się ten artykuł?
Cyklotymia jest definiowana jako zaburzenie afektywne, w którym pojawiają się naprzemiennie depresja i hipomania, a dodatkowo występuje okres względnej stabilizacji nastroju. Czy wiesz o tym, że cyklotymia występuje u około 3% populacji? Czy chcesz poznać jej objawy i metody leczenia? Jeśli tak, to koniecznie przeczytaj artykuł.
Najważniejsze przyczyny i objawy cyklotymii
Cyklotymia to dosyć rzadko występujące zaburzenie afektywne, które dotyczy statystycznie częściej kobiet niż mężczyzn. Do przyczyn cyklotymii można zakwalifikować:
- czynniki genetyczne,
- traumy, trudne wydarzenia, przewlekły stres,
- kwestie neurobiologiczne, związane z neuroprzekaźnictwem w mózgu.
Cyklotymia nazywana jest młodszą siostrą zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (CHAD), ponieważ w obu tych schorzeniach występują podobne symptomy. Podstawą jest przeplatanie się dwóch skrajności w życiu człowieka, a więc stanów depresyjnych i hipomaniakalnych. W fazie łagodnej depresji osoba chora na cyklotymię ma problemy z podejmowaniem decyzji, jest smutna i przygaszona, przejawia pesymistyczne podejście do życia, izolację społeczną, a także obserwuje się u niej senność czy zmęczenie.
Faza hipomaniakalna jest całkowitą odwrotnością stanu depresyjnego, ponieważ u pacjenta pojawia się nadmiar energii, euforia, bardzo dobry humor. Dodatkowo stosunkowo często występuje tendencja do rozrzutności, podejmowania nieprzemyślanych decyzji (zarówno finansowych, jak i osobistych oraz zawodowych) oraz wzrasta chęć do zachowań ryzykownych.
Cyklotymia a dystymia
Zarówno cyklotymia, jak i dystymia to zaburzenia afektywne, w których występują skrajne zmiany nastroju. O ile w cyklotymii widoczne są dwa różne stany, czyli depresja i hipomania, o tyle w przypadku dystymii pojawia się nadmiernie obniżone samopoczucie, niska samoocena oraz przewlekłe zmęczenie i anhedonia.
Cyklotymia a CHAD
Cyklotymia i choroba afektywna dwubiegunowa mają bardzo podobne objawy, natomiast różnią się ich natężeniem oraz długością czasu występowania. W przypadku cyklotymii symptomy są znacznie łagodniejsze, a poszczególne epizody trwają znacznie krócej niż w CHAD. Właśnie dlatego pierwsze z wyżej wymienionych zaburzeń może nie zostać zauważone, a tym samym zdiagnozowane, przez wiele lat.
Cyklotymia jest pierwotnym zaburzeniem nastroju, które jest kojarzone z dużą niejednoznacznością i kontrowersjami. Prymat tego zaburzenia jest z natury niejasny, ponieważ ma on wspólne cechy diagnostyczne z wieloma zaburzeniami. Cyklotymia charakteryzuje się epizodami składającymi się z objawów hipomanii i depresji, które nie spełniają pełnych kryteriów choroby afektywnej dwubiegunowej lub dużej depresji. Co więcej, jego objawy pojawiają się już we wczesnym okresie życia, co można wykazać poprzez reaktywność emocjonalną i rozregulowanie nastroju.
Metody leczenia cyklotymii
Metody leczenia cyklotymii zależą od objawów u danego pacjenta oraz od decyzji lekarza, jednak zwykle opierają się one na następujących działaniach:
- farmakoterapia łagodnymi środkami antydepresyjnymi oraz lekami stabilizującymi nastrój,
- psychoterapia indywidualna w nurcie poznawczo-behawioralnym, trwająca od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy,
- psychoterapia grupowa w uzasadnionych przypadkach.
Dodatkowo terapeuci mogą stosować różne metody relaksacyjne, a także zachęcać pacjentów do podjęcia większej aktywności na świeżym powietrzu, ćwiczenia jogi i medytacji. Niestety w wielu przypadkach leczenie tylko minimalizuje symptomy choroby, a po pewnym czasie objawy nawracają, przez co proces dojścia do pełni zdrowia jest znacznie bardziej wydłużony.
Bibliografia:
- Akiskal H. S., Dysthymia and cyclothymia in psychiatric practice a century after Kraepelin, Journal of affective disorders 2001, 62: 17-31.
- Parker G., McCraw S., Fletcher K., Cyclothymia, Depression and Anxiety 2012, 29: 487-494.
- Perugia G., Hantouchec E., Vannucchia G., Diagnosis and treatment of cyclothymia: the “primacy” of temperament, Current neuropharmacology 2017, 15: 372-379.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Choroba zawodowa, czyli konsekwencje złego środowiska pracy
„Byłam przekonana, że chorobę pokonałam na zawsze. Dopiero kilka lat temu zaakceptowałam, że ona będzie wracać” – mówi Ela, chorująca na depresję od 20 lat
PMDD, czyli przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne
