Lekarze z Holandii odkryli (i to przez przypadek!), że każdy człowiek ma w swojej głowie dotąd nieznany organ. Mowa o gruczołach rurkowych. Ich odkrycie może przynieść postęp w onkologii.
Gruczoły rurkowe – nowy organ w ciele człowieka
Jak doszło do odkrycia nowego organu? Przez całkowity przypadek. Lekarze z Netherlands Cancer Institute zauważyli go podczas badania pacjentów z nowotworem prostaty. Dlaczego nikt wcześniej tego nie dostrzegł?
Naukowcy są zdania, że struktury gruczołów rurkowych znajdują się w trudno dostępnym miejscu pod podstawą czaszki, co do tej pory znacznie utrudniało ich endoskopowe zlokalizowanie.
Gruczołów nie można zobaczyć także za pomocą innych konwencjonalnych metod obrazowania medycznego, takich jak USG, tomografia komputerowa lub MRI (czyli obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego).
Nowy organ w ciele człowieka
Jak więc udało się odkryć nowy organ? Podczas badań mężczyzn poddano tzw. pozytonowej tomografii emisyjnej – PSMA PET/ CT. To precyzyjne badanie z dziedziny medycyny nuklearnej, które służy obrazowaniu raka gruczołu krokowego. Dzięki niemu wyraźnie widać gruczoły ślinowe.
To wtedy zespół lekarzy zauważył, że dwa obszary w głowie „świecą”. Sytuacja powtórzyła się u kolejnych pacjentów. Tomografii poddano łącznie 100 chorych.
„Ludzie mają trzy zestawy dużych gruczołów ślinowych, ale nie w tym miejscu. O ile nam wiadomo, jedyne gruczoły ślinowe lub śluzowe w nosogardzieli są mikroskopijnie małe. Wyobraźcie sobie więc nasze zdziwienie, gdy je znaleźliśmy” – mówi autor badania Wouter Vogel, onkolog z The Netherlands Cancer Institute.
Gdzie znajduje się ten narząd? To czwarta para głównych gruczołów ślinowych, które są zlokalizowane za nosem i nad podniebieniem, blisko środka głowy.
Niektórzy lekarze zastanawiają się, czy gruczoły rurkowe są zupełnie nowym narządem, czy też można je uznać za część układu narządów gruczołów ślinowych.
Udostępnij
Zobacz także
„Ci lekarze, którzy nas dawniej leczyli, już nie żyją, a młodzi lekarze niewiele wiedzą o tej chorobie” – mówi Jolanta, zmagająca się z zespołem post-polio
„Gdy trochę dorosłam, postanowiłam, że zrobię co w mojej mocy, żeby pomóc innym” – mówi Angela, dawczyni szpiku kostnego
„Najbardziej się boję tego, aby nie było gorszego jutra” – mówi Justyna, która poświęciła wszystko, aby opiekować się ojcem mającym guza mózgu
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
SESJA TERAPEUTYCZNA: Im bardziej czegoś nie ma, tym bardziej jest
Oksana Masters: Zasługuję na to, żeby być znana nie ze swoich doświadczeń, ale swoich działań. Jestem Oksana i przetrwałam
MAKE SEX EASIER: Najgorszy i najlepszy seks w życiu. Co robić z tymi ekstremalnymi doznaniami?
