Pochwica – zaburzenie, które dotyka kobiet. Przyczyny, objawy oraz sposoby radzenia sobie z pochwicą

Pochwica jest zaburzeniem występującym u kobiet, prowadzących stresujący tryb życia lub cierpiących na zaburzenia nerwicowe. Jest dolegliwością o podłożu psychosomatycznym, która występuje niezależna od kobiety. Może wywołać trudności lub niemożność penetracji pochwy podczas stosunku seksualnego.

Pochwica nie jest procesem chorobowym, mimo że polega na mocnym skurczu mięśni pochwy podczas zbliżenia seksualnego, uniemożliwiającym współżycie. Określa się ją jako zaburzenie psychiczne. Leczenie pochwicy opiera się głównie na stosowaniu środków rozkurczających i przeciwbólowych oraz na nauce bezbolesnego współżycia.

Co to jest pochwica?

Pochwica nazywana jest również zespołem Mariona-Simsa. Etiologia schorzenia nie jest do końca poznana, jednak klasyfikuje się ją do zaburzeń seksualnych o podłożu psychogennym. W większości przypadków polega na skurczu części pochwy podczas zbliżenia seksualnego, co uniemożliwia penetrację. Bardzo często zaburzenie to pojawia się u kobiet po 50. roku życia, w wyniku zmian, które występują w gospodarce hormonalnej w okresie okołomenopauzalnym. Jednak nie jest to regułą. Zdarza się również, że cierpią na nią młode dziewczyny, dla których to bardzo krępujący temat i często nie konsultują się ze specjalistą, lekceważąc problem i świadomie rezygnując ze współżycia.

Objawy pochwicy

Objawy pochwicy nie są charakterystyczne i jest ich niewiele. Wyróżnić można:

• niemożność współżycia seksualnego z powodu skurczu pochwy,
• suchość pochwy,
• brak popędu lub nikły popęd seksualny,
• silny ból pochwy podczas wprowadzania członka do pochwy,
• spadek libido,
• wzmożone napięcie i tzw. przeczulicę wędzidełka tylnego pochwy podczas badania ginekologicznego. Jest to jedyny charakterystyczny objaw dla pochwicy. Występuje on w każdej postaci tego zaburzenia.

Przyczyny pochwicy

Przyczyny pochwicy związane są z zaburzeniami ze strony psychicznej. Do czynników zwiększających ryzyko jej wystąpienia można zaliczyć:

• złe bądź traumatyczne doświadczenia seksualne, takie jak: gwałt, molestowanie seksualne, bolesny pierwszy stosunek płciowy, kazirodztwo czy przemoc fizyczną lub seksualną w rodzinie,
• kojarzenie seksu z czymś złym – grzechem, brudem, nieczystością,
• niskie poczucie własnej wartości,
• brak akceptacji własnego ciała,
• nieśmiałość,
• złą edukację seksualną, przedstawienie aktu seksualnego oraz obrazu mężczyzny w sposób negatywny, przerażający,
• sposób traktowania współżycia jako procesu niezbędnego do prokreacji – wynika to najczęściej z fanatyzmu lub radykalności katolickiej panującej w rodzinie,
• wiarę,
• złe relacje w związku z partnerem,
• silny lęk przed ciążą,
• uczucie obrzydzenia do męskiego nasienia.

Leczenie pochwicy

Zanim lekarz podejmie decyzję o wprowadzeniu leczenia farmakologicznego w kierunku zespołu Mariona-Simsa, konieczne jest wykluczenie innych chorób pochwy, które mogą objawiać się podobnie jak pochwica. Leczenie pochwicy jest uzależnione głównie od przyczyny jej powstania. Niekiedy wystarczy krótkotrwała bądź dłuższa psychoterapia. Jest to najczęściej pierwszy krok w leczeniu. Aby ta metoda była skuteczna, bardzo ważne jest, by osoba zmagająca się z problemem była stuprocentowo szczera w rozmowie z psychoterapeutą. Inaczej leczenie może być nieskuteczne. Jeśli kobieta jest w stałym związku, to w proces terapeutyczny powinien być zaangażowany również partner. Jego uświadomienie o istocie problemu niekiedy jest elementem kluczowym w terapii. Warto również wykonywać pewne ćwiczenia oswajające psychikę kobiety. Pochwica – ćwiczenia: wprowadzanie do pochwy najpierw jednego, potem kilku palców, następnie większych przedmiotów, rozmiarem przypominającym członka. Takie przedmioty można bez problemu dostać w sklepach z gadżetami erotycznymi. Jeśli początki będą trudne, mimo niepowodzeń, nie należy się poddawać. Tego typu ćwiczenia, aby były naturalne i nie krępowały dodatkowo kobiety, można wprowadzić jako element gry wstępnej. Warto również udać się do seksuologa, który określi deficyty wiedzy z zakresu edukacji seksualnej i wyjaśni to, co dla kobiety jest obce bądź niejasne. Leczenie farmakologiczne jest rodzajem leczenia wspomagającego i polega na stosowaniu leków rozkurczowych – drogą doustną lub domięśniową, i przeciwbólowych. W zależności od kondycji psychicznej kobiety lekarze niekiedy przepisują leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne, ponieważ tego typu psychoterapia może być dla kobiety bardzo trudna.