Choroba Parkinsona jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób zwyrodnieniowych atakujących układ nerwowy. Początkowe objawy tej choroby to zwykle spowolnienie ruchowe, spoczynkowe drżenie kończyn i zaburzenia równowagi spowodowane sztywnością mięśni. W późniejszych etapach jej rozwoju chory jest całkowicie niesprawny.
Spis treści
Parkinson jest chorobą nieuleczalną. Pierwsze symptomy mogą być dostrzegalne dopiero po wielu latach od momentu zachorowania. Aby zachować sprawność, potrzeba długotrwałej farmakoterapii i rehabilitacji. Jakie są objawy Parkinsona?
Co to jest choroba Parkinsona?
Powodem powstania choroby Parkinsona jest zanik komórek dopaminergicznych w strukturze istoty czarnej mózgu. Struktura ta jest odpowiedzialna za szybkie i mimowolne ruchu ciała człowieka. Niszczenie tych komórek następuje w wyniku odkładania się w nich białka nazywanego alfa-synukleiną. Do tej pory nie znaleziono przyczyny powstawania tego zjawiska.
Diagnostyka choroby jest skomplikowana, ponieważ zmiany nie ujawniają się ani w obrazie rezonansu magnetycznego, ani w tomografii komputerowej. Rozpoznanie opiera się na przeprowadzonym wywiadzie klinicznym i ocenie stanu pacjenta według pięciostopniowej skali Hoehn i Yahr określającej stadium zaawansowania choroby.
Pierwsze objawy Parkinsona
Początkowe objawy tej choroby mogą wystąpić pomiędzy 21. a 40. rokiem życia. Określa się je mianem zespołu parkinsonowskiego lub parkinsonizmu młodzieńczego. Występujący u młodych parkinsonizm objawy ma takie same, jak w klasycznej postaci choroby Parkinsona, ale cechy jego przebiegu są zupełnie inne.
Pierwsze objawy choroby Parkinsona w młodym wieku:
- drżenie – w chorobie Parkinsona drżenie występuje w stanie spoczynku. U osób młodych ta dolegliwość jest bezwarunkowa;
- spowolnienie ruchowe – osoba chora nie potrafi wykonać oczywistych czynności, np. przejść po pokoju;
- sztywność mięśni, która objawia się bólem;
- zaburzenia równowagi.
Wczesne objawy Parkinsona mogą sugerować predyspozycje do zachorowania na klasyczną postać choroby. Prawdopodobnie jest to uwarunkowane genetycznie i wiąże się z mutacją genu w zakresie parkiny. Niektóre odmiany parkinsonizmu mogą być powikłaniem w wyniku chorób metabolicznych lub innych chorób układu nerwowego. W przebiegu zespołu parkinsonowskiego u chorego nie występują zespoły otępienne i problemy z układem pokarmowym.
Zobacz także
Objawy Parkinsona u starszych ludzi
U osób po 60. roku życia rozwija się klasyczna postać choroby Parkinsona. Objawy są zwykle te same, co przy zespole parkinsonowskim, ale przyczyna jest odrębna. Choroba powoli odbiera sprawność, więc osoby w wieku podeszłym są skazane na pomoc bliskich.
U pacjentów z klasyczną postacią choroby występuje zjawisko drżenia spoczynkowego. Kończyny drżą pomimo trwania w bezruchu. W późniejszych stadiach rozwoju Parkinsona chory ma problem z utrzymaniem równowagi, czego konsekwencją są częste upadki. Narasta też sztywność mięśni, która w nocy objawia się bólem. Pacjent jest zmęczony brakiem snu.
Inne objawy choroby Parkinsona u osób w podeszłym wieku:
- kłopoty z pisaniem
- kłopoty z mową i słuchem – są charakterystyczne dla chorób, tj. Parkinson objawy neurologiczne, związane z degeneracją komórek nerwowych.
- problemy z wykonaniem codziennych czynności, jak jedzenie, mycie się, czesanie.
- trudności z połykaniem
- nudności
- zaparcia
- utrata masy ciała
- częstomocz
W chorobie Parkinsona pierwsze objawy mogą się utrzymywać bardzo długo. Trwają nawet kilka lat, zanim choroba rozwinie się na dobre. W tym okresie warto zadbać o leczenie i rehabilitację, która pomoże choremu dłużej zachować sprawność.
Choroba Parkinsona – objawy psychiczne
U chorych na choroby degeneracyjne, tj. Parkinson, objawy psychiczne pojawiają się w zaawansowanym stadium choroby. Ich powodem jest narastająca na skutek braku samodzielności frustracja, która występuje pod postacią lęku i depresji. Chorym zdarzają się ataki paniki, nierzadko mają omamy i zaburzenia funkcji poznawczych. Bywają też agresywni.
Choroba Parkinsona jest nieuleczalna. Leczeniem można jedynie złagodzić jej objawy. Intensywna farmakoterapia i rehabilitacja pozwalają żyć z tą chorobą przez wiele lat. Dostępne w medycynie nowatorskie metody leczenia operacyjnego gwarantują dużą poprawę sprawności ruchowej.
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Brzuch tarczycowy? Nie ma takiego objawu. Mylimy pojęcia” – mówi endokrynolog Maciej Jędrzejowski
„Dzięki gimnastyce słowiańskiej ćwiczonej regularnie, postawa staje się bardziej sprężysta, PMS, bóle kręgosłupa, jak i bolesne miesiączki mijają, wyrównuje się cykl menstruacyjny” – mówi trenerka Julia Marcinowska
Catherine Zeta-Jones: żeby małżeństwo mogło działać, naprawdę należy mieć osobne łazienki
