Pozycja Trendelenburga polega na odpowiednio wysokim ułożeniu nóg względem poziomu głowy i klatki piersiowej. To metoda wykorzystywana w fizjoterapii i leczeniu chorób wewnętrznych, np. w rehabilitacji oddechowej w celu ewakuacji wydzieliny zalegającej w oskrzelach.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Pozycja Trendelenburga może być stosowana zarówno względem dzieci, jak i dorosłych w przebiegu wielu chorób, wyłącznie w określonych przypadkach. Przykładowo pozycja Trendelenburga w ciąży stosowana jest do przeprowadzenia badań ginekologicznych, z kolei w kardiologii do niedawna była określana ułożeniem centralizującym krążenie. Istnieje wiele przeciwwskazań do tego typu ułożenia.
Na czym polega pozycja Trendelenburga?
Pozycja Trendelenburga to pozycja ułożeniowa, w której pacjent leży na plecach z głową i górną częścią klatki piersiowej oraz tułowia poniżej poziomu kończyn dolnych. Do przyjęcia pozycji Trendelenburga niezbędne jest łóżko medyczne z funkcją regulacji kąta nachylenia jego całej płaszczyzny do co najmniej 10 stopni oraz możliwością ewentualnego dostosowania ułożenia segmentu kończyn dolnych w zakresie do 30 stopni. W przypadku braku dostępu do specjalistycznego łóżka wykorzystuje się sztywną podkładkę o wysokości 20–30 cm, którą podkłada się pod tylne nogi zwykłego łóżka. Zastosowanie mają również akcesoria rehabilitacyjne, takie jak wałki czy kliny, podkładane do odpowiedniego poziomu pod biodra i kończyny dolne chorego tak, aby zapewnić minimum 10 stopni nachylenia głowy i tułowia. Pozycja Trendelenburga ma szerokie zastosowanie m.in. w fizjoterapii jako jedno z narzędzi w rehabilitacji pulmonologicznej dzieci i dorosłych. Ponadto ułożenie praktykuje się w ginekologii, chirurgii czy stomatologii. Łóżko do pozycji Trendelenburga zaopatruje sale nie tylko szpitali i klinik leczniczych, ale również hospicjów i domów opieki.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Pozycja Trendelenburga w fizjoterapii
Pozycja Trendelenburga, tzw. równia pochyła, przyczynia się do wspierania wielu fizjologicznych reakcji organizmu oraz oddziałuje na niego fizycznie, m.in.:
- pobudza krążenie tętnicze;
- odbarcza płuca, zmniejsza ucisk narządów wewnętrznych względem siebie, odciąża kręgosłup szyjny od ciężaru głowy;
- ewakuuje zalegającą wydzielinę w drzewie oskrzelowym.
W fizjoterapii pozycja Trendelenburga stosowana jest głównie w rehabilitacji oddechowej, zwłaszcza w drenażu ułożeniowym oskrzeli w przypadku choroby rozstrzeniowej oraz mukowiscydozy, rzadziej w przebiegu innych chorób związanych z zaleganiem śluzu, jak zapalenie płuc, przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), niedodma. Pozycja Trendelenburga wywołuje efekt grawitacyjnego spływania wydzieliny z dolnych partii płuc.
Przebieg zabiegu z wykorzystaniem pozycji Trendelenburga
Pozycja Trendelenburga w przebiegu leczenia chorób płuc może być wykonywana kilka razy w ciągu dnia, w zależności od wskazań lekarskich i stanu pacjenta. W stabilnych rozstrzeniach i mukowiscydozie pozycja Trendelenburga zalecana jest 2 razy dziennie, z kolei w ostrych okresach infekcji częstość jej stosowania jest większa. Czas trwania sesji w pozycji Trendelenburga wynosi średnio 60 minut, a w szczególnych przypadkach może dojść do 120 minut. Krótsze zabiegi wykonuje się z większą dzienną częstotliwością. Efekt pozycji Trendelenburga może być wzmocniony poprzez oklepywanie i masaż wibracyjny klatki piersiowej.
Zobacz także
Kiedy jeszcze stosuje się pozycję Trendelenburga?
Pozycja Trendelenburga stosowana jest m.in.:
- w chirurgii jako udogodnienie operacji trudno dostępnych miejsc jamy brzusznej bądź leczenia przepukliny brzusznej;
- w przebiegu specjalistycznych czynności stomatologicznych;
- w ratownictwie medycznym.
Pozycja Trendelenburga stosowana jest podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich (RTG) przełyku. W ginekologii i położnictwie odciąża krocze, a także umożliwia łatwiejszy dostęp do narządów rodnych i dna miednicy. Pozycja Trendelenburga zapobiega odleżynom i przykurczom, stosowana jest w celu odbarczenia kręgosłupa, mięśni grzbietu i pośladków oraz w zaburzeniach ukrwienia tkanki mózgowej. Ponadto przyczynia się do pobudzenia ośrodków życiowych mózgowia. Jeszcze w XIX wieku pozycja Trendelenburga była wskazaniem w przypadku wstrząsu, jednak obecnie medycyna kategorycznie tego zabrania.
Przeciwwskazania do pozycji Trendelenburga
Pozycja Trendelenburga nie jest wskazana w świeżych stanach poudarowych mózgu, w chorobach wieńcowych, w refluksie żołądkowo-przełykowym i w ostrych schorzeniach krążeniowo-oddechowych, po zawałach serca, w czasie operacji zespolenia przełyku i operacji neurochirurgicznych. Może nasilać duszności i prowadzić do niedotlenienia. Tylko rygorystyczne przestrzeganie wskazań do zabiegu ułożeniowego minimalizuje powstawanie powikłań.
Najnowsze w naszym serwisie
Dieta bogatoresztkowa – na czym polega i kiedy ją stosować?
Psychoanaliza – czym się charakteryzuje koncepcja Freuda?
Chcesz biegać dłuższe dystanse? Wykonuj marszobieg! Poznaj jego dobre strony
Keratoliza dziobata – uciążliwa choroba stóp. Jak się objawia?
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Czym innym jest spędzać z dzieckiem czas i pytać je o różne rzeczy, a czym innym węszyć, podglądać, nasłuchiwać. To forma agresji”. O nadopiekuńczych rodzicach mówi psycholożka Magdalena Halicka
„Dla osoby głuchej język polski jest językiem obcym. We własnym kraju czujemy się jak obcokrajowcy” – mówi Zuzanna Szymańska z Akademii Młodych Głuchych
„Profesjonalna ofiara karmi się zainteresowaniem emocjonalnym i zaangażowaniem innych” – mówi Dominika Cwynar
