Syllogomania skupia uwagę badaczy dopiero od około dwóch dekad, zauważa na Instagramie psychiatra Joanna Adamiak. Swój najnowszy wpis specjalistka poświęciła właśnie temu problemowi – do niedawna klasyfikowanemu jako jedno z zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, od pewnego czasu funkcjonującemu jako osobne zaburzenie. Dlaczego? Już wyjaśniamy.
Czym jest syllogomania?
Syllogomania – inaczej zespół zbieractwa czy też patologiczne zbieractwo (ang. compulsive hoarding) – objawia się nabywaniem lub problemów z pozbywaniem się nieużytecznych rzeczy lub przedmiotów o małej wartości dla innych. W zależności od nasilenia problemu prowadzi do ograniczenia przestrzeni życiowej chorego, a także może powodować dezorganizację życia społecznego i zawodowego lub obniżenie ich poziomu. Problem ten porusza na Instagramie psychiatra Joanna Adamiak, która zauważa:
„Do pewnego czasu zbieractwo patologiczne było uważane za objaw OCD (zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego) w związku z tym, że u około 10-40 proc. osób z OCD występuje jako jeden z objawów. Jednak u 4 na 5 takich osób występuje tylko ten objaw, stąd wyodrębnienie osobnego zaburzenia” – wyjaśnia psychiatra. I dodaje: „Zaburzenie to nie jest ujęte w europejskiej klasyfikacji chorób ICD-10, znalazło natomiast swoje miejsce w amerykańskiej klasyfikacji DSM-5 , obowiązującej od 2013 roku”.
Co istotne, choć zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (choroba OCD, nerwica natręctw) to również szereg schorzeń, w którym chory odczuwa się przymus wykonywania pewnych czynności, to osoby cierpiące na patologiczne często gorzej radzą sobie społecznie i zawodowo, niż osoby z OCD bez objawów kompulsywnego zbieractwa.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Syllogomania ma różne postaci i podłoże
Specjaliści rozróżniają kilka rodzajów syllogomanii: m.in. zbieranie „na cudze potrzeby” w przekonaniu, że dane przedmioty mogą przydać się innym, gromadzenie rzeczy z motywacji społecznej albo ekologicznej (makulatura, puszki, puste butelki itp.), obawa przed wyrzucaniem przedmiotów, które w przyszłości „mogą okazać się przydatne”. Jedną z odmian tej patologii – zauważa Adamiak – jest zbieractwo zwierząt.
„Jest to specyficzna manifestacja zbieractwa polegająca na trzymaniu dużej liczby zwierząt bez zapewnienia im odpowiednich warunków odżywienia, pobytu i opieki weterynaryjnej. Może to prowadzić do zanieczyszczenia środowiska, chorób zwierząt a nawet ich zagłodzenia i śmierci”.
Czy syllogomanię można leczyć? Niestety, współczesna psychiatria nie ma tu dobrych rozwiązań:
„Na podstawie badań stwierdzono, że leki stosowane stosunkowo skutecznie w OCD, w patologicznym zbieractwie nie działały. Terapia okazywała się również mało skuteczna” – podsumowuje specjalistka.
Świat oczami psychiatry
Lek. Joanna Adamiak – jest specjalistką psychiatrii, absolwentką Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. Jak sama o sobie mówi: niepoprawna optymistka, propagatorka zdrowego trybu życia, miłośniczka swojej pracy i książek, zapracowana mama dwójki dzieci i żona, perfekcyjna pani domu pozwalająca sobie od czasu do czasu na odrobinę luzu.
Adamiak prowadzi na Instagramie profil „Świat oczami psychiatry”, na którym dzieli się swoją wiedzą w prosty, przystępny sposób. Konto obserwuje obecnie ponad 5,5 tys. osób.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Poleć artykuł
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Neurolog uznał, że nie mam zespołu Tourette’a, bo nie mam tiku przeklinania, który dotyczy 10 proc. chorych” – mówi Piotr, który z zaburzeniem tym żyje od 25 lat
„Czym innym jest spędzać z dzieckiem czas i pytać je o różne rzeczy, a czym innym węszyć, podglądać, nasłuchiwać. To forma agresji”. O nadopiekuńczych rodzicach mówi psycholożka Magdalena Halicka
„Dla osoby głuchej język polski jest językiem obcym. We własnym kraju czujemy się jak obcokrajowcy” – mówi Zuzanna Szymańska z Akademii Młodych Głuchych
