Zaburzenia erekcji, czyli problemy z potencją. Jak sobie z nimi radzić?

Z problemem obejmującym zaburzenia erekcji tylko w Polsce zmaga się 3 mln mężczyzn. Co więcej, dotyczy on nie tylko panów po 40. roku życia, ale również tych młodszych. Zakłócona potencja to dolegliwość, która wciąż uważana jest za wstydliwą. To z kolei sprawia, że jest ignorowana, a leczenie zaczyna się często zbyt późno. Dlaczego nie wolno ignorować zaburzeń erekcji? Jak przebiega leczenie? Czy można zapobiegać tej patologii?

Czym są zaburzenia erekcji? 

Zaburzenia erekcji, czyli impotencja, to brak zdolności do uzyskiwania i utrzymywania wzwodu, co skutkuje niemożliwością odbycia stosunku seksualnego. Aby mówić o patologicznym zakłóceniu potencji, problem musi się utrzymywać przynajmniej przez 3 miesiące. Można wyróżnić 3 formy zaburzenia erekcji: 

• całkowita niezdolność do odbycia stosunku seksualnego, 
• niemożność uzyskania erekcji, która jest konieczna do penetracji, 
• niezdolność do utrzymania erekcji wystarczająco długo, aby odbyć stosunek płciowy. 

Zazwyczaj przyczyną, która uniemożliwia wzwód, jest obniżony poziom substancji – cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP). Pod kątem przemian zachodzących w organizmie, przebiega to w następujący sposób: tlenek azotu uruchamia enzym cyklazę guanylanową, a ta z kolei produkuje cGMP. Przy problemach z erekcją proces ten zostaje z jakiegoś powodu zaburzony.

Przyczyny problemów z erekcją 

Problemy ze wzwodem mogą mieć różne przyczyny, m.in.: 

• dysfunkcje układu nerwowego (neuropatia), 
• niedobór testosteronu (hipogonadyzm), 
• wzrost stężenia prolaktyny w surowicy krwi (hiperprolaktynemia), 
• nadmiar cholesterolu we krwi (hiperlipidemia), 
• schorzenia przyczyniające się do destrukcji naczyń krwionośnych (np. cukrzyca, miażdzyca), 
• problemy z psychiką (np. depresja, zaburzenia lękowe), 
• odbyte zabiegi (np. radykalna prostatektomia), 
• choroby tarczycy (np. nadczynność tarczycy), 
• zespół metaboliczny (jednoczesne występowanie różnych zaburzeń, które mają związek z metabolizmem cukrów i tłuszczy, czyli np. otyłości oraz nadciśnienia tętniczego), 
• choroby neurologiczne (np. przebyty udar mózgu, stwardnienie rozsiane), 
• schorzenia związane z prąciem (np. złamanie prącia, choroba Peyroniego), 
• inne choroby (np. bezdech nocny, niewydolność nerek, niewydolność wątroby, przewlekła obturacyjna choroba płuc), 
• inne zaburzenia seksualne (utrata lub obniżenie libido, dyspaurenia, zaburzenia wytrysku), 
• urazy (np. złamanie miednicy, urazy rdzenia kręgowego), 
• stosowanie używek (papierosów, alkoholu, narkotyków), 
• skutki uboczne związane z leczeniem innych schorzeń (np. usunięcie jąder, radioterapia miednicy, urazy chirurgiczne nerwów),
• zażywanie pewnych leków (np. metabolicznych i hormonalnych, psychotropowych, przeciwnadciśnieniowych i krążeniowych), 
• uszkodzenie nerwów erekcyjnych (dochodzi do tego czasem w wyniku stwardnienia rozsianego lub cukrzycy, jak również podczas operacji prostaty), 
• niezbyt aktywny tryb życia. 

Oprócz przyczyn zdrowotnych brak wzwodu może być związany np. z aspektami psychologicznymi, takimi jak: 

• brak doświadczenia (jeśli chodzi o życie seksualne), 
• wcześniejsze niepowodzenia w zbliżeniach seksualnych, 
• kompleksy związane z małym członkiem, 
• niskie poczucie własnej wartości, 
• poczucie bycia nieatrakcyjnym, 
• nieuświadomione potrzeby homoseksualne, 
• traumy z przeszłości (np. molestowanie seksualne), 
• strach przed intymnością, 
• stres związany z miejscem odbywania stosunku, 
• stres związany z niekomfortową sytuacją, 
• lęk związany ze sprawnością seksualną, 
• uzależnienie od masturbacji i pornografii, 
• lęk przed wyśmianiem, 
• pragnienie kontroli za wszelką cenę, 
• lęk przed ojcostwem i zapłodnieniem partnerki, 
• bycie „rodzicem”, a nie partnerem w związku, 
• konflikty z partnerką i brak zaufania do niej, 
• nieustanny stres i przepracowanie, 
• niepowodzenia w życiu zawodowym oraz prywatnym, 
• różne przekonania na temat seksu (np. że jest on grzechem), 
• brak pociągu fizycznego do partnerki lub partnera.

