Odcinek 9: Jak chorować i nie zwariować. O psychosomatyce, czyli czuć czy nie czuć

Dolegliwości i choroby psychosomatyczne towarzyszą w życiu wielu z nas. Pukamy do drzwi kolejnych gabinetów, pytając o diagnozę, ale te pytania często pozostają bez odpowiedzi. Dopiero po wielu miesiącach czy nawet latach poszukiwań pacjenci z chorobami i dolegliwościami psychosomatycznymi trafiają do gabinetu psychologa. O tym, na jaką pomoc mogą tam liczyć, Ania Charko rozmawia z Paulą Flores, psycholożką, psychoterapeutką systemową, psychotraumatolożką.

– Wierzę, że z zaburzeniami psychosomatycznymi można dużo zrobić. Można zniwelować te objawy, można im zaradzić, ale w pewnym sensie one nie znikają – tłumaczy Paula Flores.

Zdaniem psycholożki objawy psychosomatyczne to pewien sposób ekspresji, język – inny niż ten werbalny, którym się komunikujemy na co dzień. Jak to się dzieje, że u jednego psychosomatyka odezwie się w płucach w postaci astmy, a u innej osoby „wybierze” sobie jelita?

– Każdy z nas ma silniejsze organy i słabsze. Plus predyspozycję genetyczną do tego, żeby pewne choroby mogły się rozwinąć w niesprzyjających okolicznościach – twierdzi Paula Flores.

Kto jej zdaniem jest najbardziej narażony na choroby psychosomatyczne? – Myślę, że ci, którzy ich doświadczają, mają też dosyć specyficzną konstrukcję psychiczną – że są bardziej uważni, bardziej wrażliwi – dodaje.

Dla kogo jest podcast „Jak chorować i nie zwariować”, opowiada jego twórczyni, Ania Charko:

„Nie wiem, czy masz astmę, SM, raka, chorobę rzadką, chorobę serca, IBS, łuszczycę, cukrzycę czy hashimoto, czy coś jeszcze innego – umówmy się, masz dość skomplikowane życie wewnętrzne. Bo choroba komplikuje. Może ze stresu nie możesz spać, może wstydzisz się pokazać na basenie, może nie wiesz, jak powiedzieć o swojej chorobie chłopakowi, może ból odbiera ci radość życia, a może jesteś tak zmęczona, że chcesz rzucić pracę, może stoisz przed dylematem: mieć dzieci czy zrezygnować, a może jesteś przerażona, że wkrótce umrzesz. Te wszystkie stany i dużo więcej może wprowadzić w Twoje życie choroba.

Mam nadzieję, że obojętnie, w jakim miejscu swojej drogi w chorobie jesteś, gdzieś tli się u Ciebie nadzieja, że ‘można z tym żyć’, oraz pewność, że jesteś czymś więcej niż swoją chorobą, że na chorobie Twoje życie się nie kończy, w niej się nie zawiera. Tę Twoją nadzieję i tę pewność będę chciała wzmacniać i pielęgnować w kolejnych odcinkach podcastu”.