Na czym polega terapia pedagogiczna? Kiedy jest przydatna?
Terapia pedagogiczna to specjalna forma oddziaływania, przeznaczona dla dzieci i młodzieży z deficytami w zakresie czytania, pisania czy też nauki matematyki. Jej celem jest poprawa funkcji percepcyjno-motorycznych dziecka, a także doskonalenie różnych kompetencji. Sprawdź, na czym dokładnie polega terapia pedagogiczna i jak wygląda.
Czym jest terapia pedagogiczna?
Terapia pedagogiczna definiowana jest jako zajęcia korekcyjno-kompensacyjne i odnosi się do usprawniania funkcji percepcyjno-motorycznych u dzieci oraz młodzieży. Dodatkowym celem jest wzmocnienie innych funkcji i konkretnych kompetencji, które są na wysokim poziomie u danej osoby. Najczęściej terapia pedagogiczna jest proponowana dzieciom z następującymi trudnościami:
- dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia,
- problemy z integracją sensoryczną,
- nieharmonijny rozwój,
- obniżone kompetencje grafomotoryczne, manualne lub w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
W ramach terapii pedagogicznej często proponowana jest również pomoc psychologiczna, a także innego rodzaju działania specjalistyczne, których celem jest jednoczesne zmniejszenie dysfunkcji i rozwój umiejętności dziecka.
Terapia pedagogiczna – metody i ćwiczenia
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne są proponowane zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej. W czasie terapii uwzględniane muszą być konkretne potrzeby uczniów, a także ich emocje, kompetencje i możliwości psychomotoryczne. Na początku dzieci zwykle pracują na konkretnym materiale, a więc figurach, wzorach czy tekstach i ćwiczą rozwój konkretnych funkcji.
Kolejną fazą jest etap literowy, w którego trakcie odbywa się trening sylabowy, pisanie z pamięci oraz rozumienie tekstu, a więc wszystkie te działania, które potrzebne są w czasie nauki w szkole oraz w pracy – bez nich w ogóle funkcjonowanie w społeczeństwie jest niemożliwe. Końcowy etap terapii pedagogicznej to rozwój czytania, pisania i liczenia, a także doskonalenie tych kompetencji. Do przykładowych ćwiczeń w czasie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych można zakwalifikować:
- grę w scrabble,
- kolorowanki,
- dyktanda,
- usuwanie wyrazów z tekstu oraz wyszukiwanie konkretnych słów,
- dobieranie obrazków w pary,
- układanie puzzli,
- opowiadanie historyjek,
- rysowanie z pamięci,
- zabawę w głuchy telefon,
- wymyślanie słów,
- rzucanie do celu,
- zabawę ze skakanką i piłką,
- a także wiele innych.
Zwykle metody dobierane są w taki sposób, aby łączyły naukę z zabawą. Czas trwania zajęć z zakresu terapii pedagogicznej to 45 minut, a więc tyle, ile trwa godzina lekcyjna. Prowadzącym jest terapeuta pedagogiczny, czyli osoba po odpowiednich studiach, mająca odpowiednie kompetencje i doświadczenie. Na terapię pedagogiczną można zapisać swoje dziecko w placówce szkolnej lub w poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
Zalety terapii pedagogicznej
Do najważniejszych zalet terapii pedagogicznej można zakwalifikować:
- stymulowanie funkcji psychomotorycznych,
- rozwój kompetencji w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz wzrokowo-słuchowej,
- zmniejszanie ilości niepowodzeń szkolnych oraz emocjonalno-społecznych,
- wsparcie dziecka na różnych etapach rozwoju,
- wyrównywanie dysfunkcji w zakresie wiedzy oraz umiejętności ucznia.
Terapia pedagogiczna przynosi nie tylko efekty związane z nauką czy też polepszeniem funkcji percepcyjno-motorycznych, ale także sprawia, że znacząco podnosi się samoocena dziecka, a tym samym zauważa się poprawę kompetencji emocjonalnych, dzięki czemu możliwe jest lepsze działanie w grupie rówieśniczej. Ta specjalistyczna forma terapii dla dzieci i młodzieży daje uczniom szersze możliwości w życiu, eliminuje różne problemy, a także rozwija pewne umiejętności.
Bibliografia:
- Grzybowska D., Terapia pedagogiczna wobec wyzwań edukacji integracyjnej, Edukacja osób niepełnosprawnych 2010, 107.
- Palacz M., Terapia pedagogiczna wobec wyzwań teraźniejszości, Eruditio et Ars 2022, 5: 171-182.
- Stankowski A., Terapia pedagogiczna-wprowadzenie, Chowanna 2009, 32: 9-32.
- Szczerbiński M., Nauka i pseudonauka w terapii pedagogicznej, Dysleksja rozwojowa-fakt i tajemnica w diagnostyce psychologiczno-pedagogicznej 2011.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Lekarka Róża Hajkuś apeluje do rodziców: „Nauka do sprawdzianu nie jest warta zarywania nocy”
Gdy twoje dziecko się boi, sięgnij po tę książkę. „Lęk u dzieci” pod matronatem Hello Zdrowie
„Wiecie, że kobiety mają jeden otwór więcej niż mężczyźni?”. Wpis dziennikarza wywołał poruszenie w sieci
„Widok zalanego miasta to trudne doświadczenie”. Od dziecka do seniora – bezpłatne wsparcie psychologiczne dla powodzian
się ten artykuł?