się ten artykuł?
W przypadku zespołu cieśni nadgarstka operacja wykonywana jest przez chirurga w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym (lekarz usypia pacjenta niewielką dawką anestetyku). Całość zabiegu jest stosunkowo krótka, jednakże na wydatek związany z operacją cieśni nadgarstka trzeba przygotować się znacznie wcześniej.
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) w większości przypadków pojawia się niespodziewanie i nie ma konkretnej przyczyny – zatem jest to zjawisko idiopatyczne. W przypadku zespołu cieśni nadgarstka operacja jest ostateczną formą leczenia, w momencie gdy zawodzą fizjoterapia i leczenie farmakologiczne.
Przebieg operacji cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka należy do mononeuropatii uciskowych, które częściej dotykają osoby powtarzające określone sekwencje ruchu nadgarstkiem – pracowników biurowych, ogrodników czy pianistów. Operacja na zespół cieśni nadgarstka polega na usunięciu głównej przyczyny urazu. Zwykle jest to związane z uciskiem nerwu pośrodkowego. Przed planowanym zabiegiem należy odpowiednio się przygotować – zjeść lekkie śniadanie oraz podpisać zgodę na wykonanie operacji. Lekarz szczegółowo poinformuje pacjenta o przebiegu zabiegu i ewentualnych konsekwencjach. Operacja na zespół cieśni nadgarstka trwa przeciętnie około 2 godzin.
· Otwarta metoda klasyczna operowania zespołu cieśni nadgarstka
Jest to technika bardziej inwazyjna i polega na wykonaniu przez lekarza chirurga 5-centymetrowego nacięcia w środkowej linii dłoni. Aby lepiej dotrzeć do kanału nadgarstka, należy usunąć tkanki miękkie. Jeżeli po odsłonięciu pola operacyjnego okaże się, że uraz spowodowany był przez ucisk więzadła poprzecznego, specjalista podejmuje decyzję o jego przecięciu. Usuwane są dodatkowo wszystkie zmienione chorobowo tkanki wokół miejsca ucisku. Ostatnim krokiem jest zszycie rany. Jeśli zajdzie taka potrzeba, nadgarstek umieszczany jest po operacji zespołu cieśni nadgarstka w szynie gipsowej na 2 tygodnie.
· Endoskopowa metoda operowania zespołu cieśni nadgarstka
Metoda endoskopowa jest znacznie mniej inwazyjna niż otwarta metoda klasyczna. Chirurg nacina skórę na wysokości przedramienia na długość w przybliżeniu 1 cm. Przez ten otwór wprowadzany jest endoskop (wziernik z własnym źródłem światła) wyposażony w kamerę. Obraz kamery pokazuje lekarzowi wnętrze nadgarstka oraz stan więzadła poprzecznego, który tak jak w przypadku metody klasycznej, przecina się. Po endoskopii zazwyczaj nie umieszcza się nadgarstka w gipsie.
Po operacji zespołu cieśni nadgarstka zwolnienie lekarskie uzależnione jest od rodzaju i intensywności wykonywanej pracy. Przy lżejszych fizycznie zawodach zaleca się około 3-, 4-tygodniowy odpoczynek. Wykonywanie ciężkich zawodów może wiązać się aż z 2-miesięcznym zwolnieniem lekarskim. Operacje zespołu cieśni nadgarstka należą do rutynowych i zazwyczaj przebiegają bez powikłań. W okresie rehabilitacji zaleca się wykonywać delikatne masaże dłoni oraz mało intensywne ćwiczenia usprawniające. Co 3 dni powinno się zmieniać opatrunki, aby rana goiła się szybciej. Odpowiednia higiena i podawanie środków aseptycznych zmniejszają ryzyko wdarcia się infekcji bakteryjnej.
Zobacz także: Zespół cieśni nadgarstka – ćwiczenia
Zobacz także
Koszt i refundacja operacji cieśni nadgarstka
- Leczenie prywatne
W przypadku zespołu cieśni nadgarstka cena operacji zaczyna się od 1000 zł. W lepszych klinikach całkowity koszt zabiegu może wynieść około 2500–4000 zł. Przed zabiegiem należy umówić się dodatkowo na konsultację (koszt około 200 zł). Na zabieg można umówić się już z tygodniowym wyprzedzeniem.
- Leczenie na koszt Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ)
Po wcześniejszej konsultacji chirurgicznej możliwa jest operacja zespołu cieśni nadgarstka na NFZ. Wszystkie zabiegi refundowane wymagają wcześniejszego skierowania przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Niestety, największym minusem jest czas czekania na zabieg. Chory wpisuje się na listę oczekujących na operację na zespół cieśni nadgarstka. Przeciętny czas to zazwyczaj miesiąc. Wymogiem NFZ jest hospitalizacja przez 3 dni. Tuż przed zabiegiem należy przedłożyć wyniki elektromiografii (EMG) oraz wykonać szereg badań laboratoryjnych, w tym morfologię ze stężeniem białka C-reaktywnego (CRP) oraz koagulogram (badania krzepliwości krwi). Po zabiegu ponadto zaleca się wykonanie profilaktycznych szczepień na wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B).
