Trądzik różowaty i odwrócony – czy da się je wyleczyć? Przyczyny i objawy przewlekłej choroby skóry

Trądzik różowaty nie ma nic wspólnego z młodzieńczą chorobą skóry twarzy. Jest to choroba przewlekła, która pojawia się w wieku dojrzałym. Zapadają na nią głównie osoby w wieku 30–50 lat.

Trądzik różowaty jest chorobą, która często ma poważne konsekwencje dla życia chorego. I nie chodzi tutaj o dolegliwości bólowe, a o wstyd, niską samoocenę oraz trudności w kontaktach z innymi ludźmi.

Czym jest trądzik różowaty?

Trądzik różowaty (acne rosacea) to choroba zapalna skóry twarzy. Ma ona charakter przewlekły. Na początku występuje na środkowej części skóry twarzy. Najpierw występują rumienie, dochodzi także do poszerzenia naczyń krwionośnych, w wyniku czego powstają tzw. teleangiektazje. W kolejnych etapach rozwoju choroby na twarzy pojawiają się nieestetyczne grudki i krosty, których nie można usunąć.

Trądzik różowaty u niektórych chorych prowadzi do przerostu i zwłóknienia gruczołów łojowych. W wyniku tego może dojść do przerostu ograniczonego, czyli tzw. rhinophymii.

Rozróżnia się następujące typy trądziku różowatego:

• teleangiektatyczno-rumieniowata (erythematotelangiectatic rosacea),
• grudkowo-krostkowa (papulopustular rosacea),
• z dominacją zmian przerostowych (phymatous rosacea),
• oczna (ocular rosacea) – związana z przewlekłymi stanami zapalnymi brzegów powiek, spojówek i rogówek oraz dysfunkcją lub zapaleniem gruczołów Meiboma.

Kiedy pojawia się trądzik różowaty?

Trądzik różowaty nie ma nic wspólnego z młodzieńczą chorobą skóry. Trądzik różowaty rozwija się przede wszystkim u osób z dojrzałą cerą, najczęściej w wieku 30–50 lat. Choroba ta dotyczy około 10% tej grupy wiekowej. Narażone na zachorowanie na trądzik różowaty są głównie osoby o jasnej karnacji, z jasnymi oczami i blond włosami (tzw. I lub II fototyp skóry). Na trądzik różowaty częściej chorują kobiety, ale u mężczyzn ma ona zdecydowanie cięższy przebieg.

Przyczyny trądziku różowatego

Trądzik różowaty najczęściej wiąże się z zaburzeniami naczynioruchowymi. U pacjentów dotkniętych tą przypadłością dochodzi do łatwego czerwienienia się skóry pod wpływem bodźców fizycznych i emocjonalnych. Trądzik różowaty jest zaliczany do chorób genetycznych, których zaostrzenie powodować mogą:

• stres,
• ekspozycja na słońce,
• choroby tarczycy,
• zaburzenia miesiączkowania,
• drożdżaki,
• wirus opryszczki wargowej,
• nadmierna suplementacja witaminy B6 i B12,
• przyjmowanie glikokortykosteroidów na skórę twarzy,
• leki obniżające poziom cholesterolu oraz kwasu nikotynowego,
• ciężkostrawna dieta,
• nadużywanie alkoholu.

Trądzik różowaty mogą zaostrzać również różnego rodzaju alergie. Badania naukowe dowodzą, że szczególny wpływ na rozwój i zaostrzenie choroby mogą mieć kurz, pleśń, pyłki chwastów i drzew oraz pierze.

Leczenie trądziku różowatego

Leczenie trądziku różowatego obejmuje leczenie miejscowe, doustne oraz stosowanie odpowiednio dobranych dermokosmetyków.

W przypadku wystąpienia grudek i krostek sięga się po antybiotyki tetracyklinowe. U niektórych osób wdraża się terapię retinoidami, niestety metoda ta ma wiele działań niepożądanych.Przy trądziku różowatym nie powinno się stosować zabiegów z użyciem kwasów, niewskazane są również zabiegi rozgrzewające. Zarówno jedna, jak i druga forma zabiegu prowadzi do przekrwienia skóry i jeszcze większego podrażnienia naczyń krwionośnych.

Trądzik odwrócony: przyczyny

Trądzik odwrócony stanowi osobną odmianę trądziku, co do której istnieją wątpliwości, czy powinna ona w ogóle zostać zaliczona do tej grupy. Aktualnie wśród lekarzy przeważa teza, że pierwotnie w organizmie chorych dochodzi do hiperkeratozy i zniszczenia mieszków włosowych, a zajęcie gruczołów potowych jest zjawiskiem wtórnym.

Trądzik odwrócony objawia się przede wszystkim zmianami zlokalizowanymi w nietypowych miejscach ciała: pośladkach, pachwinach i dołach pachowych. Trądzik odwrócony atakuje również owłosioną skórę głowy oraz okolice narządów płciowych.

Trądzik odwrócony to bardzo ciężka choroba zapalna, która dotyka przede wszystkim mężczyzn po okresie pokwitania. Zmiany skórne, które wiążą się z trądzikiem odwróconym, są trudne do wyleczenia, mają charakter bolesnych krost i guzków. Ich cechą charakterystyczną jest również tendencja do wytwarzania przetok i bliznowacenia.

Trądzik odwrócony: leczenie

Leczenie trądziku odwróconego najczęściej rozpoczyna się od antybiotykoterapii. Lekarze sięgają przede wszystkim po: tetracyklinę, cyprofloksacynę, klindamycynę oraz erytromycynę. Niektórzy pacjenci korzystają również z krioterapii oraz fototerapii.

W leczeniu trądziku odwróconego stosuje się glikokortykosteroidy, autoszczepionki z materiału pobranego ze zmian skórnych pacjenta, izotretynoiny oraz leki antyandrogenowe. Najskuteczniejszym sposobem leczenia trądziku odwróconego jest operacja polegająca na wycięciu zmian skórnych. Tylko ona gwarantuje pozbycie się problemu.