Niedotlenienie krwi, zwane hipoksemią, to stan, w którym krew nie dostaje odpowiedniej ilości tlenu. Najczęściej towarzyszy chorobom płuc. Ma jasne do odczytania objawy, a brak reakcji może doprowadzić do niebezpiecznego niedotlenienia tkanek.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Hipoksemia to stan, który prowadzi do zaburzenia podstawowych procesów metabolicznych zachodzących w tkankach organizmu. Zbyt niskie wysycenie krwi tlenem może być spowodowane szeregiem czynników. Przez wiele osób hipoksemia zamiennie nazywana jest hipoksją i mylona z nią. Nieleczona hipoksemia prowadzi do trwałego niedotlenienia narządów i tym samym do śmierci.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Hipoksemia a hipoksja
Terminy hipoksemia i hipoksja przez wiele osób są błędnie stosowane. Hipoksja to stan, który jest konsekwencją długo trwającej hipoksemii. Kiedy z powodu niskiego wysycenia krwi tlenem dochodzi do jej niedoboru w tkankach, co zaburza pracę narządów i całego organizmu, mówimy o hipoksji. Dochodzi do niej np. podczas zawału serca. Hipoksja objawia się sennością, osłabieniem, zawrotami i bólem głowy, uczuciem niemocy i braku energii, a także obecnością krwi w ślinie.
Hipoksemia i jej objawy. Na co zwrócić uwagę?
Początki niskiego wysycenia krwi tlenem objawiają się zwykle stopniowo i z czasem narastają. Hipoksemia już na samym początku daje charakterystyczne objawy, które wyraźnie utrudniają normalne funkcjonowanie. Pierwsza w kolejności pojawia się duszność, która z czasem staje się coraz większa. Dodatkowo przy próbie złapania oddechu występuje wyraźnie przyspieszona akcja serca. Chory powinien uzyskać jak najszybszą pomoc, już bowiem pierwsze objawy hipoksemii mogą prowadzić do niedotlenienia lub obumarcia mózgu. Wraz z rozwojem hipoksemii chory traci świadomość tego, co dzieje się wokół niego, odczuwa np. lęk przed śmiercią. Ponadto obserwuje się następujące objawy: niewydolność układu krążenia, sinicę, częstoskurcz, pałeczkowate palce, nadmierną potliwość, bóle głowy, zaburzenia rytmu serca.
Przyczyny hipoksemii
Hipoksemia to konsekwencja wielu schorzeń i chorób, głównie płuc. Przebieg hipoksemii może być ostry lub przewlekły. Hipoksemia występuje w wyniku:
- ciężkiego zapalenia płuc lub obrzęku płuc
- urazu klatki piersiowej
- zatoru płucnego
- odmy opłucnowej
- płynu w płucach
- wady wrodzonej u noworodków
- zmniejszenia lub ustania wentylacji pęcherzyków płucnych
- zmniejszenia ilości przepływu krwi przez płuca
- wad serca (w przypadku mieszania się krwi nieutlenowanej z utlenowaną)
- zatrucia czadem
- przebywania przez dłuższy czas na wysokości powyżej 5500 m n.p.m., gdzie odnotowuje się znaczny spadek ciśnienia i mniejszą dostępność tlenu.
U części osób ustala się występowanie przewlekłej hipoksemii, która rozwija się stopniowo i towarzyszy chorym zwykle do końca życia. Powodowana jest przez: niewydolność serca, zatorowość płucną, nowotwory, otyłość, mukowiscydozę, pylicę.
Leczenie hipoksemii
Już pierwsze symptomy rozwijającej się hipoksemii są powodem do podjęcia reakcji i wprowadzenia leczenia. Niedotlenienie krwi prowadzi do niewydolności komórek, organizmu i jest bezpośrednim zagrożeniem dla życia. Dlatego podejmując leczenia chorób płuc, należy mieć na uwadze ryzyko pojawienia się hipoksemii i stale monitorować pacjenta. W przypadku pierwszych objawów najważniejsze jest udrożnienie dróg oddechowych, tak by płuca miały dostęp do tlenu. Przyczynowe leczenie hipoksemii opiera się na tlenoterapii.
W ostrych przypadkach hipoksemii stosuje się metodę intubacji, która ma na celu mechaniczne wspomaganie naturalnego oddychania. U pacjentów, u których stwierdzono występowanie płynu w płucach, konieczny jest zabieg chirurgiczny, który ma na celu usunięcie nagromadzonego płynu. Dopełnieniem procesu leczenia jest podawanie leków mających na celu zniwelowanie przyczyn (w tym wypadku chorób płuc), które doprowadziły do rozwoju hipoksemii.
Przewlekła hipoksemia leczona jest farmakologicznie lub za pomocą tlenoterapii. W obu przypadkach u chorych niezwykle istotny jest również tryb życia – zbilansowana, zdrowa dieta i aktywność fizyczna.
Największym zagrożeniem hipoksemii jest niedotlenienie komórek mózgu, które bez tlenu mogą wytrzymać jedynie minutę. Po upływie tego czasu dochodzi do nieodwracalnych zmian. W leczeniu hipoksemii istotny jest czas, by nie doprowadzić do rozwoju choroby.
Najnowsze w naszym serwisie
Zdrowa dieta bogata w żelazo – co jeść przy niedokrwistości?
Pepsyna – najważniejszy enzym soku żołądkowego, który uaktywnia się w kwaśnym środowisku
RDW-SD czyli jak interpretować niektóre parametry morfologii krwi
Dieta wątrobowa – co można na niej jeść, a co wykluczyć? Co na NAFLD
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Jak się żyje w szpitalu psychiatrycznym, na oddziale zamkniętym? Trochę jak w małej wiosce, gdzie wszyscy się znają i wiele ich łączy” – mówi Krystyna Piątkowska
Uważano, że jest karą za zepsucie moralne. Chorym podawano opium i kamienie szafiru. Jak kiedyś leczono dnę moczanową
Aktywność może być praktykowana nie po to, żeby „wyglądać”, a żeby „się czuć” – dobrze i zdrowo. Jak nie zrezygnować z siłowni po miesiącu
