Tasiemiec w kale – jak go rozpoznać?

Tasiemczyca to choroba pasożytnicza. Może przebiegać bezobjawowo, przez co często jest dość późno diagnozowana. Wywołuje ją tasiemiec, który znajduje się w jelicie cienkim, a jego działalność może prowadzić do różnych problemów w obrębie układu pokarmowego. Tasiemcem można zarazić się na całym świecie. Czy tasiemiec jest niebezpieczny? Jak go zlokalizować i w jaki sposób przebiega leczenie?

Tasiemiec – co to jest? 

Tasiemiec to pasożyt wywołujący tasiemczycę. Jest płazińcem żyjącym wewnątrz organizmów, w ciemnym i beztlenowym środowisku. Istnieją różne gatunki tasiemców, na szczęście zaledwie kilka z nich może być niebezpiecznych dla zdrowia człowieka. Są to: 

• tasiemiec uzbrojony (może mieć do 3 metrów długości), 
• tasiemiec nieuzbrojony (może mieć do 10 metrów długości), 
• tasiemiec karłowaty (ma od 15 do 40 milimetrów długości), 
• bruzdogłowiec szeroki (może mieć do 15 metrów długości), 
• tasiemiec bąblowcowy i wielojamisty (wywołują bąblowicę).

W przypadku tasiemca uzbrojonego, nieuzbrojonego karłowatego i bruzdogłowca szerokiego człowiek jest żywicielem ostatecznym, a w pozostałych, pośrednim.

Jak można zarazić się tasiemczycą? 

Tasiemcem można zarazić się, zjadając larwy pasożyta. Larwy tasiemca nieuzbrojonego mogą znajdować się w surowym mięsie wołowym, z kolei tasiemca uzbrojonego w wieprzowym. Tasiemcem karłowatym można się zaś zarazić poprzez picie skażonej wody lub dotykanie twarzy brudnymi rękami, a bruzdogłowcem jedząc surowe ryby. Do zakażenia tasiemcem bąblowcowym dochodzi przez kontakt z chorym psem lub kotem. W przypadku tasiemca karłowatego trudno jest się uchronić. Larwy tego pasożyta mogą znajdować się w dużych skupiskach ludzi i w miejscach, gdzie nie przestrzega się higieny.

Objawy zarażenia tasiemcem 

Tasiemiec często przez długi czas (mogą to być miesiące, a nawet lata) nie wywołuje żadnych objawów. Dopiero po jakimś czasie chory może dostrzec różne dolegliwości, które z czasem przybierają na sile. Najczęściej są to: 

• osłabienie, 
• bóle brzucha, 
• zaparcia bądź biegunki, 
• brak apetytu, 
• nadpobudliwość lub apatia, 
• znaczna utrata wagi (dochodzi do niej w zaawansowanym stadium choroby). 

Osoby mające tasiemczycę często mają niedokrwistość spowodowaną niedoborem witaminy B12. Dzieje się tak, ponieważ pasożyt ją wchłania, więc jest jej za mało w organizmie człowieka. Niekiedy zdarza się także, że dochodzi do zwężenia jelita.

Tasiemiec w kale 

Tasiemca można zdiagnozować, gdyż w kale znajdują się jaja pasożyta lub jego człony. W tym drugim przypadku tasiemczycę może rozpoznać sam chory, ponieważ są one zauważalne. Zawsze jednak konieczne jest wykonanie badania kału w laboratorium. Często trzeba je wykonać kilkukrotnie, by móc jednoznacznie określić, z czym masz do czynienia.  

Określenie typu tasiemca, który zadomowił się w organizmie, jest możliwe dzięki wykonaniu badania mikroskopowego jego członów. Lekarz często zaleca także sprawdzenie poziomu eozynofilii we krwi, a jeśli będzie on ponad normę, to może być oznaka, że pacjent ma pasożyty.

Jak leczyć tasiemca? 

Tasiemca leczy się, stosując specjalne leki przeciwpasożytnicze, których celem jest sparaliżowanie układu nerwowego intruza, a tym samym uniemożliwienie mu przywierania do jelita. Jeśli środki farmakologiczne będą dobrze dobrane, umożliwią wydalenie tasiemca wraz z kałem.  

Lekarstwa dobiera i przepisuje je choremu lekarz pierwszego kontaktu, który nadzoruje cały proces i ocenia skuteczność leczenia. Co ciekawe, niekiedy może zdarzyć się, że organizm sam zwalczy tasiemca. Dzieje się tak, gdy osoba chora będzie długo zmagać się z wysoką gorączką, pasożyty te idealnie odnajdują się bowiem w temperaturze 36,6 stopni Celsjusza, nie wyższej.

Jak uniknąć zakażenia tasiemcem? 

Trudno jest uniknąć zakażenia pasożytami, jednak warto zminimalizować ryzyko. Najważniejsze jest, by zrezygnować z jedzenia surowego mięsa i ryb. Musisz dbać o higienę i często myć ręce, szczególnie po kontakcie ze zwierzętami. Nie zaleca się także jedzenia owoców czy warzyw bez ich dokładnego umycia. Mogą znajdować się na nich resztki odchodów, w których są jaja tasiemca. 

Bibliografia: 

1. Baklayan A. E., Pasożyty prawdziwa przyczyna chorób, Vital, Białystok 2021.
2. Heczko P. B., Pietrzyk A., Wróblewska M., Mikrobiologia lekarska, PZWL, Warszawa 2022.
3. Stępień-Rukasz H., Rzymowska J., Kołodziej P., Lorencowicz R., Diagnostyka wybranych inwazji pasożytniczych przewodu pokarmowego człowieka, MedPharm Polska, Wrocław 2017.