Czym jest ciąża urojona i dlaczego do niej dochodzi? Czy wymaga leczenia?

Ciąża urojona występuje stosunkowo rzadko. Najczęściej cierpią na nią kobiety, które rozpaczliwie pragną mieć dziecko lub panicznie się jej boją. Ciąża urojona nazywana jest również ciążą rzekomą bądź histeryczną.

Ciąża urojona jest zaburzeniem wielopłaszczyznowym na tle psychicznym.Ciąża urojona w rzeczywistości nie istnieje. Kobieta będąca w urojonej ciąży odczuwa bardzo podobne objawy jak podczas prawdziwej ciąży.

Ciąża urojona – objawy

Silna potrzeba posiadania dziecka wywołuje reakcje somatyczną orgniazmu, który imituje ciążę. Objawia się to następująco:

• powiększenie brzucha oraz piersi,
• brak miesiączki,
• poranne nudności oraz wymioty,
• skoki nastroju,
• rozdrażnienie,
• bóle piersi,
• uczucie zmęczenia oraz senność,
• pojawienie się laktacji.

W niektórych przypadkach reakcja organizmu jest tak silna, iż rośnie również poziom gonadotropiny kosmówkowej (beta-HCG), co skutkuje pozytywnym wynikiem testu ciążowego. Jednak w badaniu ultrasonograficznym nie ma żadnych oznak ciąży.W dalszych etapach ciąży urojonej kobieta jest w stanie czuć ruchy dziecka. W większości przypadków trudno uświadomić kobiecie, iż nie jest w ciąży. Wymaga współpracy psychiatry, ginekologa i rodziny, gdyż bardzo ważne jest wówczas wsparcie od najbliższych osób.

Ciąża urojona – przyczyny

Przyczyny ciąży urojonej związane są bezpośrednio z psychiką kobiety. Do czynników psychicznych, które mogą ją wywołać należą:

• silna potrzeba posiadania dziecka,
• niepłodność,
• depresja,
• bycie ofiarą przemocy seksualnej,
• niepowodzenie w zajściu w ciążę,
• kilkukrotne poronienia,
• silna niechęć lub strach przed ciążą.

Kto jest w grupie ryzyka ciąży urojonej?

Kiedy małżeństwo lub młoda para starają się o dziecko, często określają dni płodne za pomocą kilku parametrów: dni cyklu czy też konsystencji wydzieliny i temperatury w pochwie. Jeśli taka sytuacja trwa kilka miesięcy, niektóre kobiety histerycznie zdają sobie pytania o to, czy udało im się już zajść w ciążę. Może się to z czasem przerodzić w obsesję. Zapomina się o innych ludziach, pracy czy aktywnościach fizycznych, w życiu pojawia się tylko jeden cel: ciąża. Inna grupa kobiet podwyższonego ryzyka zajścia w ciążę urojoną to te, które w przeszłości straciły dziecko i próbują zajść w ciążę, aby móc wypełnić pustkę.

Jak wygląda leczenie ciąży urojonej?

Potwierdzenie lub wykluczenie ciąży w obecnej dobie medycyny jest bardzo proste. Weryfikuje się ją za pomocą badania ultrasonograficznego (USG) oraz badając poziom hormonów w surowicy krwi. Ciążę urojoną diagnozuje się u kobiet, które nie wierzą lekarzom i usilnie pragną dziecka. Wpływ na to ma somatyka – kobiety odczuwają większość z typowych dla ciąży objawów, włącznie z ruchami dziecka, za co w większości przypadków odpowiadają ruchy jelit. W momencie, gdy lekarz zorientuje się, iż u kobiety nie jest to jedynie smutek związany z brakiem ciąży, ale usilne przekonanie, iż jest on w błędzie, konieczne jest skierowanie kobiety do lekarza psychiatry lub psychologa oraz poinformowanie partnera bądź najbliższej rodziny. Wówczas zaczyna się najtrudniejsza walka. Aby leczenie miało sens, konieczna jest współpraca lekarza ginekologa, psychiatry/psychoterapeuty oraz rodziny. Uświadomienie sobie stanu faktycznego jest dla kobiety ogromną bolesną tragedią, traumą porównywalną do śmierci bliskiej osoby. W takim stanie nigdy nie może zostać sama, by nie zrobiła sobie krzywdy. Leczenie na początku zazwyczaj opiera się na farmakoterapii, aby kobietę uspokoić, następnie psycholog prowadzi psychoterapię, która może trwać miesiącami, nawet latami. Podczas takich spotkań nie jest ważne jedynie przekonanie kobiety o braku ciąży, ale wpłynięcie na nią, by zaakceptowała rzeczywistości taką, jaka jest, uświadomienie, że nie jest sama, że wiele kobiet zmaga się z podobnymi problemami. Czasami świadomość, iż są osoby czujące to samo, daje komfort psychiczny. Wystąpienie epizodu ciąży urojonej może predysponować w przyszłości do wystąpienia takich zaburzeń jak: stany lękowe, nerwica, depresja, próby samobójcze czy też zachowania obsesyjne.