Cytomegalia wywoływana jest przez wirus Cytomegalovirus (CMV), który jest powszechnie obecny w środowisku. CMV występuje często, aczkolwiek ujawnia się jedynie w stanach niedoboru odporności.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Cytomegalia jest schorzeniem wywoływanym przez infekcję wirusem cytomegalii. U około 90% kobiet w wieku rozrodczym są obecne przeciwciała w klasie IgG przeciw temu wirusowi. U osoby chorej wirusy znajdują się w płynach ustrojowych, w tym w ślinie, we łzach, wydzielinie dróg rodnych, nasieniu i moczu. Do zakażenia może dojść przez bezpośredni kontakt z rezerwuarem wirusów, zarówno drogą kropelkową, jak i przez kontakty seksualne. Ryzyko stanowi również transfuzja krwi.
Cytomegalia w ciąży
Wirus cytomegalii w ciąży może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wad rozwojowych, a nawet zgonu płodu. Zakażenie drogą pionową (wertykalną) w okresie ciąży określa się mianem cytomegalii wrodzonej. Do zakażenia może dojść w każdym trymestrze ciąży. W dużej mierze zależy to od typu infekcji kobiety ciężarnej. Kiedy kontakt z wirusem cytomegalii występuje po raz pierwszy w życiu (zakażenie pierwotne), ryzyko zakażenia wewnątrzmacicznego oscyluje na poziomie 50%. Cytomegalia u noworodka wiąże się z ryzykiem pojawienia się wad wrodzonych i dotyczy około 5–10% dzieci. Takie samo prawdopodobieństwo występuje u dzieci w wieku szkolnym. Niemowlę może zarazić się chorobą przez mleko matki. Objawy cytomegalii obserwuje się rzadko, ponieważ zakażenie jest na ogół bezobjawowe. U większości dzieci w wieku przedszkolnym można wykryć specyficzne przeciwciała przeciw CMV.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Jakie objawy daje cytomegalia?
W większości przypadków nabyte zakażenie mija bezobjawowo. Czasami jednak w przebiegu choroby pojawiają się: gorączka, osłabienie organizmu oraz bóle mięśniowo-stawowe. Dodatkowo występuje powiększenie wątroby i śledziony, a także węzłów chłonnych. U chorych powyżej 18. roku życia może pojawić się żółtaczka. Jeśli cytomegalia jest wynikiem zakażenia po transfuzji krwi, możliwymi konsekwencjami mogą być długotrwała gorączka oraz śródmiąższowe zapalenie płuc i wątroby. U chorych z upośledzonym układem immunologicznym może ponadto dojść do zapalenia mózgu, trzustki, nadnerczy lub naczyniówki. Zakażenie wewnątrzmaciczne u kobiet w ciąży może zwiększać ryzyko powstawania wad rozwojowych płodu, samoistnych poronień lub obumarcia płodu. Jednakże w większości przypadków choroba przebiega bez objawów. U około 10% wszystkich zakażonych wirusem cytomegalii dzieci może dojść do małogłowia, wodogłowia, poważnego uszkodzenia układu nerwowego, skutkującymi niedowładami spastycznymi, zanikiem nerwu wzrokowego oraz niedosłuchem. Czasami mogą pojawić się także powiększenie wątroby i śledziony, żółtaczka, niska liczba płytek krwi i skaza krwotoczna. W ciężkich postaciach choroba może zakończyć się także zgonem dziecka w pierwszych miesiącach życia.
Zobacz także
Diagnoza cytomegalii
Aby poprawnie zdiagnozować zakażenie wirusem cytomegalii, wykonuje się badania serologiczne. Najczęściej stosuje się metodę zwaną ELISA (test immunoenzymatyczny), pozwalającą na wykrycie przeciwciał z klas IgG oraz IgM. Alternatywą do badań ELISA jest metoda polimerazowej reakcji łańcuchowej (PCR). Jej zaletą jest możliwość zróżnicowania form zakażenia – aktywnej i utajonej. Między 21. a 22. tygodniem ciąży można wykonać badanie płynu owodniowego za pomocą PCR. Daje to odpowiedź na pytanie, czy doszło do aktywnego zakażenia cytomegalią.
Leczenie cytomegalii
U chorych, u których nie stwierdza się poważnych zaburzeń odporności, leczenie jest przede wszystkim objawowe. Lekarze podają leki działające przeciwgorączkowo oraz zalecają zdrową, lekkostrawną dietę. U zakażonych z ciężkimi niedoborami odporności (np. AIDS) standardowo stosuje się gancyklowir przez okres około 21 dni za pomocą dożylnych iniekcji. W tym przypadku chory może być hospitalizowany. Gancyklowir można także podawać miejscowo lub doustnie. Rokowanie przed leczeniem, jak i po nim zależy od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, a przede wszystkim od jego układu odpornościowego.
Najnowsze w naszym serwisie
Amylaza w moczu – kiedy jej poziom powinien wzbudzić niepokój?
Ultrafiolet, czyli promieniowanie ultrafioletowe – zastosowanie, szkodliwość
Benzen – jakie ma właściwości. Jak działa na zdrowie i czy jest szkodliwy?
Badanie SHBG – kiedy się je wykonuje i jak się do niego przygotować?
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Neurolog uznał, że nie mam zespołu Tourette’a, bo nie mam tiku przeklinania, który dotyczy 10 proc. chorych” – mówi Piotr, który z zaburzeniem tym żyje od 25 lat
„Czym innym jest spędzać z dzieckiem czas i pytać je o różne rzeczy, a czym innym węszyć, podglądać, nasłuchiwać. To forma agresji”. O nadopiekuńczych rodzicach mówi psycholożka Magdalena Halicka
„Dla osoby głuchej język polski jest językiem obcym. We własnym kraju czujemy się jak obcokrajowcy” – mówi Zuzanna Szymańska z Akademii Młodych Głuchych
