Przejdź do treści

Lara Gessler o życiu z ortoreksją: „Wpadałam w panikę, kiedy miałam pięć, a nie sześć migdałów na śniadanie”

Lara Gessler/MW Media Piotr Andrzejczak
Podoba Ci
się ten artykuł?
Podoba Ci
się ten artykuł?

Lara Gessler otworzyła się w temacie zmagania z ortoreksją, która została u niej zdiagnozowana kilka lat temu. Jak zaznaczyła, w jej przypadku to zaburzenie odżywiania było bardzo wielowymiarowe. „To poczucie gigantycznej paniki w momencie, kiedy przestajesz mieć kontrolę nad własnym życiem w jakimkolwiek, nawet najmniejszym aspekcie” – mówiła w rozmowie z prowadzącymi „Miasto Kobiet”.

Lara Gessler szczerze o ortoreksji

W 2019 r. w wywiadzie dla magazynu „Joy” Lara Gessler zdradziła, że kilka lat wcześniej zdiagnozowano u niej ortoreksję, czyli, w dużym skrócie, obsesyjne dbanie o zdrową dietę. Ostatnio Gessler w „Mieście Kobiet” opowiedziała nieco więcej o tym, jak wyglądało jej codzienne życie z tym zaburzeniem odżywiania. W rozmowie z Marzeną Rogalską i Aleksandrą Kwaśniewską podkreśliła, że miało ono wiele wymiarów i przekładało się również na inne aspekty jej życia.

„Ortoreksja generalnie wiąże się z jedzeniem przede wszystkim, ale nie tylko. To jest właśnie poczucie gigantycznej paniki w momencie, kiedy przestajesz mieć kontrolę nad własnym życiem w jakimkolwiek, nawet najmniejszym aspekcie – jak (…) wstawanie czy jak to, że miałam pięć, a nie sześć migdałów na śniadanie, kiedy zawsze mam sześć do tych konkretnych płatków, które jem” – wytłumaczyła celebrytka.

Jak dodała, potrafiła wpaść w panikę, kiedy wstała 15 minut później niż zwykle. Co prawda nie liczyła obsesyjnie kalorii, ale za to wyeliminowała z diety wiele produktów ze względu na obecność w nich cukru. Bardzo dbała o to, co i kiedy je. Jak stwierdziła w rozmowie, po płatkach z migdałami na śniadanie przychodziła pora na jabłko albo kawę.

„Potem o 14.00 jadłam sałatę… i to byłoby na tyle. Od 14.00 nic” – opowiadała Gessler.

Restauratorka powiedziała też, jak wyglądało jej wychodzenie z zaburzeń odżywiania. Odzyskała wtedy okres, który w wyniku zbyt małej ilości produkowanych hormonów zatrzymał się aż na 18 miesięcy. Niektóre zmiany, wynikające z procesem leczenia, zaskoczyły Larę Gessler.

„Byłam bardzo zdziwiona, jak zaczęłam tyć i faceci zaczęli na mnie bardziej zwracać uwagę” – przyznała w rozmowie na antenie TVN.

Patricia Kazadi o zaburzeniach odżywiania

Ortoreksja – co to jest?

Ortoreksja to jedno z zaburzeń odżywiania, które polega na głodzeniu się wynikającym z przekonania, że większość produktów nie jest wystarczająco zdrowa. Osoba nim dotknięta eliminuje tego powodu ze swojego jadłospisu stopniowo kolejne produkty. W ten sposób dobry nawyk jedzenia zdrowej i ekologicznej żywności przeradza się w poważne zaburzenie odżywiania. 

Czynników, które mają wpływ na rozwój ortoreksji jest bardzo wiele. Często to nierealistyczny obraz szczupłego i wysportowanego ludzkiego ciała promowany w mediach oraz współczesny szybki tryb życia. Leczenie tego zaburzenia odżywiania, tak samo jak w przypadku anoreksji czy bulimii, powinno uwzględniać także często zaburzoną sytuację rodzinną pacjenta oraz jego podatność na stres.

Często w przypadku ortoreksji pojawia się:

  • zaburzony, negatywny obraz własnego ciała,
  • trudność w rozumieniu i rozładowywaniu emocji,
  • brak akceptacji samego siebie,
  • potrzeba nadmiernej kontroli wszystkich aspektów życia, w tym także odżywiania.

Leczenie ortoreksji to często długa i skomplikowana droga. Konieczne jest przejście przez wiele poziomów, od somatycznego do psychicznego. Do pracy z taką osobą często angażuje się wielu specjalistów. Kluczową formą leczenia zaburzeń odżywiania jest psychoterapia, jednak niezbędna może być również pomoc psychiatry, psychodietetyka, dietetyka, endokrynologa czy ginekologa. Zdarza się, że konieczne okazuje się włączenie farmakoterapii.

Zobacz także

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy:

i
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.