Pierwsza pomoc przedmedyczna polega na udzieleniu osobie będącej w stanie bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia wsparcia na miarę własnych możliwości, umiejętności i wiedzy oraz niezwłocznym zawiadomieniu o tym zdarzeniu służb ratunkowych.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Dla dzieci pierwsza pomoc przedmedyczna organizowana jest coraz częściej w ramach realizacji różnych programów zdrowotnych, społecznych czy edukacyjnych w szkole i nierzadko przynosi wymierne efekty w akcjach ratunkowych. Pierwsza pomoc przedmedyczna jest prawnie usystematyzowanym obowiązkiem oraz moralną powinnością.
Pierwsza pomoc przedmedyczna
Pierwsza pomoc przedmedyczna to zespół czynności o charakterze ratunkowym wykonywanych w stosunku do osoby poszkodowanej w wypadku, na skutek urazu lub nagłego ataku choroby, w celu ochrony zdrowia i życia tej osoby oraz zminimalizowania następstw zdarzenia, do momentu udzielenia specjalistycznej pomocy medycznej.
Pierwsza pomoc przedmedyczna może być udzielana przez osobę będącą bezpośrednio na miejscu zdarzenia nie posiadającą kwalifikacji i specjalistycznej wiedzy medycznej oraz przez lekarza czy ratownika medycznego w ramach interwencji zawodowej.
Pierwsza pomoc przedmedyczna jest prawnie ustosunkowanym obowiązkiem stanowiącym zarazem jedną z zasad moralnych. Określona jest artykułem 162 Kodeksu Karnego § 1 i § 2, w którym mowa, że każda osoba, która zaniecha tego typu czynności, naraża się na karę pozbawienia wolności do 3 lat.
Zakres pierwszej pomocy przedmedycznej
Standardy udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej regulowane są przez odpowiednie ustawy i mogą ulegać zmianie, jednak podstawowe zasady jej udzielania są stałe. W zakres czynności pierwszej pomocy przedmedycznej wchodzą:
- ocena zaistniałej sytuacji, czyli co i kiedy się wydarzyło;
- zabezpieczenie miejsca zdarzenia, np. ustawienie znaków ostrzegawczych, usunięcie przeszkód w dostępie do ofiary;
- ocena stanu poszkodowanego, w tym podstawowych funkcji życiowych: przytomność, oddech, odniesione urazy;
- wezwanie specjalistycznej pomocy, np. poprzez kontakt z numerem 112 – jednolitym europejskim numerem alarmowym;
- udzielenie pierwszej pomocy przedmedycznej poszkodowanemu w czasie oczekiwania służb ratunkowych.
Na czym polega pierwsza pomoc przedmedyczna?
Udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej zależy od stanu zdrowia ofiary. W sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia, jak wypadki komunikacyjne, utonięcia czy wstrząsy, często najważniejszy jest czas podjęcia pomocy oraz odpowiednio wykonywane czynności ratunkowe.
Niedotlenienie tkanek trwające poniżej 3 minut może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu, z kolei niedotlenienie powyżej 4 minut często powoduje ich całkowite obumarcie.
Pierwsza pomoc przedmedyczna rozpoczyna się od zapewnienia sobie bezpieczeństwa poprzez unikanie bezpośredniego kontaktu z płynami ustrojowymi ofiary i odpowiednim postępowaniem na miejscu zdarzenia. Następnie prowadzone są czynności ratunkowe np.:
- resuscytacja krążeniowo-oddechowa, tzw. reanimacja, która ma na celu przywrócenie transportu tlenu do tkanek. Wykonywana jest wyłącznie po stwierdzeniu braku tętna i oddechu. Resuscytacja przebiega poprzez: zapewnienie drożności dróg oddechowych, czyli odchylenie głowy do tyłu, oczyszczenie jamy ustnej; prowadzenie mechanicznej wentylacji płuc, czyli sztuczne oddychanie, np. metodą usta-usta, czyli wpuszczanie powietrza do ust ofiary przy szczelnie zaciśniętym nosie przez ok. 2 sekundy. Po ruchach klatki piersiowej ocenia się skuteczność metody; prowadzenie pośredniego masażu serca poprzez uciskanie nasadą ręki przy splecionych dłoniach dolnej części mostka bez odrywania ich od klatki piersiowej; stosunek uciśnięć do sztucznych wdechów to 30 do 2. Resuscytację należy kontynuować do czasu przybycia służb ratowniczych lub do wyczerpania fizycznego osoby wykonującej pierwszą pomoc przedmedyczną. W przypadku odzyskania oddechu przez ofiarę należy ułożyć ją w pozycji bocznej ustalonej i sprawdzać oddech.
- tamowanie krwotoków, które polega na uniesieniu krwawiącej kończyny i założenie opatrunku uciskowego;
- chłodzenie oparzonego miejsca;
- podczas ataku padaczki należy asekurować głowę, usunąć przedmioty z jamy ustnej i ułożyć pacjenta w pozycji bocznej ustalonej; nie należy krępować drgawek.
Zobacz także
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Przynajmniej nigdy wam nie umrze”. Karolina Jonderko i Basia Smolińska wyjaśniają, co dają kobietom lalki reborn
„Wiem, że moi podopieczni na mnie czekają i to daje mi siłę do pokonania wszelkich barier” – mówi pracownica socjalna Renata Orłowska, która jeździ na wózku inwalidzkim
Alicja Sekret: Chodzi o to, by chorzy „uczyli” siebie nawzajem, że mimo danej przypadłości mogą i mają pełne prawo żyć tak, jak tego pragną
