Przejdź do treści

„Poszłam z nim do łóżka i żałuję”. Dlaczego kobiety decydują się na seks, którego tak naprawdę nie chcą?

"Poszłam z nim do łóżka i żałuję". Dlaczego kobiety decydują się na seks, którego tak naprawdę nie chcą?/fot. Pexels
"Poszłam z nim do łóżka i żałuję". Dlaczego kobiety decydują się na seks, którego tak naprawdę nie chcą?/fot. Pexels
Podoba Ci
się ten artykuł?

Różne są powody, aby iść z kimś do łóżka. Co człowiek, to historia – mówi psychoterapeuta Michał Pozdał. Ola i Zuza nie były pewne, czego chcą. „Byłam sparaliżowana, nie chciałam się wycofywać teraz, wyszłabym na jakąś straszną lakę, która sama nie wie, czego chce”. Dziś żałują.

 

„To było w innym życiu”

Ola ma 28 lat. Spotykamy się w kawiarni obok dużej korporacji w centrum Warszawy, Ola pracuje jednej z dużych zagranicznych firm. – Niechętnie do tego wracam – mówi, popijając czarną kawę. – To inne życie. Dziś bym nie pozwoliła na to, żeby ktoś wymusił na mnie miejsce siedzące w pociągu, a co dopiero seks.

Poznaliśmy się na stażu w redakcji, kończyłam dziennikarstwo i próbowałam się gdzieś zaczepić. Kamil był w takiej samej sytuacji, mało kasy, nie wiadomo co dalej. Chcieliśmy robić coś ambitnego, ale zapowiadało się, że czeka nas korpo, ewentualnie prowadzenie Facebooka w jakiejś firmie. Spotykaliśmy się kilka tygodni na fali wspólnej frustracji.

Byliśmy blisko, wiedziałam, że mu się podobam, wiedziałam też, że muszę się w porę wycofać, żeby nie robić mu nadziei. Zaczęłam wspominać, że podoba mi się jakiś chłopak, żeby poczuł, że on nie jest w tym kręgu. Przytulał mnie i dotykał, coraz mniej jak przyjaciel. Próbowałam poluzować kontakt, zamiast 15 esemesów dziennie – 5. Zamiast telefonicznych konsultacji w sprawie tego, jaki makaron kupić, stawiałam na jedną rozmowę dziennie. Raz mu nawet powiedziałam: „Kamil, szybko się zaprzyjaźniliśmy, ale wiesz, chyba zachowujemy się jak stare małżeństwo”. Śmiał się i ja się śmiałam.

Po imprezie redakcyjnej trochę się wstawiłam i pozwoliłam mu włożyć mi rękę pod spódnicę. Przytulaliśmy się i popijaliśmy wino. Potem poszliśmy do mnie. W windzie się ocknęłam, że przecież ja wcale nie chcę. Byłam sparaliżowana, nie chciałam się wycofywać teraz, wyszłabym na jakąś straszną lakę, która sama nie wie, czego chce. Przespałam się z nim, bo czułam, że powinnam. Nie wspominam tego zbyt dobrze, raczej z niechęcią do siebie. W trakcie czekałam, aż po prostu skończy albo wyobrażałam sobie, że to ktoś inny.

„Jesteś mi coś winna”

Zuza zawodowo robi zdjęcia. Widzimy się po jej powrocie z wakacji, jest opalona i uśmiechnięta, pokazuje mi kilka fotografii z wyjazdu. – Stresuję się, ale zaczynajmy – przerywa. – Zgadzam się na rozmowę, bo może inne dziewczyny oszczędzą sobie takich doświadczeń. Nie jesteśmy nikomu nic winne. To krótka historia.

Miałam chłopaka, Tomka. Byliśmy razem 8 lat. Długo, za długo. Odchodziłam kilka razy, ale zawsze wracałam. Po 8 latach, kiedy w naszym związku nie działo się nic, żadnych planów na przyszłość, pomyślałam, że nie mogę tracić życia. Nie godził się z moim odejściem, mówił, że mnie kocha.

Przez pół roku znosiłam jego żałobę po mnie. Sypiałam z nim raz na tydzień, czasem raz na 10 dni. Spotykaliśmy się na mieście, on mówił, że pięknie wyglądam i z grubsza gadaliśmy o tym, że ja sobie układam życie a on nie. Szliśmy do niego, kochaliśmy się, potem wracałam do siebie.

Wcale nie chciałam z nim uprawiać seksu. Czułam, że jestem mu coś winna. Chodziłam do niego, bo uratował mnie z toksycznego domu, bo pomagał finansowo, bo zabierał na wakacje. A ja sama czułam się gorsza. Jedyne, co mu mogłam dać, to seks. Kiedy odwoływałam spotkania, robił awantury, że nim gardzę i że on jeszcze nie jest gotowy, żeby być beze mnie. Spotykałam się z innymi facetami, o których mu nie mówiłam. Domyślał się, że pewnie są inni kandydaci na jego miejsce, ale nie dopytywał.

