się ten artykuł?
Pokrzywka to swędzące zmiany na skórze w postaci czerwonych plam i bąbli, które wyglądają jak po oparzeniu pokrzywą. Może pojawić się na całym ciele u dzieci i dorosłych. Szczególnie niebezpieczna jest pokrzywka na twarzy, ponieważ często towarzyszy jej obrzęk. Przyczyn pokrzywki jest kilka, a jej leczenie wymaga odpowiedniej diagnostyki.
Pokrzywka u dzieci i dorosłych jest popularną chorobą skóry, która zazwyczaj mija samoistnie po 3 dniach od wystąpienia objawów, nie zostawia po sobie śladów na skórze i może więcej nie wrócić, jeśli zostanie rozpoznana i wyeliminowana jej przyczyna. Występuje najczęściej na tułowiu, rękach i stopach. Pokrzywka na twarzy wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ towarzyszący jej obrzęk może w niektórych przypadkach stanowić zagrożenie życia.
Zobacz także: Atopowe zapalenie skóry
Pokrzywka na twarzy – objawy
Pokrzywka na twarzy i szyi u dzieci i dorosłych to nagłe pojawienie się na skórze zaczerwienienia i uporczywie swędzących bąbli. Wyglądają one jak po oparzeniu się pokrzywą. Zmiany na skórze w przebiegu pokrzywki wyraźnie wystają ponad skórę. Mogą mieć różne kształty i wielkość od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów. Występują pojedynczo lub w skupiskach i często nie pojawiają się tylko w jednym i tym samym miejscu. Pokrzywka na twarzy ma kolor czerwony lub mocno różowy. W większości przypadków ustępuje samoistnie po kilku godzinach lub po mniej więcej trzech dniach.
Pokrzywka na twarzy najczęściej pojawia się wokół oczu, na powiekach, w okolicy nosa i wokół ust. Szczególnie niebezpieczną sytuacją jest, kiedy pokrzywce alergicznej na twarzy towarzyszy obrzęk. Może on rozprzestrzenić się z warg na język, gardło i krtań. Obrzęk ten utrudnia oddychanie, powoduje duszność. W skrajnych przypadkach jest przyczyną uduszenia.
Pokrzywka na twarzy – przyczyny
Zaczerwienienie i bąble na twarzy w przebiegu pokrzywki powstają z powodu zadziałania czynnika drażniącego. Miejscowe naczynia krwionośne ulegają rozszerzeniu, przez co zwiększa się ich przepuszczalność i drażniące substancje przenikają do wierzchnich warstw skóry, powodując zaczerwienienie, obrzęk, świąd i bąble.
Przyczyn, które wywołują pokrzywkę na twarzy u dziecka i dorosłych, jest kilka. Najczęściej są to różnego rodzaju alergie, głównie pokarmowa. Za silnie alergizujące uważa się egzotyczne owoce, owoce morza i czekoladę. Pokrzywka na twarzy u niemowlaka karmionego piersią może być wywołana pokarmem, który został spożyty przez matkę. Zmiany na twarzy spowodowane mogą być również przez alergię wziewną, czyli wdychane pyłki roślin, dym, roztocza w kurzu lub sierść zwierząt. Substancje chemiczne zawarte w niektórych lekach, kosmetykach do pielęgnacji lub proszku do prania także przyczyniają się do powstania pokrzywki alergicznej na twarzy. Częstą przyczyną jest również reakcja alergiczna na jad owadów.
Zmiana może powstać w wyniku działania czynników fizycznych. Należą do nich ucisk lub pocieranie skóry, działanie niskiej lub wysokiej temperatury. Do tych czynników zalicza się promienie słoneczne.
Pokrzywka na twarzy i szyi może być jedynie objawem innych chorób ogólnoustrojowych. Zalicza się do nich choroby tarczycy, choroby autoimmunologiczne – głównie toczeń, choroby pasożytnicze, infekcje grzybicze.
Spora część zmian pozostaje bez jednoznacznie rozpoznanej przyczyny. Są to tzw. pokrzywki idiopatyczne lub samoistne.
Pokrzywka na twarzy – leczenie
Leczenie pokrzywki na twarzy polega głównie na wyeliminowaniu czynnika, który ją powoduje, oraz na leczeniu objawowym. Wyeliminowanie przyczyny pokrzywki nie jest proste i wymaga skrupulatnej obserwacji własnego organizmu lub organizmu dziecka. Polega na stopniowej rezygnacji z poszczególnych pokarmów, leków lub kosmetyków. Możliwe jest wykonanie testów alergicznych, aby dokładnie poznać substancje uczulające. Wymagana jest także diagnostyka laboratoryjna w celu wykluczenia chorób ogólnoustrojowych, które objawiają się w ten właśnie sposób.
Objawowe leczenie pokrzywki na twarzy to podawanie leków przeciwalergicznych i przeciwhistaminowych. Skuteczne mogą być środki zawierające substancje uszczelniające naczynia krwionośne – wapń i rutyna.
