Zatruciem nazywamy stan zaburzeń czynności organizmu na skutek wprowadzenia do niego szkodliwych substancji zwanych truciznami. Ze względu na przebieg i nasilenie dolegliwości wyróżnia się zatrucie ostre, podostre i przewlekłe.
Spis treści
Objawy zatrucia
Zaburzenie może wynikać z pomyłki, nieświadomości, lekkomyślności, nadużycia lub próby samobójczej. Większość trucizn wywołuje niespecyficzne oznaki, które mogą sugerować inne choroby. Najczęstsze objawy to: mdłości, wymioty, biegunka i silne bóle brzucha. Czasami także bóle głowy, zaburzenia świadomości oraz trudności z oddychaniem. Mogą występować również objawy wstrząsu, zmiany tętna i zaburzenia psychiczne.
Największe zagrożenie powodowane zatruciem to: utrata przytomności, która może prowadzić do groźnego urazu, zachłyśnięcia, zaduszenia, a nawet zatrzymania oddechu i krążenia.
Diagnostyka zatrucia
By rozpoznać rodzaj zatrucia, konieczne jest zanalizowanie najbliższego otoczenia chorego. W przypadku nieświadomego narażenia się na szkodliwe działanie ciężko ustalić „winowajcę”. Najczęstsze trucizny to: tlenek węgla, gaz ziemny, leki, alkohol, żywność zawierająca toksyny, środki czyszczące, grzyby oraz stężone kwasy i zasady.
Pierwsza pomoc przy zatruciu
W przypadku zatrucia trzeba jak najszybciej usunąć truciznę z organizmu. W przypadku zatruć pokarmowych u osób przytomnych pomaga sprowokowanie wymiotów, np. przez doustne podanie słonej wody. Osobom, które zatruły się przez drogi oddechowe, należy zapewnić dopływ świeżego powietrza. Zatruciom przezskórnym zapobiegamy opłukaniem skóry dużą ilością wody.
Zatrucie pokarmowe przez salmonellę
Termin „zatrucia” najczęściej odnosi się do dolegliwości pokarmowych. Najpowszechniejszym „winowajcą” wywołującym zatrucie jest bakteria salmonelli, która może być obecna m.in. w mięsie i jajkach.
Zatrucie tlenkiem węgla
Najgroźniejsze dla życia bywa zatrucie tlenkiem węgla (czadem), który prowadzi do utraty przytomności i zatrzymania oddechu, a także amanityną zawartą w muchomorze sromotnikowym.
Profilaktyka zatruć
Najskuteczniejsza profilaktyka opiera się na znajomości podstawowych zagrożeń związanych z truciznami. Osoby świadome niebezpieczeństw postępują ostrożnie i unikają ryzyka.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Jak ktoś dobrze wygląda i ładnie pachnie, to nie może mieć HIV – osoby, które tak myślą, trafiają do szpitala już na etapie AIDS” – mówi dr Aneta Cybula, specjalistka chorób zakaźnych
„Jeśli chcemy coś zmienić, to nie emocjami, a ciężką pracą” – zauważa aktywistka Julia Maciocha
„Dzięki prezesowi Kaczyńskiemu mam dwie córki z in vitro, a on nawet o tym nie wie”
