Zakażenie krwi u wielu osób wywołuje lęk, kojarzy się bowiem z sepsą. Jednak należy podkreślić, że bakteryjne zakażenie krwi a sepsa to dwa odmienne przypadki kliniczne. Obecność bakterii we krwi nazywana jest bakteriemią. Może mieć wiele przyczyn.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Bakteriemia, czyli zakażenie krwi, przebiega zwykle bez wyraźnych reakcji obronnych organizmu. Do zakażenia może dojść różnymi drogami, a sama choroba ma charakter przejściowy. Układ odpornościowy w większości przypadków potrafi sam sobie poradzić z infekcją. Zdecydowanych środków potrzebuje jednak nawracające lub stałe zakażenie krwi, które grozi stanem zapalnym narządów wewnętrznych. Nieleczone może przyczynić się do rozwoju sepsy.
Zakażenie krwi – przyczyny. Co powoduje zakażenie?
Bakteryjne zakażenie krwi może mieć źródło w bakteryjnym zakażeniu układów organizmu. Bytujące w układzie moczowym, płciowym, pokarmowym czy oddechowym bakterie przenikają również do krwi, rozsiewając się z czasem po całym organizmie. Niekiedy do zakażenia krwi dochodzi w wyniku powikłania po sezonowych chorobach lub np. stanie zapalnym pęcherza moczowego. Do przeniknięcia bakterii może również dojść wskutek zakażenia krwi od rany, obecności cewników czy też wysiewu bakterii z miejsc stanów zapalnych z przebiegiem ropnych pęcherzy. Zagrożeniem są również nieleczone zęby, z których bakterie próchnicowe rozsiewają się po całym organizmie. Do zakażenia krwi u dzieci i noworodków dochodzi najczęściej poprzez iniekcję i jest następstwem wad rozwojowych, zbyt niskiej masy lub bardzo niskiej odporności dziecka. Na zakażenie krwi ponadto narażone są osoby chorujące na cukrzycę, niewydolność nerek lub wątroby, będące nosicielami wirusa HIV, korzystające z salonów tatuaży i pircingu.
Zakażenie gronkowcem
To jedno z groźniejszych zakażeń krwi – bakteria gronkowca może bowiem atakować organy wewnętrzne. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, poprzez zanieczyszczoną ranę i niesterylne narzędzia lub kontakt z zakażoną krwią. Samo zakażenie gronkowcem jest bardzo proste, wystarczy bowiem niewielkie zranienie, by do organizmu dostały się bakterie. Gronkowiec daje ostre, nasilające się i charakterystyczne objawy. Ból brzucha, wysoka gorączka, dreszcze, silne wymioty, występujące jednocześnie z biegunką, to objawy wysyłające jasne sygnały o obecności zakażenia. Dodatkowo zakażenie gronkowcem objawia się również zmianami skórnymi: pękającymi pęcherzami, liszajem, zapaleniem mieszków włosowych, przebarwieniami, miejscowym zaczerwienieniem skóry i tkanek podskórnych. Wszelkie pojawiające się na skórze zmiany są tkliwe i bolesne. Gronkowiec powoduje również rozwój szereg chorób związanych z układem oddechowym, głównie są to: zapalenie płuc i oskrzeli, zapalenie ucha. Ponadto może przyczyniać się do zapalenia mięśnia sercowego, a także kostnego. Zakażenie krwi gronkowcem zazwyczaj dotyka osoby o niskiej odporności. Podjęte w porę leczenie daje możliwość pełnego wyleczenia i wyeliminowania bakterii. Co ciekawe, wiele osób jest jej nosicielami, nie wiedząc o tym. Gronkowiec najczęściej umiejscawia się w nosie lub gardle i tam pozostaje uśpiony.
Zakażenie krwi – objawy wywołane przez bakterie
Objawy sugerujące zakażenie krwi uzależnione są od źródła infekcji i rodzaju zakażenia ogólnoustrojowego. Dodatkowo na przebieg zakażenia wpływ ma również obecność chorób zakaźnych, które mogą rozwijać się jednocześnie z zakażeniem krwi. Wiele chorób spowodowanych zakażeniem krwi przebiega jednak w sposób utajniony, długo nie dając wyraźnych sygnałów. Powstanie miejscowych zmian dotyczy jedynie niewielkiej grupy pacjentów. Postępujące nieprawidłowe działanie organów wewnętrznych wyraźnie objawia się w momencie rozpoczęcia ich niewydolności. Potwierdzone może być m.in. przez badanie krwi i moczu.
Zobacz także
Zakażenie krwi – leczenie i diagnostyka
Diagnostyka zakażenia krwi opiera się na wstępnej obserwacji objawów, a następnie ich potwierdzeniu badaniami laboratoryjnymi. Standardowym badaniem jest posiew krwi na obecność drobnoustrojów i badanie moczu. Dodatkowo badanie krwi uzupełnione jest morfologią z rozmazem, co pozwala stwierdzić obecność leukocytów we krwi. Podstawowym leczeniem jest podawanie choremu antybiotyków. Leczenie uzupełniające wynika z ewentualnych skutków ubocznych obecności bakterii, np. leczenie zapalenia płuc, zapalenia ucha itd. Antybiotyki podawane są chorym dożylnie, dodatkowo regularnie wykonuje się posiew krwi w celu kontroli zanikania bakterii. Bardzo ważna jest również zmiana nawyków żywieniowych, pozwalająca podnieść odporność organizmu i uzupełnić wszelkie niedobory witamin i składników odżywczych. Kluczowe jest unikanie alkoholu, papierosów i żywności typu fast food. Istotny jest też regularny odpoczynek.
Najnowsze w naszym serwisie
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Przed diagnozą maskowałam się, chciałam się dostosowywać, a i tak nigdy mi się nie udawało” – mówi Katarzyna Zwolska-Płusa z fundacji Dziewczyny w Spektrum
„Dziś wiem, jak bardzo odłączone od siebie i swoich ciał są osoby zmagające się z ortoreksją. To nie ma prawa skończyć się dobrze” – mówi Ola
„20 proc. pacjentek, niejednokrotnie nawet z zaawansowaną endometriozą, nie ma żadnych dolegliwości bólowych” – mówi dr Jan Olek
