Choroba Parkinsona jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób zwyrodnieniowych atakujących układ nerwowy. Początkowe objawy tej choroby to zwykle spowolnienie ruchowe, spoczynkowe drżenie kończyn i zaburzenia równowagi spowodowane sztywnością mięśni. W późniejszych etapach jej rozwoju chory jest całkowicie niesprawny.
Parkinson jest chorobą nieuleczalną. Pierwsze symptomy mogą być dostrzegalne dopiero po wielu latach od momentu zachorowania. Aby zachować sprawność, potrzeba długotrwałej farmakoterapii i rehabilitacji. Jakie są objawy Parkinsona?
Co to jest choroba Parkinsona?
Powodem powstania choroby Parkinsona jest zanik komórek dopaminergicznych w strukturze istoty czarnej mózgu. Struktura ta jest odpowiedzialna za szybkie i mimowolne ruchu ciała człowieka. Niszczenie tych komórek następuje w wyniku odkładania się w nich białka nazywanego alfa-synukleiną. Do tej pory nie znaleziono przyczyny powstawania tego zjawiska.
Diagnostyka choroby jest skomplikowana, ponieważ zmiany nie ujawniają się ani w obrazie rezonansu magnetycznego, ani w tomografii komputerowej. Rozpoznanie opiera się na przeprowadzonym wywiadzie klinicznym i ocenie stanu pacjenta według pięciostopniowej skali Hoehn i Yahr określającej stadium zaawansowania choroby.
Pierwsze objawy Parkinsona
Początkowe objawy tej choroby mogą wystąpić pomiędzy 21. a 40. rokiem życia. Określa się je mianem zespołu parkinsonowskiego lub parkinsonizmu młodzieńczego. Występujący u młodych parkinsonizm objawy ma takie same, jak w klasycznej postaci choroby Parkinsona, ale cechy jego przebiegu są zupełnie inne.
Pierwsze objawy choroby Parkinsona w młodym wieku:
- drżenie – w chorobie Parkinsona drżenie występuje w stanie spoczynku. U osób młodych ta dolegliwość jest bezwarunkowa;
- spowolnienie ruchowe – osoba chora nie potrafi wykonać oczywistych czynności, np. przejść po pokoju;
- sztywność mięśni, która objawia się bólem;
- zaburzenia równowagi.
Wczesne objawy Parkinsona mogą sugerować predyspozycje do zachorowania na klasyczną postać choroby. Prawdopodobnie jest to uwarunkowane genetycznie i wiąże się z mutacją genu w zakresie parkiny. Niektóre odmiany parkinsonizmu mogą być powikłaniem w wyniku chorób metabolicznych lub innych chorób układu nerwowego. W przebiegu zespołu parkinsonowskiego u chorego nie występują zespoły otępienne i problemy z układem pokarmowym.
Zobacz także
Objawy Parkinsona u starszych ludzi
U osób po 60. roku życia rozwija się klasyczna postać choroby Parkinsona. Objawy są zwykle te same, co przy zespole parkinsonowskim, ale przyczyna jest odrębna. Choroba powoli odbiera sprawność, więc osoby w wieku podeszłym są skazane na pomoc bliskich.
U pacjentów z klasyczną postacią choroby występuje zjawisko drżenia spoczynkowego. Kończyny drżą pomimo trwania w bezruchu. W późniejszych stadiach rozwoju Parkinsona chory ma problem z utrzymaniem równowagi, czego konsekwencją są częste upadki. Narasta też sztywność mięśni, która w nocy objawia się bólem. Pacjent jest zmęczony brakiem snu.
Inne objawy choroby Parkinsona u osób w podeszłym wieku:
- kłopoty z pisaniem
- kłopoty z mową i słuchem – są charakterystyczne dla chorób, tj. Parkinson objawy neurologiczne, związane z degeneracją komórek nerwowych.
- problemy z wykonaniem codziennych czynności, jak jedzenie, mycie się, czesanie.
- trudności z połykaniem
- nudności
- zaparcia
- utrata masy ciała
- częstomocz
W chorobie Parkinsona pierwsze objawy mogą się utrzymywać bardzo długo. Trwają nawet kilka lat, zanim choroba rozwinie się na dobre. W tym okresie warto zadbać o leczenie i rehabilitację, która pomoże choremu dłużej zachować sprawność.
Choroba Parkinsona – objawy psychiczne
U chorych na choroby degeneracyjne, tj. Parkinson, objawy psychiczne pojawiają się w zaawansowanym stadium choroby. Ich powodem jest narastająca na skutek braku samodzielności frustracja, która występuje pod postacią lęku i depresji. Chorym zdarzają się ataki paniki, nierzadko mają omamy i zaburzenia funkcji poznawczych. Bywają też agresywni.
Choroba Parkinsona jest nieuleczalna. Leczeniem można jedynie złagodzić jej objawy. Intensywna farmakoterapia i rehabilitacja pozwalają żyć z tą chorobą przez wiele lat. Dostępne w medycynie nowatorskie metody leczenia operacyjnego gwarantują dużą poprawę sprawności ruchowej.
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Już 6-letnie dziewczynki potrafią czuć się mniej mądre od chłopców” – alarmuje autorka bloga „Jak wychowywać dziewczynki?”
Naomi Osaka: Jestem Azjatką, jestem czarnoskóra, jestem kobietą, jestem zwyczajna, ale dobra w tenisa
– Jestem wdzięczna za raka – mówi Agnieszka Ford, współpomysłodawczyni akcji „PomacajSię”
