Chlamydia pneumoniae. Co to za bakteria? Jakie są objawy zakażenia?

Chlamydia pneumoniae jest bakterią gram-ujemną, która atakuje górne drogi oddechowe. Występuje wyłącznie u ludzi i przenosi się drogą kropelkową. Do diagnostyki zakażenia wykorzystuje się badania laboratoryjne. Leczenie polega na podawaniu antybiotyków.

Bakteria Chlamydia pneumoniae nazywana jest pasożytem energetycznym, ponieważ jej rozwój długo przebiega bezobjawowo. Jeśli się rozprzestrzeni i nie będzie leczona, może doprowadzić do poważnych w skutkach powikłań, takich jak atypowe zapalenie płuc.

Co to jest Chlamydia pneumoniae?

Chlamydia pneumoniae, określana niegdyś mianem Chlamydophila pneumoniae, jest bakterią gram-ujemną, która atakuje zazwyczaj górne drogi oddechowe. Występuje tylko u ludzi. Ryzyko zakażenia nią jest bardzo duże, ponieważ przenosi się drogą kropelkową. Oznacza to, że do zakażenia może dojść poprzez kichanie, kasłanie lub kontakt z przedmiotami należącymi do chorego. Zarazić się można od każdego nosiciela. Bakteria Chlamydia pneumoniae jest podstępna, ponieważ rozwija się we wnętrzu komórek, nie dając niekiedy żadnych objawów. Z tego powodu zyskała miano pasożyta energetycznego, który doprowadza organizm do choroby pomimo braku wyraźnych symptomów. Warto wspomnieć, że istnieją dwa typy bakterii Chlamydia: trachomatis i pneumoniae. Chlamydia trachomatis jest przenoszona przez kontakty seksualne i atakuje cewkę moczową. Jest to choroba weneryczna leczona antybiotykoterapią.

Objawy zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae

Zakażenie bakterią Chlamydia pneumoniae może przebiegać zupełnie bezobjawowo, dlatego wielu nosicieli nie zdaje sobie sprawy, że choruje. Szacuje się, że u około 20% populacji wykryto przeciwciała przeciwko tej bakterii, a osoby te nawet nie wiedziały, że przebyły zakażenie. Okres wylęgania bakterii trwa około 4 tygodni. Objawy zakażenia Chlamydia pneumoniae są mało charakterystyczne, dlatego łatwo je przypisać innym chorobom dróg oddechowych, np. grypie. W przebiegu zakażenia u chorego pojawiają się:

• ból mięśni i stawów;
• ból głowy;
• gorączka;
• chrypka;
• ból gardła;
• kaszel.

Raz przebyta choroba nie gwarantuje nabycia odporności. Zakażenie może przeistoczyć się w postać przewlekłą, która będzie wymagała długotrwałej antybiotykoterapii.

Diagnostyka Chlamydia pneumoniae

Diagnostyka Chlamydia pneumoniae nie jest skomplikowana, lecz ze względu na nieswoistość objawów chory musi wykonać badania serologiczne (test ELISA), które określą miano przeciwciał w jego organizmie świadczących o obecnym lub przebytym zakażeniu.

W teście ELIA określa się:

• przeciwciała IgM – wynik dodatni Chlamydia pneumoniae IgM świadczy o rozwijającej się infekcji;
• przeciwciała IgG – wynik dodatni Chlamydia pneumoniae IgG pojawia się, gdy infekcja była przechodzona w przeszłości;
• przeciwciała IgA – wynik dodatni przeciwciał Chlamydia pneumoniae IgA świadczy o przewlekłej postaci zakażenia.

Inną metodą diagnostyczną jest analiza fluorescencyjna. Do badania potrzebna jest próbka popłuczyn oskrzelikowo-pęcherzykowych, które analizuje się przy udziale przeciwciał zabarwionych barwnikiem fluorescencyjnym. Jeśli te badania są niewystarczające, choremu można zalecić wykonanie testu PCR, który polega na zbadaniu fragmentów DNA bakterii w wymazie z nosa pobranym od pacjenta. Test PCR jest jedną z najczulszych metod diagnostycznych. Wykonuje się go rzadko, ponieważ jest kosztowny.

Chlamydia pneumoniae – choroby

Bakteria Chlamydia pneumoniae wywołuje szereg chorób głównie górnych, ale i dolnych dróg oddechowych. Do najczęstszych zalicza się zapalenie gardła, krtani, ucha środkowego, zatok, zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc. Zmiany są słyszalne w badaniu osłuchowym i widoczne w obrazie badania rentgenowskiego. Badania naukowe dowiodły, że bakteria ma związek z innymi schorzeniami układu oddechowego o charakterze przewlekłym, takimi jak astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (poCHP) i sarkoidoza. Obecnie trwają badania, których celem jest udowodnienie korelacji między chlamydią a stwardnieniem rozsianym, chorobą Alzheimera i miażdżycą.

Leczenie Chlamydia pneumoniae

Leczenie zakażeń Chlamydia pneumoniae polega na farmakoterapii. Chory powinien przyjmować antybiotyki makrolidowe lub tetracykliny, ponieważ tylko na nie bakteria nie wykazuje odporności. Leki z grupy penicylin, cefalosporyn albo monobaktamów będą nieskuteczne. Leczenie farmakologiczne powinno trwać około 14 dni. Wyjątkiem są terapie długotrwałe przy przewlekłych postaciach zakażeń, które mogą trwać nawet kilka tygodni. Podczas terapii antybiotykowej należy stosować preparaty probiotyczne i przeciwgrzybicze, ponieważ osłabiony organizm jest podatny na inne infekcje.