Nawracające infekcje pochwy po stosunku – czy można ich uniknąć?

Nawracające infekcje pochwy często są konsekwencją współżycia seksualnego. Im więcej partnerów seksualnych, tym statystycznie większe ryzyko rozwoju nawracających infekcji pochwy po stosunku.

Nawracające infekcje pochwy to kłopotliwa i częsta dolegliwość kobieca. Przyczyn rozwoju zapalenia może być wiele: długotrwała antybiotykoterapia, przyjmowanie antykoncepcji, korzystanie z kąpielisk publicznych lub spadek odporności towarzyszący chorobie. Nawracające infekcje pochwy mogą być też konsekwencją stosunków seksualnych.

Infekcje pochwy po stosunku ‒ przyczyny

Przy nawracających infekcjach pochwy przyczyny związane są z kandydozą (inaczej grzybicą) lub waginozą (zakażeniem bakteryjnym) pochwy. Zakażenia grzybicze i bakteryjne to najczęstsze przyczyny infekcji. Ciągle nawracające infekcje pochwy wynikają z tego, że pochwa jest doskonałym środowiskiem do rozwoju grzybów i bakterii, ze względu na wilgoć i ciepło. Śluzówka dróg rodnych kobiet jest wyjątkowo wrażliwa na wszelkie zmiany pH i uszkodzenia mechaniczne.

Nosiciele chorób narządów płciowych (a także chorób wenerycznych) nie zawsze odczuwają ich objawy. Dość często zdarza się, że przenoszą oni zakażenia na partnera seksualnego bez świadomości, że sami są zarażeni. Wynika z tego zatem, że każdy stosunek bez zabezpieczenia prezerwatywą może zakończyć się poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Pełnoobjawowa infekcja miejsc intymnych rozwija się po kilku dniach. Początkowo osoba zarażona może wcale nie doświadczać objawów lub nie są one nasilone. Zlekceważenie pierwszych alarmujących sygnałów może spowodować rozszerzenie się infekcji na inne narządy, co stanowi już poważne zagrożenie dla zdrowia kobiety.

Objawy nawracających zakażeń pochwy

Nawracające infekcje grzybicze pochwy zazwyczaj występują u kobiet w ciąży, cierpiących na cukrzycę, z dużą nadwagą, stosujących przez długi czas leki sterydowe oraz immunosupresyjne. Infekcje bakteryjne z kolei są powiązane z zaburzeniami w mikroflorze śluzówki pochwy, co skutkuje spadkiem liczebności bakterii kwasu mlekowego i wzrostem pH (który naturalnie wynosi od 3,3 do 4). Nawracające infekcje pochwy w ciąży, szczególnie te bakteryjne są wyjątkowo groźne dla kobiet w ciąży. Infekcja o podłożu bakteryjnym może zakończyć się przedwczesnym porodem z powodu pęknięcia pęcherza płodowego. Objawy zakażenia pochwy to przede wszystkim swędzenie i pieczenie miejsc intymnych. Ponadto pojawiają się upławy w kolorze białym o konsystencji grudkowatej, a także ból podczas oddawania moczu i stosunku płciowym. Irygacje pochwy jeszcze bardziej podrażniają śluzówkę, która może być opuchnięta i zaczerwieniona. Upławy podczas powtarzających się infekcji pochwy mają nieprzyjemny zapach, określany jako mdły lub rybi. W zależności od tego, jaki rodzaj patogenów powoduje infekcje, kolor upławów może być żółty, szary lub zielonkawy.

Leczenie nawracających zakażeń płciowych

Diagnozy infekcji intymnej dokonuje lekarz ginekolog, po zleceniu szczegółowych badań na posiew i dokładnym obejrzeniu stanu śluzówki pochwy. W laboratorium wykonuje się badania mikrobiologiczne z antybiogramem, pozwalające na identyfikację rodzaju bakterii, które zaatakowały organizm. Na podstawie wyników lekarz ustala dawkę oraz rodzaj leku. Infekcje pochwy standardowo leczy się antybiotykami lub sulfonamidami, a także maściami do aplikacji miejscowej. Warto jednak podkreślić, że stosowanie antybiotyków (doustnych lub dopochwowych) nie jest do końca zalecane w leczeniu infekcji narządów rodnych. Ma to związek z efektem wyjałowienia śluzówki i pozbycia się z niej nie tylko tych „złych” chorobotwórczych czynników, ale przy okazji „dobrych” bakterii mlekowych. Dlatego też przepisywanie tego rodzaju leków powinno być uzasadnione ciężkim stanem zapalnym. Cała kuracja na zapalenie pochwy powinna trwać minimum tydzień. Jeśli zakażona kobieta jest aktywna seksualnie, musi pamiętać również o zabezpieczeniu swojego partnera. Przed stosunkiem należy posmarować członek maścią antybakteryjną lub przeciwgrzybiczą, aby nie dopuścić do przeniesienia infekcji. Po zakończeniu przyjmowania leków zaleca się ponowną wizytę kontrolną u lekarza, który zweryfikuje skutki leczenia. W celach złagodzenia symptomów częstych infekcji miejsc intymnych można stosować dostępne bez recepty preparaty dopochwowe oraz podmywać się naparem z kwiatów rumianku lub roztworem nadmanganianu potasu. Niezbędne jest też utrzymywanie odpowiedniej higieny osobistej: częste zmienianie wkładek higienicznych, mycie delikatnym płynem do higieny intymnej oraz używanie jednego, osobnego ręcznika do osuszania warg sromowych.