Rogowacenie mieszkowe to mało estetyczny problem dermatologiczny, który występuje zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Na szczęście, ze względu na charakterystyczny obraz kliniczny, zwykle nie dostarcza trudności diagnostycznych, a leczenie przynosi dobre rezultaty.
Spis treści
Czym jest rogowacenie mieszkowe?
Rogowacenie mieszkowe jest dość często występującym schorzeniem dermatologicznym. Polega ono na powstawaniu czopów z keratyny (w obrębie mieszków włosowych) w towarzystwie suchej i szorstkiej skóry. Zmiany nasilają się w okresie jesienno-zimowym, kiedy jesteśmy narażone na suche i ciepłe powietrze w ogrzewanych pomieszczeniach. Zaburzenie może współistnieć z innymi schorzeniami dermatologicznymi takimi jak rybia łuska lub atopowe zapalenie skóry. Rogowacenie mieszkowe u dzieci często potrafi dobrze wystraszyć rodziców (szczególnie rogowacenie mieszkowe na twarzy), którzy na początku nie wiedzą, że to łagodne zaburzenie, które nie stanowi problemu.
Jakie są możliwe przyczyny rogowacenia mieszkowego?
- osobnicza skłonność uwarunkowana genetycznie
- dieta uboga w tłuszcze
- nadmierne przesuszenie skóry
- nieprawidłowe funkcjonowanie tarczycy
- zaburzenia naczynioruchowe
- częstsze występowanie rogowacenia skóry w u pacjentów z zespołem Cushinga i Downa.
Jakie objawy świadczą o rogowaceniu mieszkowym?
Rogowacenie mieszkowe skóry możemy obserwować najczęściej na tylno-bocznej części ramion, na nogach (zwykle udach) oraz na górnej części pleców. Jak wspomniano wcześniej, występują charakterystyczne czopy rogowe w obrębie mieszków włosowych. Czasem są one otoczone zaczerwienioną skórą. Całość może przypominać tzw. „gęsią skórkę”, a w dotyku odczuwalna jest znaczna szorstkość.
Czerwone na kropki na ciele (rogowacenie mieszkowe) Fot. iStockPhoto
Rogowacenie mieszkowe – jak leczyć?
Wizyta u dermatologa jest oczywiście wskazana, ale rogowacenie mieszkowe rzadko wymaga leczenia farmaceutycznego, na przykład kortykosteroidami. Zwykle jest ono stosowane wtedy, gdy zmiany skórne nasilają się albo występują dodatkowe dolegliwości. Czasem, gdy jest to konieczne, wykorzystywana jest również terapia laserowa.
Zanim jednak zanim dojdzie do włączenia bardziej zaawansowanych metod, należy skupić się przede wszystkim na właściwej pielęgnacji skóry, która powinna koncentrować się na zmniejszeniu jej przesuszenia. Zwróćmy uwagę na to, aby nie stosować silnie wysuszających środków myjących, a po kąpieli zawsze nawilżyć i natłuścić ciało. Polecane jest stosowanie tzw. emolientów, które powinny być aplikowane na jeszcze wilgotną skórę.
Są to preparaty, które nie zawierają sztucznych barwników, środków zapachowych i konserwujących. Dzięki temu emolienty są bardzo delikatne dla skóry, nie uczulają i nie podrażniają nawet tej najbardziej wrażliwej. Ich działanie polega na zmiękczeniu, nawilżeniu i natłuszczeniu skóry. Czasem warto rozważyć również miejscowe zastosowanie preparatów retinoidów – w rogowaceniu mieszkowym krem lub żel będą naprawdę pomocne.
Podsumowując, stan skóry w rogowaceniu mieszkowym zależy w dużej mierze od naszej systematyczności i zaangażowania w czynności pielęgnacyjne. Codzienne stosowanie odpowiednich praktyk, na pewno przyniesie zadowalające rezultaty.
Mimo podkreślenia faktu, iż leczenie rogowacenia mieszkowego rzadko kiedy jest farmakologiczne, należy pamiętać, że artykuł nie zastępuje wizyty u lekarza, w związku z czym zalecana jest konsultacja u specjalisty.
Bibliografia:
- M. Błaszczyk-Kostanecka, H. Wolska, Dermatologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
- R.J.Rycroft, S.J.Robertson, S.H.Wakelin, Dermatologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
- S. Jabłońska, S. Majewski: Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
Zobacz także
Spodobał ci się artykuł? Poleć go koleżance!
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Dzięki gimnastyce słowiańskiej ćwiczonej regularnie, postawa staje się bardziej sprężysta, PMS, bóle kręgosłupa, jak i bolesne miesiączki mijają, wyrównuje się cykl menstruacyjny” – mówi trenerka Julia Marcinowska
Catherine Zeta-Jones: żeby małżeństwo mogło działać, naprawdę należy mieć osobne łazienki
Trochę straszno, trochę śmieszno, czyli pogotowie w PRL. „Ja w wojsku i od mojej mateczki nauczyłem się, żeby nie dyskutować”
