Angiografia to badanie diagnostyczne, które pozwala na obserwację naczyń krwionośnych w całym ciele człowieka. Dzięki niemu można ocenić ich drożność, kondycję oraz wykryć ewentualne uszkodzenia i zwężenia. Angiografię wykonuje się najczęściej w przypadku podejrzenia tętniaka, zmian miażdżycowych i powikłań cukrzycy obejmujących oko.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
Podczas wykonywania standardowych badań obrazowych, takich jak zdjęcie rentgenowskie, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, naczynia krwionośne nie są widoczne, ponieważ składniki krwi nie odbijają promieniowania. Z tego powodu nie można ocenić ich stanu i wykryć ewentualnych patologii. Aby to zrobić, konieczne jest wstrzyknięcie do naczynia środka cieniującego, który wędruje wraz z krwią po całym organizmie. Dzięki temu aparat rejestrujący jest w stanie go wychwycić i wskazać ewentualne nieprawidłowości związane z układem krążenia.
Czym jest angiografia?
Angiografia jest diagnostycznym badaniem radiologicznym naczyń krwionośnych, które służy do oceny poszczególnych fragmentów układu krążenia. Technika obrazowania przy użyciu środka cieniującego (kontrastu) i aparatu rejestrującego umożliwia wizualizację wnętrza naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych. Dzięki temu lekarz ocenia przepływ krwi, drożność, kondycję żył i tętnic w całym organizmie oraz wykrywa ich ewentualne zwężenia, uszkodzenia i pęknięcia.
Nazwa angiografia pochodzi od greckich słów angeion ‘naczynie’ oraz graphein ‘zapisać’. Metoda została stworzona przez portugalskiego neurochirurga Egasa Moniza. Pierwszy raz wykonano je w 1927 roku. Ze względu na technikę wykonania wyróżnia się kilka typów badania:
- angiografia klasyczna – do badanego obszaru ciała wprowadza się długi cewnik i po wstrzyknięciu środka cieniującego wykonuje się serię zdjęć rentgenowskich w celu uwidocznienia naczyń krwionośnych,
- angiografia tomografii komputerowej (angio-TK) – środek cieniujący podaje się dożylnie przez wenflon, a następnie wykonuje się klasyczną tomografię komputerową badanego obszaru ciała,
- angiografia rezonansu magnetycznego (angio-MR) – jest to angiografia bez kontrastu, w tej metodzie wykorzystywane są naturalne właściwości krwi i ich zmiany pod wpływem silnego pola magnetycznego; badanie można przeprowadzić także po dożylnym podaniu kontrastu (gadolinu), co zwiększa jego dokładność,
- angiografia fluoresceinowa (angiografia oka) – wykorzystywana jest tylko w okulistyce, pacjentowi podaje się dożylnie fluoresceinę (barwnik), a następnie wykonuje się serię zdjęć dna oka,
- angiografia subtrakcyjna – kontrast podawany jest dożylnie, a następnie wykonywane są dwa zdjęcia rentgenowskie, jedno w postaci negatywu; po ich połączeniu uzyskuje się jednolity, szary obraz; najczęściej wykorzystywana jest w angiografii mózgu.
Co bada się za pomocą angiografii?
Angiografia jest badaniem, które umożliwia zbadanie naczyń krwionośnych w niemal całym organizmie człowieka. Najczęściej wykonywane są:
- angiografia mózgowa, czyli ocena krążenia mózgowego,
- angiografia serca, czyli naczyń wieńcowych,
- angiografia tętnic szyjnych,
- angiografia oka (fluoresceinowa),
- angiografia kończyn dolnych.
Badanie angiograficzne ma szerokie zastosowanie diagnostyczne. Wykonuje się je głównie w przypadku podejrzenia chorób tętnic i zmian miażdżycowych powodujących niedokrwienie narządów wewnętrznych, chorób żył, wad rozwojowych naczyń krwionośnych. Angiografię wykonuje się również w przypadku pojawienia się niektórych objawów neurologicznych w celu potwierdzenia lub wykluczenia tętniaka.
Jak wygląda angiografia?
Przed przystąpieniem do badania lekarz przeprowadza z pacjentem dokładny wywiad w celu wykluczenia przeciwwskazań do angiografii. Następnie wybiera odpowiednie miejsce do wprowadzenia cewnika (najczęściej są to pachwiny), które dezynfekuje i znieczula miejscowo. Kiedy znieczulenie zacznie działać, możliwe jest wprowadzenie cewnika przez pachwinę do badanego obszaru ciała. Cały proces odbywa się pod kontrolą aparatu rejestrującego.
Po znalezieniu się cewnika w odpowiednim miejscu podawany jest środek cieniujący, który miesza się z krwią. Dzięki temu widać jej przepływ przez naczynia krwionośne, a także ich budowę i ewentualne niedrożności. Po kilku minutach cewnik jest usuwany, a w miejscu wprowadzenia zakłada się opatrunek uciskowy.
Zobacz także
Jak przygotować się do angiografii?
Przygotowania do badania angiograficznego obejmują wykonanie badań laboratoryjnych (morfologia krwi, grupa krwi, parametry krzepnięcia). Angiografia z kontrastem wymaga także oznaczenia kreatyniny – parametru funkcji nerek. Na dzień przed badaniem konieczne jest prawidłowe nawodnienie (należy wypić minimum 2 litry wody). W dniu zabiegu należy pozostać na czczo. Ważne jest także zmycie lakieru z paznokci, zrezygnowanie z ozdób i biżuterii oraz wyjęcie protez zębowych.
Angiografia – przeciwwskazania
Przeciwwskazania do angiografii to:
- uczulenie na środek cieniujący,
- choroby nerek,
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- ciężkie nadciśnienie tętnicze krwi.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Przed diagnozą maskowałam się, chciałam się dostosowywać, a i tak nigdy mi się nie udawało” – mówi Katarzyna Zwolska-Płusa z fundacji Dziewczyny w Spektrum
„Dziś wiem, jak bardzo odłączone od siebie i swoich ciał są osoby zmagające się z ortoreksją. To nie ma prawa skończyć się dobrze” – mówi Ola
„20 proc. pacjentek, niejednokrotnie nawet z zaawansowaną endometriozą, nie ma żadnych dolegliwości bólowych” – mówi dr Jan Olek
