Choroba wieńcowa to jedna z częstszych chorób cywilizacyjnych. Czynniki ryzyka powstawania miażdżycy są predysponują również do choroby wieńcowej. Objawy są charakterystyczne, choć zdarza się, że pierwszym symptomem patologii w naczyniach mięśnia sercowego jest zawał serca.
Spis treści
Choroba wieńcowa objawia się gniotącym bólem w klatce piersiowej, występującym podczas wysiłku, który ustępuje po jego zaprzestaniu. W diagnostyce choroby wieńcowej (objawów) wykorzystuje się podstawowe badania laboratoryjne oraz przede wszystkim elektrokardiograficzną próbę wysiłkową.
Stabilna choroba wieńcowa – objawy dławicy piersiowej
Choroba wieńcowa należy do grupy chorób niedokrwiennych serca. Obejmuje stany niedokrwienia mięśnia sercowego związane ze zmianami w tętnicach wieńcowych. Typowym objawem stabilnej choroby wieńcowej jest ból, którego charakterystyczne cechy to:
- lokalizacja: zamostkowo, może promieniować do szyi, żuchwy, ramion (szczególnie lewego), aż do palców ręki, nadbrzusza lub w stronę pleców – okolicę międzyłopatkową,
- charakter: gniotący, piekący, dławiący, uczucie ucisku na klatkę piersiową,
- występowanie: po gwałtownych emocjach oraz po wysiłku, niezależnie od pozycji ciała,
- ustąpienie: 1–3 minut po podaniu nitrogliceryny podjęzykowo lub po zaprzestaniu wysiłku,
- czas trwania: kilka minut.
U niektórych grup osób objawy mogą nie być tak charakterystyczne i występować pod postacią „masek”. Dzieje się tak u osób w podeszłym wieku, chorych na cukrzycę. „Maski” choroby wieńcowej serca to:
- nudności,
- duszność wysiłkowa,
- ból brzucha,
- zmęczenie.
Szacuje się, że aż 50–80% incydentów niedokrwiennych przebiega bezobjawowo.
Choroba wieńcowa objawy – przyczyny
Najczęstszą przyczyną powstania objawów w chorobie wieńcowej, bo aż w 98%, jest blaszka miażdżycowa, która powoduje niedostateczną podaż tlenu do tkanek serca w wyniku zwężenia naczynia. Blaszka miażdżycowa zbudowana jest z cholesterolu odkładającego się w ścianie naczynia. Rozwija się przez wiele lat, a do czynników ryzyka należą: cukrzyca, nadciśnienie, otyłość, nieodpowiednia dieta, palenie papierosów, picie alkoholu, wysoki poziom „złego” cholesterolu (LDL). Rzadsze przyczyny choroby to: skurcz tętnic wieńcowych, zator tętnicy wieńcowej, rozwarstwienie ściany aorty, zapalenie tętnicy wieńcowej oraz mostki mięśniowe, które podczas skurczu mięśnia sercowego uciskają tętnicę.
Choroba wieńcowa – rozpoznanie
Rozpoznanie choroby wieńcowej opiera się na obrazie klinicznym, a szczególnie na charakterystycznym obrazie bólu. Wykonuje się również badania laboratoryjne, mające określić ryzyko istnienia choroby miażdżycowej: profil lipidowy, glukozę, morfologię, kreatyninę oraz, zależnie od wskazań, dodatkowe parametry. Pod uwagę bierze się również wiek oraz płeć pacjenta. Kolejnym etapem w diagnostyce choroby wieńcowej jest wykonanie elektrokardiogramu (EKG) spoczynkowego oraz podstawowego w diagnostyce badania – elektrokardiograficznej próby wysiłkowej. W EKG spoczynkowym zazwyczaj nie obserwuje się zmian, natomiast w próbie wysiłkowym można zaobserwować zmiany charakterystyczne dla choroby wieńcowej. Inne badania przydatne w diagnostyce to: echokardiografia, obrazowe próby obciążeniowe, rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. Do bezpośredniej oceny tętnic wieńcowych służy koronarografia, czyli inwazyjne badanie pozwalające uwidocznić ich anatomię.
Zobacz także
Choroba wieńcowa – objawy i leczenie
Leczenie choroby wieńcowej dzieli się na farmakologiczne, niefarmakologiczne oraz zabiegowe. Leczenie niefarmakologiczne polega na redukcji ryzyka miażdżycowego, czyli: zwiększeniu aktywności fizycznej do 30 minut dziennie co najmniej 5 dni w tygodniu, zmniejszeniu masy ciała, zaprzestaniu palenia papierosów, modyfikacji diety poprzez zrezygnowanie ze spożywania nadmiernej ilości tłuszczów zwierzęcych, zastąpieniu ich roślinnymi oraz zwiększoną ilością warzyw, owoców i ryb. Leczenie farmakologiczne choroby wieńcowej obejmuje wdrożenie leków, takich jak:
- nitrogliceryna o działaniu naczyniorozszerzającym, która zwiększa napływ krwi do serca, lek ten redukuje odczuwanie objawów,
- beta-blokery, blokery kanału wapniowego – zmniejszają zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, ochraniają serce, poprawiają rokowanie i zapobiegają zawałowi serca,
- statyny – zapobiegają powstawaniu blaszek miażdżycowych, poprawiają rokowanie i zapobiegają zawałowi serca,
- leki przeciwpłytkowe, takie jak aspiryna – zmniejszają ryzyko powstawania skrzeplin w tętnicach wieńcowych.
Zabiegowe leczenie choroby wieńcowej polega na założeniu stentów (przezskórna interwencja wieńcowa) lub utworzenia połączeń omijających zwężenia (pomostowanie tętnic wieńcowych – tzw. by-passy) w tętnicach wieńcowych, które zapobiegają kolejnym incydentom niedokrwiennym.
Najnowsze w naszym serwisie
W jakim celu wykonuje się hirudoterapię? Szanse i zagrożenia związane z leczeniem pijawkami lekarskimi
Jak działa peeling enzymatyczny? Efekty, przebieg zabiegu, wskazania i przeciwwskazania
Na czym polega sedacja i w jakim celu się ją stosuje? Rodzaje, bezpieczeństwo i wskazania do sedacji
Leczenie osoczem bogatopłytkowym – wszechstronne zastosowanie i efekty preparatu krwiopochodnego
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Judy Chicago, matka chrzestna waginy: feminizm jest humanizmem
„Jeżeli pacjentka bardzo chce żyć, to i medycyna jest bezsilna” – krakowskie Amazonki dzielą się swoimi doświadczeniami z rakiem piersi
„Wielofunkcyjność i bycie superbohaterką już mnie nie interesuje. Teraz wartością jest dla mnie bycie z dziećmi w pełnej uważności” – mówi Olga Paszkowska, psychoterapeutka i instruktorka mindfulness
