Rumień to termin medyczny oznaczający miejscowe zaczerwienienie skóry. Rumień jest wynikiem rozszerzenia powierzchniowych naczyń krwionośnych. Może występować z powodu przegrzania, alergii lub na skutek silnych emocji. Często jednak rumień jest oznaką stanów chorobowych.
Jeżeli mamy do czynienia z tzw. zespołem chorobowym rumienia, to rozróżniamy trzy podstawowe rodzaje tej dolegliwości: rumień wielopostaciowy, rumień trwały oraz rumień guzowaty.
Rumień wielopostaciowy może być wywołany przez bakterie i wirusy, może towarzyszyć chorobom zakaźnym lub występować po zażyciu leków.
Jego objawami są liczne, wyraźnie odgraniczone sinoczerwone plamy z pęcherzykiem w centrum zaczerwienienia, występujące głównie na dłoniach i stopach, a także błonach śluzowych jamy ustnej i narządów płciowych (w postaci nadżerki). Z reguły towarzyszy im bolesność, podwyższona temperatura ciała, a także bóle stawów. Ta postać choroby trwa zwykle kilka tygodni i daje częste nawroty. Odmianą rumienia wielopostaciowego jest rumień wyłącznie błon śluzowych, którego przebieg jest wyjątkowo gwałtowny i towarzyszy mu wysoka gorączka.
Leczenie polega na odstawieniu leku będącego źródłem problemu, a w cięższych przypadkach na podaniu antybiotyków i leków odczulających.
Rumień trwały wyróżnia się pojedynczymi, dobrze ograniczonymi plamami o odcieniu fioletowym. Przyczyną występowania tej odmiany są wyłącznie leki (często tabletki od bólu głowy).
Rumień guzowaty mogą powodować zakażenia bakteryjne, zakażenia wirusowe, u dzieci zmiany gruźlicze, bardzo rzadko leki.
Występuje też tzw. postać samoistna. Objawy tej odmiany rumienia to dość duże (1–5 cm) zapalne guzy sięgające głęboko do tkanki podskórnej.
Guzy pojawiają się symetrycznie, przede wszystkim na przedniej powierzchni podudzi. Ponadto występują bolesność miejscowa, podwyższona temperatura i bóle stawowe. Choroba trwa kilka tygodni, cofa się, nie pozostawiając blizn. Jeżeli nie jest znana jej przyczyna, podaje się leki odczulające, przeciwzapalne oraz antybiotyki.
Podoba Ci się ten artykuł?
