasonografem. W sytuacjach nagłych dojdzie i tak do kontaktu z lekarzem, który podejmie natychmiastowe leczenie, gdyż osoba poszkodowana po prostu nie będzie w stanie się poruszać. Często konieczne będzie ograniczenie ruchomości stawu oraz długa rehabilitacja. Jeśli przeprost jest efektem przebytych chorób lub urazu mechanicznego, wówczas do jego likwidacji mogą być potrzebne wdrożenie właściwej terapii. Terapia powinna zostać zalecona przez fizjoterapeutę i będzie obejmowała głównie wykonywanie odpowiednich ćwiczeń. Warto zadbać o zażegnanie opisywanej wady postawy, gdyż nieleczona może mieć bardzo nieprzyjemne skutki.
Inne metody leczenia przeprostu kolana
Jak podkreślono, przeprost jest związany często z nadmierną elastycznością stawu. Do zażegnania tego problemu mogą przysłużyć się ćwiczenia wzmacniające więzadła kolanowe oraz poprawiające siłę mięśni odpowiedzialnych za zginanie kolana. Chociaż to śmieszne, to niekiedy rozwiązaniem problemu będą ćwiczenia propriocepcji, których celem jest nauczenie właściwego chodzenia oraz stawiania nóg. W skrajnych przypadkach koniecznym może być przeprowadzenie operacji. Jest to jednak przypadek, który występuje w sytuacji, w której schorzenie stawu kolanowego jest bardzo poważne, jak na przykład rozerwanie więzadła kolanowego.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Są wyrafinowanymi myśliwymi, którzy w wymyślny sposób uśmiercają swoje ofiary. Czy grzyby mogą uratować świat?
Uważano, że ich przyczyną może być smutek, post, a nawet ciąża. Jak kiedyś leczono galopujące suchoty, czyli gruźlicę
„Neurolog uznał, że nie mam zespołu Tourette’a, bo nie mam tiku przeklinania, który dotyczy 10 proc. chorych” – mówi Piotr, który z zaburzeniem tym żyje od 25 lat