Poznałam Piotrka na imprezie u znajomych z pracy, byłam zauroczona: przystojny, mądry, ogarnięty. Po kilku tygodniach powiedziałam Tomkowi, że mam kogoś i więcej się nie spotkamy. Powiedział, że prosi mnie, żebym się z nim kochała ostatni raz na pożegnanie. Zgodziłam się. Potem zgodziłam się jeszcze 3 razy.

Żałuję dziś, bo gdybym miała do siebie więcej szacunku, odmówiłabym, ale on mnie prosił albo szantażował. Czułam się winna, że go zostawiam. Myślałam też, że to tylko seks, o którym szybko zapomnę. Wspominam z niesmakiem tamten czas, Tomka za to nienawidzę. Wymusił to na mnie i dobrze o tym wie.

sex-shaming, slut-shaming

237 powodów, dla których można z kimś iść do łóżka

Rozmowa z Michałem Pozdałem, psychoterapeutą i  seksuologiem, wykładowcą  Uniwersytetu SWPS. Założyciel Instytutu Psychoterapii i Seksuologii w Katowicach, autorem książki „Męskie sprawy. Życie, seks i cała reszta”.

Ola i Zuza zdecydowały się na seks nie do końca tego chcąc. Były namawiane, więc uległy, ale nie czują się z tym dobrze. Kto jest winny takim nadużyciom?

Nigdy nie dojdziemy do tego, kto jest winny. Jeśli nie dochodzi do przemocy, nadużyć psychicznych i fizycznych, to warto zastanowić się, dlaczego kobieta decyduje się na takie relacje. Może to wzorce z poprzednich faz życia albo kwestia osobowości. Może ma na przykład osobowość zależną, ludzie z takimi cechami są w stanie zrobić bardzo wiele dla kogoś, w kim są zakochane. Wiem, że to, co zaraz powiem może kogoś oburzyć, ale taka osoba może wyciągać dla siebie wiele korzyści z takich trudnych sytuacji. Są to tak zwane korzyści wtórne.

Michał Pozdał, psychoterapeuta i seksuolog

Michał Pozdał, psychoterapeuta i seksuolog / Archiwum prywatne

Co to mogą być za korzyści w takich sytuacjach?

Może to być na przykład bycie ofiarą, które jest w naszej kulturze bardzo opłacalne. Budzi się współczucie, można o sobie też wtedy lepiej pomyśleć, samemu sobie współczuć. Można w ten sposób odsunąć od siebie negatywne emocje i przypisać je drugiej stronie.

Jak rozpoznać takie sytuacje w odpowiednim momencie? Jak siebie otrzeźwić, jeśli ma się taką tendencję?

Trzeba zadać sobie pytanie, czego się chce i dlaczego. Wiele osób, które stawiają siebie w takich sytuacjach, ma skłonności masochistyczne. Kiedyś ktoś traktował mnie w ten sposób, ale teraz ja sama poddaję się takiemu traktowaniu z własnej woli, więc triumfuje.

Jeśli ktoś odchodzi z relacji, kiedy dostrzega problem, to jest okej. Jeśli nie potrafi odejść, sytuacje negatywne między ludźmi się powielają, to wtedy radziłbym udać się specjalisty i popracować nad sobą.

Dlaczego ludzie chodzą ze sobą do łóżka? Pytam, bo czuję, że zmierzamy do tego, że powody są nieoczywiste.

Na Uniwersytecie w Teksasie zrobiono badania na ten temat, wyodrębniono 237 powodów, dlaczego ludzie chodzą ze sobą do łóżka. Z psychologicznego punktu widzenia chodzi głównie o prokreację, tworzenie więzi. Ale w trakcie tego badania padały różne odpowiedzi: znajomi mnie namówili, było mi przykro, chciałam/chciałem się pocieszyć, przegrałem zakład itd. Ktoś odpowiedział nawet, że chciał spotkać Boga. Najczęściej u podstawy leży rozładowanie napięcia seksualnego.

Czy celem człowieka powinno być uprawianie seksu wyłącznie z powodu intymności, miłości?

Nie, absolutnie nie. Nie ma jednego właściwego powodu. Jeśli ktoś uprawia seks z nudów i jest mu dobrze, to wszystko jest okej. Przez media, filmy, romantyczne opowieści gloryfikujemy miłość i seks. Patrzymy na relacje seksualne romantycznie. Takie są tendencje, ale proszę zwrócić uwagę, że romanse kończą się zazwyczaj, kiedy para się spotyka. A trudu, który ich potem czeka w pracy nad relacją, już nie widzimy. Nie ma jednego słusznego powodu, aby iść kimś do łóżka. Alarmujące jest, kiedy odczuwamy przez to cierpienie albo kiedy nie możemy się pohamować.

Zobacz także

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy:

Podoba Ci
się ten artykuł?