Tasiemiec uzbrojony – zakażenie, objawy i leczenie tasiemczycy. Cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego

Tasiemiec uzbrojony to płaski i długi pasożyt bytujący w organizmie ludzkim, którym zarazić się można poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa. Objawy zakażenia tasiemcem mogą mieć nieswoisty charakter, dlatego też tasiemczyca może być identyfikowana jako inna choroba układu pokarmowego.

Tasiemiec uzbrojony bytuje zazwyczaj w jelicie cienkim, choć może umiejscawiać się także w mózgu, wątrobie, mięśniach czy gałce ocznej. Ryzyko zachorowania wzrasta u osób z obniżoną odpornością, nieprzestrzegających higieny i spożywających niedosmażone lub niedogotowane mięso. Leczenie opiera się na farmakoterapii, zaś w przypadku umiejscowienia innego niż w jelicie cienkim konieczny może okazać się nawet zabieg chirurgiczny.

Tasiemiec uzbrojony – objawy

Objawy zakażenia tasiemczycą to: ból głowy, znużenie, bezsenność, nadmierna pobudliwość lub osłabienie, spadek masy ciała, nudności, wymioty, ból brzucha. W przypadku lokalizacji tasiemca w mózgu ucisk tkanek mózgowych może wywołać objawy przypominające padaczkę, a dodatkowo ból głowy, nudności czy zaburzenia zachowania. Jeżeli natomiast tasiemiec osadzi się w oku, może to przyczynić się do utraty wzroku. Bez względu na lokalizację tasiemczyca może spowodować anemię i awitaminozę, należy jednak pamiętać, że istnieje możliwość bezobjawowego przebiegu choroby. Rozpoznanie zakażenia tasiemcem jest możliwe dzięki analizie laboratoryjnej kału i stwierdzeniu obecności w kale jaj lub całych członów pasożyta. Samo różnicowanie rodzaju tasiemca jest skomplikowane i wymaga mikroskopowej analizy poszczególnych jego członów.

Tasiemiec uzbrojony i nieuzbrojony

Zarówno tasiemiec uzbrojony jak i nieuzbrojony zbudowany jest z: główki, szyjki oraz kilkuset różnych członów. W przypadku tasiemca uzbrojonego długość dorosłego osobnika może sięgać 3 metrów, w przypadku nieuzbrojonego – 5 metrów. Zasadniczą różnicą pomiędzy tasiemcem uzbrojonym i nieuzbrojonym jest obecność haczyków i ssawek, dzięki którym tasiemiec uzbrojony przyczepia się do tkanek żywiciela. Do zakażenia tasiemcem nieuzbrojonym dochodzi po spożyciu nieugotowanego lub surowego mięsa wołowego, zaś w przypadku tasiemca uzbrojonego zakażenie może nastąpić w wyniku zjedzenia mięsa wieprzowego lub dziczyzny.

Tasiemiec uzbrojony – cykl rozwojowy

Cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego to proces złożony. Pasożyt ten wymaga obecności żywiciela pośredniego, którym przeważnie jest świnia lub dzik oraz żywiciela ostatecznego – człowieka. Cykl rozwojowy rozpoczyna się po zjedzeniu przez świnię jaj pasożyta wydalonych wcześniej z kałem żywiciela ostatecznego. W organizmie świni z jaja powstaje larwa, która przebijając ścianki jelita wędruje poprzez system naczyń włosowatych do tkanki łącznej mięśni prążkowanych, gdzie osiedla się przyjmując postać wągra. Wągier jest to pęcherzyk wypełniony płynem, w którym znajduje się główka tasiemca. Gdy wągier osiągnie dojrzałość, a człowiek zje go wraz z surowym, niedogotowanym lub niedopieczonym mięsem, przedostanie się on do układu pokarmowego człowieka, gdzie pod wpływem soków trawiennych rozpuszczeniu ulegnie jego otoczka, zaś główka dzięki haczykom i przyssawkom przytwierdzi się do ścian jelita cienkiego. Następnie główka zacznie produkować człony, a przez te jaja, które następnie wraz z kałem opuszczają organizm człowieka, cykl rozwojowy tasiemca może się powtórzyć. Tasiemiec jest obupłciowy, to znaczy, że w każdym członie znajdują się zarówno męskie jak i żeńskie narządy rozrodcze. Rozwijają się one jednak w różnym tempie, co pozwala ograniczyć ryzyko samozapłodnienia. Należy podkreślić, że zarażenie tasiemczycą jest w praktyce niezwykle trudne i możliwe właściwe tylko poprzez zjedzenie mięsa niewiadomego pochodzenia, które nie zostało wcześniej przebadane.

Tasiemiec uzbrojony – leczenie

Leczenie tasiemca uzbrojonego jest zależne od jego usytuowania i ogólnego stanu zdrowia zakażonego. Z reguły wyleczenie jest możliwe przy zastosowaniu leków przeciwpasożytniczych, natomiast w przypadku nietypowej lokalizacji tasiemca konieczny może okazać się zabieg jego chirurgicznego usunięcia z organizmu człowieka. Niedoleczona tasiemczyca może skutkować niedożywieniem, zaburzeniami rozwoju fizycznego oraz niedokrwistością. Dlatego też należy podejmować działania profilaktyczne obejmujące:

• szczegółowe badania spożywanego mięsa,
• przestrzeganie zasad higieny osobistej i weterynaryjnej,
• unikanie spożywania surowego mięsa wieprzowego i dziczyzny.