Mięczak zakaźny – choroba, która dotyka nie tylko dzieci

Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry, którą definiuje się przede wszystkim jako chorobę dzieci. Mięczak zakaźny u dzieci występuje rzeczywiście bardzo często, ponieważ można się nim zarazić tak jak ospą. Nie oznacza to jednak, że dorośli nie chorują na mięczaka zakaźnego. W wieku dorosłym choroba przenosi się przede wszystkim drogą płciową, dotyka także osoby o obniżonej odporności.

Mięczak zakaźny nie objawia się dolegliwościami charakterystycznymi dla wirusowej choroby skóry. Nie wiąże się ze swędzeniem, pieczeniem skóry lub jej bólem. Nie zmienia to jednak faktu, że chorobą tą można się bardzo łatwo zarazić.

Co to jest mięczak zakaźny?

Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry oraz błon śluzowych. Wywołuje ją wirus z grupy ospy (MCV I i II – Molluscum contagiosum virus). Objawia się przede wszystkim występowaniem na skórze twardych i półprzezroczystych guzków. Chorują zwłaszcza małe dzieci, szczególnie w wieku przedszkolnym, które nie ukończyły jeszcze 5. roku życia, choć mięczak zakaźny atakuje również osoby dorosłe.

Okres wylęgania się choroby trwa od 2 do 7 tygodni. Mięczak zakaźny nie jest groźny, lecz wiąże się z nieprzyjemnymi dolegliwościami. Na zachorowanie szczególnie mocno narażone są:

• osoby z obniżoną odpornością,
• chorzy na wirusa HIV,
• pacjenci przyjmujący preparaty immunosupresyjne,
• chorzy na atopowe zapalenie skóry,
• dzieci poniżej 5. roku życia,
• młode dorosłe osoby aktywne seksualnie (15.–30. rok życia).

Mięczak zakaźny – jak można się zarazić?

Mięczak zakaźny u dzieci przenosi się analogicznie jak wirus ospy. Można się nim zarazić za pośrednictwem przedmiotów lub poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym.

Mięczak zakaźny u dorosłych przenosi się najczęściej drogą płciową, choć do zakażenia może dojść również przez przedmioty osobiste chorej osoby.

Mięczak zakaźny – objawy

Mięczak zakaźny nie jest specjalnie dokuczliwą chorobą. To łagodne, wirusowe zakażenie skóry. Jedynym jego objawem są zmiany skórne – twarde, białe lub przezroczyste guzki. Wirus mięczaka zakaźnego atakuje tylko komórki nabłonka płaskiego, nie rozprzestrzenia się więc głębiej, przez co nie daje objawów takich jaki świąd, pieczenie czy ból. Zmiany skórne najczęściej występują na skórze tułowia, rąk, twarzy oraz narządach płciowych.

Mięczak zakaźny narządów płciowych lub mięczak zakaźny na twarzy mogą wywoływać silne uczucie dyskomfortu, co utrudnia społeczne funkcjonowanie. Zdarza się również, że mięczak zakaźny rozwija się na powiece, co może być przyczyną zapalenia rogówki albo spojówek.

Mięczak zakaźny może rozwinąć się nawet po kilku miesiącach od zakażenia. Najpierw pojawia się niewielka wysypka, która z czasem może przekształcić się w duże skupisko zmian. Wyciśnięcie mięczaka zakaźnego sprawia, że ze zmiany wydobywa się kaszowata treść o cielistym, perłowym, szarawym, a nawet żółtym kolorze.

Mięczak zakaźny – diagnostyka

Leczenie domowe mięczaka zakaźnego może się okazać niewystarczające. Do rozpoznania choroby lekarzowi z reguły wystarcza szczegółowy wywiad z pacjentem oraz ocena zmian skórnych, choć zdarza się (szczególnie w przypadku pojedynczych zmian), że potrzebna okazuje się biopsja i badanie histopatologiczne. Takie działania pozwalają z całą pewnością określić charakter zmiany skórnej. Dodatkowe badania często wynikają z podobieństwa, jakie łączy mięczaka zakaźnego z innymi (bardziej niebezpiecznymi) chorobami:

• brodawkami wirusowymi,
• kłykcinami kończystymi,
• włókniakami miękkimi.

Mięczak zakaźny – jak leczyć?

Leczenie mięczaka zakaźnego jest wskazane, mimo iż zmiany ustępują samoistnie. Chodzi przede wszystkim o to, aby nie zarażać innych. W leczeniu sięga się albo po środki farmakologiczne, albo zabiegi chirurgiczne. Te ostatnie wykonuje się najczęściej, jeśli wykwity skórne są duże. Wśród metod zabiegowych w leczeniu mięczaka zakaźnego wymienia się:

• łyżeczkowanie,
• krioterapię,
• leczenie chirurgiczne,
• elektrokoagulację,
• laseroterapię przy użyciu lasera CO2.

Wyciskanie mięczaka zakaźnego, czyli mechaniczne usuwanie kaszkowatej treści, również jest dozwolone. Trzeba jednak pamiętać o przemyciu zmian nalewką jodową lub azotanem srebra.

W leczeniu farmakologicznym sięga się po:

• środki przyspieszające gojenie się ran – nalewka jodowa, kwas mlekowy, roztwór wodorotlenku potasu,
• preparaty przeciwwirusowe,
• preparaty immunomodulujące,
• środki przeciwhistaminowe,
• maści sterydowe (w przypadku swędzących zmian).

Wybór środków leczenia jest uzależniony od rodzaju i zakresu zmian skórnych. Jeżeli wskutek drapania mięczaka zakaźnego u dzieci dojdzie do zakażenia bakteryjnego, podaje się antybiotyk.