Leczenie zaburzeń erekcji 

Istnieje wiele metod leczenia impotencji, które dobiera się w zależności do danego przypadku. Mogą to być np.:

• terapie z zastosowaniem aparatów próżniowych (dotyczy to tzw. pompek do penisa), 
• zastrzyki do ciał jamistych prącia – ze względu na mało komfortowy sposób aplikacji, stosuje się je jednak stosunkowo rzadko, 
• przyjmowanie testosteronu – można to robić w różnych postaciach, najczęściej decydują się na to mężczyźni w 50-60. roku życia, kiedy tego hormonu jest za mało, 
• leki oddziałujące na różne receptory i przewodnictwo nerwowe – doprowadzają do bezpośredniego wypełnienia ciał jamistych w prąciu krwią, 
• fale uderzeniowe (ESWT) – wspomagają wytwarzanie nowych naczyń krwionośnych, przyczyniają się często do poprawy krążenia krwi w penisie, 
• hydrauliczna proteza prącia – wykorzystuje się ją wtedy, kiedy wszystkie powyższe metody nie dają odpowiedniego efektu, 
• suplementy i tabletki na potencję – w aptekach jest mnóstwo takich produktów bez recepty, zawierają często pobudzającą guaranę, ważne witaminy, jak również żeń-szeń; bez problemu można je wypróbować, zwłaszcza jeśli twój partner ma problem z utrzymaniem zdrowej i zbilansowanej diety; pamiętaj jedynie, aby kupować tego typu środki z zaufanych źródeł, 
• psychoterapia – w przypadku problemów natury psychicznej. 

Jeżeli u podłoża zaburzeń erekcji leżą inne schorzenia, leczenie impotencji będzie przebiegać jedynie objawowo, a do rozwiązania problemu konieczne będzie zniwelowanie głównej przyczyny.

Co wzmacnia popęd seksualny mężczyzn? Domowe sposoby 

Z zaburzeniami erekcji łączy się temat libido, czyli popędu seksualnego. Istnieją pewne aktywności oraz produkty, które mogą je podnieść, jednak należy pamiętać, że w przypadku poważnych zaburzeń erekcji poniższe sposoby raczej nie pomogą (choć oczywiście można je wypróbować w ramach wspomagania leczenia).

Zdrowa dieta 

Co jeść na potencję? Z pewnością te pokarmy, których składniki przyczyniają się do większej produkcji testosteronu. Generalnie warto w diecie uwzględnić: 

• witaminę E, 
• witaminę C, 
• witaminy z grupy B, 
• cynk, 
• argininę. 

Poleca się zatem spożywać: 

• orzechy, 
• otręby, 
• siemię lniane, 
• owoce morza, 
• chude mięso, 
• ryby. 

Dieta powinna być bogata w warzywa i owoce oraz zawierać mniejszą ilość tłuszczów zwierzęcych. 

Świetnie sprawdzą się tu również takie przyprawy jak: 

• czarny pieprz, 
• imbir, 
• gałka muszkatołowa, 
• goździki, 
• cynamon. 

W niektórych przypadkach pomagają również zioła na potencję i libido: 

• korzeń żeń-szenia syberyjskiego – jeśli impotencja związana jest ze zbyt dużym stresem, roślina ta pozwala go zwalczyć, 
• korzeń lubczyku – zwiększa on pociąg seksualny; nie bez powodu mówi się o nim jako o naturalnym afrodyzjaku, 
• owoc buzdyganka naziemnego – doprowadza do obniżenia nadciśnienia, pomaga przy chorobach układu krążenia, co z kolei pośrednio wpływa na potencję.

Uprawianie sportu 

Jeśli problemem twojego partnera jest impotencja, warto go zachęcić również do uprawiania aktywności fizycznej. Pozytywnie wpływa ona na układ krążenia i razem ze zdrową dietą często pomaga zwiększyć satysfakcję z życia seksualnego. Jeżeli do tej pory nie był aktywny, może zacząć od spacerów. Warto zapisać się na basen, na siłownię albo zacząć biegać lub jeździć na rowerze. Świetne efekty dają także ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała, które można robić w domu.

Jak pomóc partnerowi z impotencją? 

Jeśli zauważyłaś u swojego partnera problemy z erekcją, spróbuj wytłumaczyć mu, że powinien udać się do lekarza. W pierwszej kolejności powinien zgłosić się do internisty lub urologa, chyba że wie, jaka jest przyczyna jego problemów. W takiej sytuacji dobrze będzie, jeśli wybierze się od razu do odpowiedniego specjalisty. Najpierw lekarz przeprowadzi z nim wywiad, następnie zleci odpowiednie badania, aby postawić trafną diagnozę. Nakłonienie partnera do wizyty u lekarza bywa trudne, zwłaszcza w takiej sytuacji, ale to bardzo ważne. Na razie tylko co trzeci mężczyzna zgłasza się z omawianym problemem do specjalisty. 

Jeśli Twój partner zmaga się z zaburzeniami impotencji, zapewnij mu odpowiednie wsparcie psychiczne. Nie obrażaj go i nie wyśmiewaj. Nie rozmawiaj o jego problemach na forum. Zamiast tego zachęć go do szczerej rozmowy i wyjaśnij, że z takim problemem zmaga się mnóstwo mężczyzn, choć zaledwie 25% z nich rozmawia o tym ze swoimi partnerkami. 

Bibliografia 

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK562253/ [dostęp 21.03.23]. 
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5027992/ [dostęp 21.03.23]. 
3. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27929275/ [dostęp 21.03.23].