Opory kobiet dotyczą nie tylko wyglądu warg sromowych i owłosienia, ale przede wszystkim nieprzyjemnego zapachu pochwy. Obszar ciała między naszymi nogami w ojczystym języku nosi nazwę srom, czyli wstyd… I to prawdziwie „sromotna klęska”! Jednym z podstawowych etapów pozbywania się tej kulturowego balastu jest poznawanie i akceptowanie swojej waginy.
Jest to scheda z dzieciństwa, kiedy byłyśmy uczone tego, żeby przede wszystkim być grzeczną i czystą dziewczynką, a to, co mamy pomiędzy nogami, jest źródłem wstydu, bólu i… przykrych zapachów.
Nieprzyjemny zapach z pochwy – przyczyny
Pochwa kobieca wydziela śluz, który zmienia się podczas cyklu miesięcznego i który można uznać za barometr zdrowia kobiety i jej stylu życia. U zdrowej kobiety w pierwszej fazie cyklu (folikularnej, trwającej około 8 dni) jest biały i grudkowaty, w okolicach (4 dni) i podczas owulacji staje się przejrzysty i ciągnący się, potem ponownie gęstnieje, zmienia zabarwienie na białe i utrzymuje się do miesiączki.
Śluz pochwowy, poza fazą owulacji, stanowi dla bakterii chorobotwórczych i plemników środowisko wyjątkowo nieprzyjazne, a kwasota (pH 4,0) uniemożliwia dłuższe przetrwanie w nim plemników (20 minut to maksimum).
Rybi zapach z pochwy a infekcje
Zapach pochwy, jeśli kobieta ma stan zapalny w obrębie narządów płciowych, rzeczywiście może być przykry (w zakażeniach bakteryjnych pojawia się nieprzyjemny „rybi” zapach z pochwy, a w zakażeniach grzybiczych „cebulowy” – jakkolwiek nieprzyjemnie to brzmi, warto o tym wiedzieć!). Oczywiste można go zlikwidować, stosując odpowiednie leczenie.
Jak pachnie zdrowa pochwa? Kwaśny zapach pochwy
„Zdrowy zapach” pochwy jest lekko kwaśny (wynik obecności kwasu mlekowego), ciepły, organiczny i przyjemny, porównywany do zapachu siana, miodu, chleba, ziemi, ambry, piżma, piwonii… Karolowi Linneuszowi zapach waginy kojarzył się z zapachem głogu, Charles Baudelaire przywoływał zapach tamaryszku.
Kolejny często wymieniany to zapach mirtu – rośliny o różowych lub białych kwiatach i aromatycznych niebieskich jagodach. Grecki lekarz Rufus z Efezu (I w. n.e.) wargi sromowe większe nazywał płatkami mirtu… Grecy uważali ten zapach za wyjątkowo przyjemny (jego greckie określenie murto ma ten sam rdzeń co perfumy).
Równie wyrazistym skojarzeniem wizualnym i zapachowym popularnym w tradycji hinduskiej są lilie i lotosy (rodzaj lilii wodnej). Lotos po łacinie to nymphea, określenie stosowane na wargi sromowe mniejsze. W opisie zapachu żeńskich narządów płciowych czasami jest przywoływany zapach wanilii (który ma zdecydowaną nutę ambry). Jak widać więc, kwestia oceny zapachu intymnego, jeśli jesteśmy zdrowe, pozostaje kwestią naszego nastawienia i interpretacji.
Smak pochwy
Smak śluzu pochwowego jest również uzależniony od fazy cyklu. Prawidłowy śluz jest słonawy i lekko kwaśny. W fazie płodnej staje się bezsmakowy, w niepłodne dni nabiera kwaskowości. To oczywiste, że duży wpływ na smak i zapach ma higiena i dieta.
Jak się pozbyć nieprzyjemnego zapachu z pochwy?
Mycie się delikatnymi środkami z dodatkiem „wzmacniającego” kwasu mlekowego, wycieranie narządów płciowych papierem toaletowym po oddaniu moczu w kierunku do tyłu, bawełniana, przewiewna bielizna, utrzymanie właściwej wagi i nienadmiernie tłuste i przyprawiane jedzenie zwykle wystarczają do tego, aby zapach intymny był przyjemny i… atrakcyjny. Nie zapominajmy, że podstawą własnego stosunku do niego jest interpretacja – dla mężczyzn jest on jednym z najsilniejszych bodźców erotycznych.
Więcej o higienie intymnej i leczeniu infekcji przeczytacie także w poniższym artykule:
Poleć artykuł koleżance
Zobacz także
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Wśród pacjentek pokutuje mit, że stosowanie antykoncepcji hormonalnej spowoduje ‘zamrożenie’ jajników” – ginekolog lek. Paweł Bartnik tłumaczy, jak jest naprawdę
Prof. Magdalena Żernicka-Goetz: Moje odkrycie zostało uznane i opublikowane w najlepszych na świecie czasopismach naukowych, ale dla wielu naukowców brzmiało jak herezja
„Brak toalety na wyłączność jest dla mnie dyskomfortem. Niechętnie dzielę się nią nawet z przyjaciółmi czy rodziną”. O codzienności osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna
