Dalekowzroczność: na czym polega i jak ją korygować?

Dalekowzroczność jest bardzo częstą przypadłością występującą zarówno u młodych, jak i u starszych ludzi. U małych dzieci przypadłość ta często jest zjawiskiem fizjologicznym i z czasem ustępuje.

Dalekowzroczność w większości przypadków jest przypadłością dziedziczną. Objawia się niemożnością ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w niewielkiej odległości od gałki ocznej. Zarówno krótkowzroczność, jak i dalekowzroczność występują w populacji najczęściej i mogą być korygowane za pomocą odpowiednich soczewek.

Na czym polega dalekowzroczność?

Dalekowzroczność, określana też jako nadwzroczność lub hyperopia, pojawia się u ludzi w różnym wieku, jednakże nieco częściej u ludzi starszych. Objawy dalekowzroczności to brak wyraźnego widzenia obrazów z bliskiej odległości. Obraz jest wówczas zamazany, a wraz z oddalaniem się przedmiotu zyskuje na ostrości. Dalekowzroczność, obok krótkowzroczności, zaliczana jest do bardzo częstych wad wzroku i jest spowodowana zaburzeniami w procesie akomodacji wzroku. W jej wyniku promienie słoneczne ogniskowane są za siatkówką. W zdrowym oku, tzw. miarowym, promienie światła padają dokładnie na siatkówkę. Przyczyny dalekowzroczności są głównie dziedziczne. Schorzenie jednak rozwija się stopniowo i najczęściej pojawia się u osób po 50. roku życia. Do pewnego stopnia wada ta może być korygowana za pomocą specjalistycznych soczewek leczniczych.

Dalekowzroczność: leczenie i korygowanie wady

Nadwzroczność korygowana jest standardowo za pomocą wypukłych szkieł dodatnich, mających właściwości skupiające promienie świetlne docierające do gałki ocznej. Każdy rodzaj szkieł musi być jednak dobrany indywidualnie do pacjenta, dlatego też odradza się nabywanie ich na własną rękę bez konsultacji z optykiem. Nie zaleca się kupowania w drogerii czy pożyczania. Może to skutkować nawet powiększeniem się wady wzroku. Kupując okulary dla małych dzieci, warto wybierać spośród tych z lekkiego tworzywa, które nie deformują niewykształconych jeszcze kości nosa. Dodatkową zaletą jest także nietłukące się i odporne na zarysowanie szkło, co zabezpiecza przed uszkodzeniem w trakcie zabawy.

Kolejnym sposobem korygowania są soczewki dostosowane do dalekowzroczności. Nie każdy jednak może bezpieczne korzystać z tej metody korekcji, dlatego wybór ten należy skonsultować wcześniej z optykiem. Nosząc soczewki kontaktowe, nie wolno zapominać o odpowiedniej higienie, m.in. przemywaniu szkieł w atestowanych środkach do pielęgnacji soczewek. Zapobiegnie to rozwojowi infekcji bakteryjnych i grzybiczych. Dużą zaletą stosowania szkieł kontaktowych jest fakt całkowitego pokrycia gałki ocznej, w przeciwieństwie do okularów, które zapewniają jedynie pokrycie przedniej części oka.

Nowoczesnym rozwiązaniem jest laserowe leczenie dalekowzroczności. Pozwala na całkowite pozbycie się wady wzroku, nawet do +6 dioptrii. Jest to jednak kosztowna procedura. Należy pamiętać o tym, że każda operacja laserowa ma swoje ograniczenia. W przypadku nadwzroczności wada musi być ustabilizowana, co oznacza, że nie może się już powiększać. Zabiegu nie wykonuje się zarówno u ludzi bardzo młodych (poniżej 21 roku życia), jak i po 50 roku życia.

Dalekowzroczność u dzieci

Aż u 80% niemowląt stwierdza się dalekowzroczność. Jest to całkowicie naturalna, a zatem fizjologiczna dolegliwość, która mija wraz z wiekiem. Jest związana z niewykształconą ostatecznie gałką oczną. Zazwyczaj nie wymaga korekcji za pomocą okularów. Problem pojawia się dopiero po ok. 3 roku życia, gdy objawy nie ustępują. Wówczas dziecko może wykazywać niechęć do oglądania książeczek z obrazkami lub rysowania. W późniejszych latach mogą pojawić się bóle głowy i problemy edukacyjne. Typowym objawem towarzyszącym nadwzroczności u dzieci jest zespół leniwego oka, czyli zez. Ma to miejsce najczęściej w przypadku pojawienia się dwóch różnych wad wzroku w obu gałkach ocznych.

Powikłania dalekowzroczności

Posiadanie nadwzroczności zwiększa ryzyko rozwinięcia się jaskry. Jest to związane z określoną budową oczu, a mówiąc dokładnie, ze zwężeniem kąta przesączania. Stosowanie soczewek, okularów korekcyjnych lub poddanie się operacji laserowej nie chroni przed rozwojem jaskry. Zaleca się, aby regularnie wykonywać badania pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz kąta przesączania.

Nie wolno bagatelizować wady wzroku, ponieważ może to doprowadzić do jej pogłębiania. Dlatego też, gdy zaobserwuje się pierwsze objawy świadczące o dalekowzroczności, konieczna jest wizyta u lekarza okulisty, badanie wzroku i indywidualny dobór korekcji bądź leczenia.