Autyzm to zaburzenie rozwoju, w którym istotną rolę odgrywa nieprawidłowe funkcjonowanie mózgu. Często dla określenia tego schorzenia używa się terminu autyzm dziecięcy, ale pamiętać należy, że nie odnosi się on tylko do dzieci, ale do okresu życia, w którym zaobserwowano jego pierwsze objawy – najczęściej pojawiają się one u dzieci do trzeciego roku życia.
Czym jest autyzm?
Określenie autyzm dziecięcy stworzono dla odróżnienia tego zaburzenia od innych, wcześniej znanych i również określanych mianem autyzmu objawów, z którymi mamy do czynienia w przypadku schizofrenii. Błędne jest przekonanie, jakoby autyzm dotyczył jedynie wieku dziecięcego – jest to schorzenie trwające całe życie dotkniętego nim człowieka.
Przyczyny autyzmu
Przypuszcza się, że u podłoża zaburzeń autystycznych leżą defekty neurologiczne o nieznanym szczegółowo pochodzeniu. Do najczęściej wymienianych, potencjalnych przyczyn ich powstawania należą:
- czynniki genetyczne – naukowcy odkryli blisko 30 genów odpowiedzialnych za powstanie autyzmu i wyróżniają geny odpowiedzialne za powstanie wczesnej i późnej odmiany autyzmu. Kobiety posiadają więcej genów odpowiedzialnych za powstanie autyzmu niż mężczyźni,
- wiek ojca powyżej 40 lat zwiększa ryzyko zachorowalności na autyzm,
- zaburzenia metaboliczne, przede wszystkim nietolerancja glutenu i kazeiny,
- urazy okołoporodowe,
- uszkodzenia centralnego układu nerwowego,
- toksoplazmoza (wrodzona),
- dziecięce porażenie mózgowe,
- poważne infekcje i intensywne antybiotykoterapie w okresie niemowlęcym,
- alergie i osłabiona sprawność immunologiczna.
Objawy autyzmu
Objawy autyzmu według Leo Kannera obejmują: autystyczną izolację, przymus stałości otoczenia, niezdolność do interakcji społecznych, stereotypowe, powtarzające się czynności, zaburzenia mowy (echolalia – powtarzanie fragmentów właśnie zasłyszanych wypowiedzi, odwracanie zaimków) lub całkowity brak mowy, łatwość zapamiętywania. W efekcie mamy do czynienia z bardzo złożoną postawą chorego wobec siebie i otoczenia. Charakterystyczne jest wycofanie się osoby chorej z czynnego życia, z interakcji z otoczeniem i skupienie się na własnych przeżyciach.
Leczenie autyzmu
W leczeniu dominują metody niefarmakologiczne – specjalna edukacja i terapia behawioralna. W leczeniu farmakologicznym stosuje się neuroleptyki, stymulanty i leki antydepresyjne. Ostatnie badania wskazują jednak na nieskuteczność antydepresantów, przynajmniej w terapii krótkoterminowej.
Autyzm – statystyki
Częstość występowania autyzmu dziecięcego szacuje się na 60–70 przypadków na 10 tys. osób. Choroba występuje cztery razy częściej u chłopców niż u dziewczynek, chociaż u dziewczynek charakteryzuje się cięższym przebiegiem.
Autyzm jest jednym z zaburzeń rozwojowych zaliczanych wraz z zespołem Aspergera i innymi chorobami (którym towarzyszą nawet najlżejsze objawy zaburzeń w interakcjach społecznych, komunikowaniu się i zachowaniu) do tzw. spektrum autyzmu.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Są wyrafinowanymi myśliwymi, którzy w wymyślny sposób uśmiercają swoje ofiary. Czy grzyby mogą uratować świat?
Uważano, że ich przyczyną może być smutek, post, a nawet ciąża. Jak kiedyś leczono galopujące suchoty, czyli gruźlicę
„Neurolog uznał, że nie mam zespołu Tourette’a, bo nie mam tiku przeklinania, który dotyczy 10 proc. chorych” – mówi Piotr, który z zaburzeniem tym żyje od 25 lat
