W badaniu morfologii krwi często obserwuje się odchylenie w postaci wysokiej ilości białych krwinek. Co robić, gdy w rutynowo wykonanym badaniu zauważysz nieprawidłowy poziom WBC? Czym jest leukocytoza i kiedy stanowi ostrzeżenie dla lekarza oraz pacjenta?
Co to są leukocyty?
Leukocyty to inaczej białe krwinki (WBC, z ang. white blood cells). Są niejednorodną grupą komórek obejmującą:
- limfocyty;
- monocyty;
- neutrofile;
- eozynofile;
- bazofile.
Podstawowym badaniem pozwalającym na określenie poziomu leukocytów we krwi obwodowej jest morfologia. Norma dla białych krwinek to 4-10 tys/ul. Zbyt niski poziom WBC określany jest mianem leukopenii, a za wysoki nazywa się właśnie leukocytozą.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Leukocytoza – co to jest?
U osób dorosłych o leukocytozie mówi się, kiedy dochodzi do namnożenia się liczby białych krwinek powyżej 11 000/ul. Taka nieprawidłowość w badaniach laboratoryjnych jest obserwowana stosunkowo często, dlatego wszelkie odchylenia w tym zakresie powinny być interpretowane przez lekarza internistę. On oceni je obiektywnie, w odniesieniu do liczebności poszczególnych subpopulacji leukocytów.
Przyczyny leukocytozy
Przyczyny wysokiego poziomu leukocytów we krwi obwodowej są bardzo zróżnicowane i nie zawsze oznaczają stan poważnego zagrożenia. Interpretacja wyniku opiera się na objawach klinicznych występujących u pacjenta, stopniu leukocytozy, a także liczebności poszczególnych subpopulacji białych krwinek. Najczęściej wyróżnia się następujące sytuacje:
- Leukocytoza z przewagą eozynofili jest charakterystyczna dla reakcji alergicznych i dla zakażeń pasożytniczych. W dalszej kolejności wymienia się układowe choroby tkanki łącznej, niektóre białaczki czy eozynofilię;
- Wysoki poziom bazofili często koreluje z występowaniem nowotworów mieloproliferacyjnych czy ze schorzeniami o podłożu reumatoidalnym jak np. reumatoidalne zapalenie stawów;
- Leukocytoza z przewagą neutrofili w rozmazie morfologii krwi jest podstawowym odchyleniem w przypadku infekcji o podłożu bakteryjnym. Im wyższa leukocytoza, tym zakażenie poważniejsze i bardziej rozwinięte. Poziom neutrofilii rośnie również istotnie w przebiegu chorób nowotworowych, w tym nowotworów hematologicznych czy nowotworów litych. Często wzrasta również, kiedy pacjent cierpi na chorobę zapalną jelit albo układowe choroby tkanki łącznej;
- Krew ze zdiagnozowaną leukocytozą, w której wykryto wysoki poziom limfocytów, może oznaczać rozmaite choroby wirusowe, takie jak np. odra, świnka, gruźlica czy wirusowe zapalenia wątroby. Ponadto tu również należy wymienić rozrosty nowotworowe, np. białaczki z dojrzałych limfocytów.
Najważniejszym zadaniem lekarza w przypadku wystąpienia u pacjenta leukocytozy jest ukierunkowanie diagnostyki w taki sposób, by jak najszybciej móc uchwycić ewentualny, rozwijający się proces nowotworowy.
Leukocytoza – czy zawsze oznacza chorobę?
Leukocytoza zawsze jest stanem patologicznym, natomiast zdarza się, że podwyższony poziom leukocytów wynika z innych przyczyn niż poważna choroba. W takich wypadkach odchylenie od normy zwykle nie jest duże. Najczęstszymi przyczynami mogą być:
- obfity posiłek czy nadmierny wysiłek fizyczny przed badaniami – oba czynniki mogą wywołać przejściowy wzrost poziomu leukocytów we krwi. Dlatego też morfologię wykonuje się na czczo i najlepiej rano, przed ewentualnym treningiem;
- zakończenie leczenia – leukocytoza może być obserwowana u pacjentów, którzy zakończyli poważne i długie leczenie, np. cykl chemioterapii;
- operacje, urazy – kiedy organizm regeneruje się po zabiegu lub urazie, w określonym miejscu pojawia się stan zapalny, który może być widoczny w badaniach;
- ciąża – u kobiet w ciąży może występować fizjologiczna, naturalna leukocytoza. Poziom WBC nie powinien jednak przekraczać w tym wypadku 15 tys/ul.
Wysoki poziom białych krwinek w moczu
Białe krwinki to jeden z podstawowych elementów składowych krwi. Zdarza się jednak, że leukocyty pojawią się w moczu, a taki stan określa się terminem „leukocyturia”. Może on świadczyć o chorobie układu moczowego lub układu rozrodczego, najczęściej jednak diagnozuje się w ten sposób infekcję bakteryjną.
Leukocyty w moczu – leczenie
Obecność białych krwinek w moczu wymaga konsultacji z lekarzem pierwszego kontaktu, który dokładnie oceni stan pacjenta zarówno pod kątem wyników badań, jak i ogólnego stanu i ewentualnych objawów fizjologicznych. Leukocyturia często wymaga wdrożenia leczenia antybiotykowego lub przeciwbólowego, kiedy dojdzie do infekcji nerek. W skrajnych przypadkach może się skończyć wizytą w szpitalu.
Bibliografia
- Życińska K., Wardyn K.A., Zakażenia układu moczowego u dorosłych, Nefrologia i Nadciśnienie Tętnicze 2005; 6:8.
- Szczeklik A., Gajewski P., Interna Szczeklika, Medycyna Praktyczna, 2022.
Zobacz także
„Kobiety cierpią w zaciszu własnej łazienki”. O tabu cewki moczowej rozmawiamy z ginekolożką dr Hanną Szwedą
„W wieku 26 lat już miałam z tym problem, więc nie dotyczy to tylko osób starszych”. Urolog wyjaśnia, jak poradzić sobie z nietrzymaniem moczu
„Zazwyczaj kobieta załatwia się na bizneswoman: biegnie do toalety, siada i szybko, z parciem, oddaje mocz. A powinno się dać sobie sekundę, dwie, bez parcia na mięśnie dna miednicy”- mówi Urszula Herman, założycielka zespołu PelviFly, oferującego treningi mięśni dna miednicy
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Jak się żyje w szpitalu psychiatrycznym, na oddziale zamkniętym? Trochę jak w małej wiosce, gdzie wszyscy się znają i wiele ich łączy” – mówi Krystyna Piątkowska
Uważano, że jest karą za zepsucie moralne. Chorym podawano opium i kamienie szafiru. Jak kiedyś leczono dnę moczanową
Aktywność może być praktykowana nie po to, żeby „wyglądać”, a żeby „się czuć” – dobrze i zdrowo. Jak nie zrezygnować z siłowni po miesiącu
