HZ kontra mity #8 Bielactwo

Bielactwo nabyte jest jedną z chorób będących w grupie zaburzeń barwnikowych skóry. Objawia się występowaniem na skórze pojedynczych lub licznych plam odbarwionych. „Najtrudniejszym okresem była szkoła i niezrozumienie dzieci. Byłam wyzywana od „ciapatej”, pytano mnie „co ze mną jest nie tak” – mówi jedna z naszych czytelniczek, Karolina.

Bielactwo – odbarwione plamy  mogą pojawić się nagle, także zwiększać swoją objętość. Często są zlokalizowane wokół naturalnych otworów ciała. U chorego występuje szczególna wrażliwość na światło słoneczne. Choroba może powodować obniżoną samoocenę, problemy z akceptacją siebie i odtrącenie społeczne.  Dermatolog Joanna Sołtys w rozmowie z Hello Zdrowie opowiada o bielactwie w ramach cyklu „HZ kontra mity”. O swoich zmaganiach z chorobą mówi natomiast jedna z naszych czytelniczek, Karolina.

Mit: bielactwo nabywa się najczęściej w wieku młodzieńczym

Joanna Sołtys: Choroba dotyczy zarówno dzieci, jak i osób dorosłych. Najczęściej przyczyną jest stopniowy rozpad komórek wytwarzających barwnikowych skóry – melatocytów. Szacuje się, że dotyczy około 3 procent ludności wszystkich ras. Większość osób zapada na nią między 10. a 30. rokiem życia, a dużym ryzykiem zachorowania jest posiadanie bliskiego krewnego zmagającego się z bielactwem nabytym lub obecnością choroby autoimmunologicznej, np. Hashimoto. Z chorobą najczęściej żyje się przez całe życie.

Mit: mając bielactwo można się opalać

Osoby cierpiące na bielactwo w sposób szczególny powinny chronić skórę podczas słonecznych dni. Skóra pozbawiona pigmentu w łatwy sposób się opala, dlatego należy uważać, aby nie doszło do oparzenia. Osoby zmagające się z bielactwem są bardzo narażone na światło słoneczne i ochrona skóry to główne zalecenie dla chorego. Zaleca się stosowanie produktów z filtrem, nie tylko w upalne dni. Jeśli chodzi o solarium, bezwzględnie odradzam. Opalanie w solarium może powodować poważne poparzenia.

Mit: bielactwo można wyleczyć

Trudno mówić o skutecznym leczeniu bielactwa, bo zazwyczaj chory zmaga się z chorobą przez całe życie. W leczeniu  bielactwa stosuje się miejscowe glikokortykosteroidy, miejscową lub ogólną fotochemioterapię oraz laseroterapię z użyciem lasera ekscimerowego. W niektórych wyspecjalizowanych ośrodkach wykonywane są mikroprzeszczepy z użyciem własnych hodowlanych melanocytów. Operacja ta polega na pobraniu skóry ze zdrowych miejsc, prawidłowo zabarwionych pigmentem, a następnie przeniesienie jej na okolicę odbarwioną.

Jeśli chodzi o leki na przywrócenie skórze pigmentacji, są zalecane w przypadku niewielkich obszarów utraty koloru. Lekiem tego typu jest kortykosteroid, efektem jest przywrócenie koloru skóry w niewielkim stopniu po kilku miesiącach (od 3 do 6). Niektórzy pacjenci stosują również sterydy w celu uzyskania lepszego efektu. Jednak trzeba liczyć się z potencjalnymi skutkami ubocznymi przyjmowania leków miejscowych, należy do nich między innymi: atrofia skóry.

Mit: mając bielactwo nie ma przeciwskazań do wykonania tatuażu

Nie zaleca się wykonywania tatuażu osobom mających bielactwo, ponieważ w miejscu tatuażu może wystąpić nowe ognisko bielactwa nabytego. Jest powszechna opinia, że za bielactwo odpowiedzialne są zmiany układu układu immunologicznego, które są przeciwskazaniem do wykonywania tatuażu.

Winnie Harlow to 24-letnia modelka chorująca na bielactwo. Niedawno wystąpiła w słynnym dorocznym pokazie marki Victoria’s Secret.

Mit: jedyną przyczyną bielactwa są zmiany układu autoimmunologicznego

Medycyna nie jest w stanie jednoznacznie określić, co jest przyczyną zapadalności na bielactwo. Powszechnie uważa się, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne. System odpornościowy zaczyna atakować własne tkanki i komórki. Ale trzeba wiedzieć, że zmiany mogą też pojawić się na tle psychosomatycznym, po trudnych przeżyciach, długotrwałym stresie. Na bielactwo narażone są także osoby, które mają chorą tarczycę, zmagają się z cukrzycą, niedokrwistością złośliwą, chorobą Addisona lub zaburzeniami układu odpornościowego.