Przejdź do treści

Jak długo trwa rwa barkowa i jak wygląda leczenie? Kiedy dochodzi do wystąpienia zespołu bólowego?

Kobieta cierpiąca na rwę barkową
Fot. olly / stock.adobe.com
Podoba Ci
się ten artykuł?
Podoba Ci
się ten artykuł?

Rwa barkowa jest trzecim co do częstości występowania w organizmie człowieka korzennym zespołem bólowym. Objawy rwy barkowej dotyczą zaburzeń neurologicznych miejscowych i promieniujących od kręgosłupa szyjnego wzdłuż kończyny górnej. O tym, ile trwa rwa barkowa, decyduje m.in. tryb życia, a także szybkość i jakość podjętego leczenia.

lek. Marta Dąbrowska

Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami

Marta Dąbrowska

lekarz

Nieleczona rwa barkowa prowadzi do zaostrzenia objawów, obniżenia jakości życia i nawrotów choroby oraz powikłań. Ćwiczenia ruchowe rwy barkowej to jedna z metod walki z dolegliwościami wywołanymi przez rwę barkową, ale uprawiane mogą być po ustąpieniu ostrej fazy.

Co to jest rwa barkowa?

Rwa barkowa to schorzenie z grupy korzeniowych zespołów bólowych, wynikające z ucisku struktur i włókien nerwowych w kanale kręgowym w szyjnym odcinku kręgosłupa, spowodowane głównie zmianami zwyrodnieniowymi tego odcinka, a przede wszystkim patologiami krążka międzykręgowego, stawów międzykręgowych i krawędzi trzonów kręgów kręgosłupa szyjnego.

Przyczyny rwy barkowej to również bezpośrednie uszkodzenie splotu ramiennego lub przebiegu nerwów obwodowych w okolicy barku i ramienia, zaopatrujące kończynę górną czuciowo-ruchowo, np. w wyniku wypadku komunikacyjnego, upadku z wysokości czy pchnięcia ostrym narzędziem podczas ataku, w przebiegu chorób metabolicznych, krwotoków czy obrzęków w okolicach nerwu oraz nacieków nowotworowych. Ponadto do przyczyn rwy barkowej zaliczyć można: mało aktywny tryb życia, otyłość i przeciążenia fizyczne.

Istota rwy barkowej to ucisk głównej gałęzi nerwu u wyjścia z rdzenia kręgowego bądź nerwów obwodowych w okolicy obręczy barkowej. Bez względu na przyczynę, rwa barkowa może utrzymywać się tak długo, jak długo czynnik drażniący obciąża układ nerwowy.

Objawy rwy barkowej

Głównym objawem rwy barkowej jest ból miejscowy w okolicy kręgosłupa szyjnego oraz promieniujący wzdłuż kończyny górnej, często sięgający aż po palce rąk.

Rwa barkowa lewostronna i prawostronna to kierunki rozprzestrzeniania się objawów, zwiastujące postępujący charakter schorzenia, ale zarazem stanowiące cenną wskazówkę dla diagnozowania i planowania leczenia, a w szczególności rehabilitacji rwy barkowej. Dolegliwości bólowe mogą rozlać się zasięgiem również na łopatkę i przednią ścianę klatki piersiowej.

Rwa barkowa może objawiać się stopniowo lub pojawić się nagle podczas ruchów czynnych, takich jak skłon głowy w tył i rotacja w chorą stronę, a także po przebudzeniu, kiedy nagłe ruchy porannego funkcjonowania nasilają dolegliwości i przywracają szereg innych objawów, m.in.: parestezje, czyli drętwienia nawet na całej długości kończyny, zaburzenia czucia i niedowłady.

Ile trwa rwa barkowa?

Czas trwania rwy barkowej uzależniony jest od charakteru choroby oraz okoliczności, w jakich zaatakowała. Najczęściej jej długość waha się od kilku do kilkunastu tygodni. Czasem dolegliwości ustępują samoistnie i całkowicie, jednak rwa barkowa wykazuje tendencję do nawrotów w przypadku zaniechania leczenia przyczyn choroby, a nie tylko symptomów. Ustąpienie bólu rwy barkowej nie stanowi oznaki wyzdrowienia.

Zobacz także

Rwa barkowa – leczenie

Kiedy pacjent już nie wie, jak spać, bo rwa barkowa nie ustępuje, należy podjąć jak najszybsze leczenie, aby choroba nie postępowała, nie utrwaliła objawów i uszkodzeń strukturalnych nerwów. W tego typu przypadkach zaniechanie leczenia może prowadzić do powikłań i ewaluacji rwy barkowej na tzw. mielopatię szyjną, w której przebiegu zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do zaostrzenia objawów ze strony kończyn górnych i dolnych, a nawet zaburzeń mięśni zwieraczy pęcherza i odbytu.

Leczenie rwy barkowej wykorzystuje metody leczenia zachowawczego, m.in. postępowanie farmakologiczne i fizjoterapię rwy barkowej, w tym ćwiczenia rehabilitacyjne, masaż i zaopatrzenie ortopedyczne. W sytuacjach kiedy leczenie zachowawcze nie jest wystarczająco skuteczne, a objawy neurologiczne nie ustępują, planuje się leczenie chirurgiczne.

Leki na rwę barkową

O tym, jakie leki na rwę barkową są najlepsze, decyduje lekarz w indywidualnej ocenie stanu pacjenta. Farmakoterapia jest szybkim środkiem leczniczym i zakłada głównie działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i obniżające napięcie mięśniowe. W zaawansowanych i postępujących przypadkach, opornych na standardowe leki na rwę barkową, wykorzystuje się kuracje steroidowe i zastrzyki nadtwardówkowe.

Rehabilitacja rwy barkowej

Rehabilitacja ruchowa rwy barkowej uprawiana jest po ustąpieniu ostrej fazy choroby, czyli po przeminięciu największego bólu i innych objawów. Ruchowa rehabilitacja rwy barkowej ma na celu wzmocnienie struktur kręgosłupa szyjnego i motoryczności kończyny górnej. W realizacji celów stosuje się gimnastykę korekcyjną, ćwiczenia rozciągające, oddechowe i czynne, o słabej intensywności i wolnym tempie, nieobciążające nadwyrężonych i osłabionych mięśni.

Zaopatrzenie ortopedyczne, czyli czasowe unieruchomienie w kołnierzu ortopedycznym, w celu unikania sytuacji nasilających ból, zapewniających odciążenie i odprężenie tkanek kręgosłupa.

Fizykoterapia wykorzystuje zabiegi z wykorzystaniem elektroterapii, pola magnetycznego, lasera, diatermii krótkofalowej, ciepłolecznictwa czy ultradźwięków.

Dodatkowymi metodami wspierającymi leczenie zachowawcze rwy barkowej są m.in.:

  • kinesiotaping, czyli oklejanie plastrami stawu barkowego lub odcinka kręgosłupa szyjnego, w celu wsparcia pracy obręczy barkowej i karku poprzez dodatkową stabilizację i dynamiczne rozluźnienie oraz łagodzenie objawów bólowych;
  • masaż leczniczy, rozluźniający i mobilizujący osłabione tkanki do podjęcia prawidłowej aktywności.

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy:

i
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.