4 min.
Ostra niewydolność oddechowa – przyczyny, objawy, leczenie

Ostra niewydolność oddechowa – przyczyny, objawy, leczenie Motoki Tonn/Unsplash
05.07.2022
Implant zamiast tabletki przeciwbólowej? Innowacyjne rozwiązanie naukowców
05.07.2022
Lekarze dawali mu pół roku życia. Uratował go przeszczep, podczas którego otrzymał pięć narządów naraz
05.07.2022
Wraca zerowy podatek VAT na zagraniczne leki ze zbiórek. Walczyli o to między innymi rodzice dzieci z SMA
05.07.2022
„To był szok. Przez ponad dwadzieścia lat nie wiedziałam, z czym chodzę w brzuchu”. Szpital popełnił błąd. Pani Wanda odszkodowania nie dostanie
05.07.2022
Kolejna fala zakażeń. „Obecny koronawirus bardzo różni się od oryginalnego, to inna choroba, więc możemy mówić o COVID-22”
Ostra niewydolność oddechowa jest stanem występowania zaburzeń związanych z wymianą gazową w płucach i wynikających z tego nieprawidłowości w stężeniu tlenu i/lub dwutlenku węgla w organizmie. Objawy ostrej niewydolności oddechowej obejmują m.in. duszność, sinicę, bóle głowy i senność. Jakie przyczyny mogą prowadzić do rozwoju tego schorzenia i na czym polega jego leczenie?
Spis treści
Co to jest ostra niewydolność oddechowa?
Ostra niewydolność oddechowa jest stanem, w którym dochodzi do szybkiego rozwoju zaburzeń w utrzymywaniu prawidłowego stężenia gazów oddechowych w organizmie.
Ze względu na charakter tych nieprawidłowości wyróżniamy dwa typy ostrej niewydolności oddechowej:
- typ I (niewydolność hipoksemiczna) – wysycenie organizmu tlenem jest zbyt niskie w stosunku do normy; ilość dwutlenku węgla może utrzymywać się na poziomie prawidłowym lub także być zbyt niska,
- typ II (niewydolność hiperkapniczna) – w organizmie jest zbyt dużo dwutlenku węgla, a ilość tlenu ma poziom prawidłowy lub za niski w stosunku do normy.
Czasami obserwujemy również typ mieszany (hipoksemiczno-hiperkapniczny) ostrej niewydolności oddechowej.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Przyczyny ostrej niewydolności oddechowej
Przyczyną ostrej niewydolności oddechowej typu I (związanej z niedoborem tlenu) są najczęściej uszkodzenia płuc. Mogą one wynikać z rozwoju:
- kardiogennego obrzęku płuc (pojawia się on w przebiegu m.in. lewokomorowej niewydolności serca lub po zawale serca),
- zapalenia płuc,
- urazu,
- ARDS, czyli zespołu ostrej niewydolności oddechowej,
- zatorowości płucnej.
Do przyczyn ostrej niewydolności oddechowej typu II (związanej z nadmiarem dwutlenku węgla) należą:
- pogorszenie stanu klinicznego w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP),
- astma,
- przedawkowanie opioidów lub alkoholu,
- niedrożność dróg oddechowych,
- uraz w obrębie klatki piersiowej,
- nieprawidłowości w funkcjonowaniu mięśni oddechowych.
Objawy ostrej niewydolności oddechowej
Pacjenci z niewydolnością układu oddechowego odczuwają z reguły silne duszności. Często można zaobserwować u nich niebieskawe zabarwienie skóry. Oprócz tego niedobór tlenu powoduje zmiany w zachowaniu – chorzy często są odczuwają nasilony niepokój, są drażliwi, zmieszani. Nieprawidłowości w wymianie gazowej mogą powodować także zaburzenia w układzie krążenia w postaci wzrostu tętna oraz arytmii. Do innych objawów niewydolności oddechowej zalicza się:
- bóle głowy,
- senność, a w zaawansowanym stadium śpiączkę,
- symptomy związane z chorobą będącą przyczyną ostrej niewydolności oddechowej (np. kaszel, gorączka, świszczący oddech, ból w klatce piersiowej).
Leczenie ostrej niewydolności oddechowej
W leczeniu ostrej niewydolności oddechowej wykorzystuje się:
- tlenoterapię,
- wentylację mechaniczną,
- terapię ukierunkowaną na konkretną przyczynę niewydolności oddechowej.
Tlenoterapia polega na podawaniu tlenu przy użyciu tzw. wąsów tlenowych lub maski. Ma ona zastosowanie u chorych z typem I ostrej niewydolności oddechowej.
Wentylację mechaniczną wprowadza się w celu wspomagania procesu doprowadzania powietrza do płuc i usuwania go z nich. Powietrze pod odpowiednim ciśnieniem trafia z wentylatora do płuc za pośrednictwem maski (wentylacja nieinwazyjna) lub rurki umieszczonej w tchawicy (wentylacja inwazyjna).
Oprócz korekcji stężeń gazów oddechowych przy użyciu tlenoterapii i/lub wentylacji mechanicznej, należy również wprowadzić leczenie przyczynowe. Ten element terapii będzie się różnił w zależności od rodzaju schorzenia leżącego u podstawy zaburzeń.
Rokowania u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową
Ostra niewydolność oddechowa jest stanem zagrożenia życia i jej rozwój może wiązać się z wystąpieniem groźnych powikłań, w tym niewydolności narządów innych niż płuca (m.in. nerek), nieodwracalnych zmian w mózgu, zawału serca i niewydolności krążeniowo-oddechowej oraz zgonu.
Ryzyko wystąpienia tych komplikacji jest bardzo zróżnicowane w poszczególnych grupach pacjentów, bo w dużej mierze zależy od przyczyny rozwoju ostrej niewydolności oddechowej oraz innych czynników, m.in. wieku chorego.
ARDS – zespół ostrej niewydolności oddechowej
Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) to stan, w którym dochodzi do nagromadzenia płynów w płucach i pojawienia się związanych z tym zaburzeń wymiany gazowej. Jest jednym z rodzajów ostrej niewydolności oddechowej.
ARDS może mieć różne przyczyny, m.in. infekcyjne (np. COVID-19, sepsa), urazowe, neurologiczne, toksyczne. Zespół ostrej niewydolności oddechowej może wystąpić zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Objawy i leczenie ARDS wyglądają podobnie jak w przypadku innych typów ostrej niewydolności oddechowej.
Bibliografia:
- Shebl E., Burns B. (2021) Respiratory Failure, StatPearls.
- Scala R., Heunks L. (2018) Highlights in acute respiratory failure, European Respiratory Review, 27(147): 188008.
- European Lung Foundation (2021) Zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS).
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Podoba Ci się ten artykuł?
Tak
Nie
Powiązane tematy:
Polecamy

04.07.2022
Gdy ich bliscy chorują, oni sami są cichymi pacjentami. Tak w Polsce wygląda opieka nad osobami ze schizofrenią

03.07.2022
„Budzę się i jem, by móc znowu zasnąć”, czyli czym jest zespół nocnego jedzenia (NES). Rozmowa z psycholożką zdrowia Agnieszką Węgiel

01.07.2022
„Nie jesteśmy w stanie odróżnić klinicznie depresji poporodowej od fazy niedoczynności poporodowego zapalenia tarczycy” – mówi dr Dorota Wakuła

29.06.2022