Ekstrakcja zęba – jak wygląda proces usuwania zębów u chirurga i czego trzeba unikać po zabiegu?

Ekstrakcja zęba, a mówiąc prościej jego usuwanie, jest koniecznym zabiegiem, jeśli dostępne metody leczenia są nieskuteczne lub gdy jego zniszczenie jest tak rozległe, iż nie ma innego sposobu na pozbycie się problemu.

Ekstrakcja zębów jest standardowym zabiegiem wykonywanym przez stomatologów lub chirurgów zębowych. Wyrywanie zęba odbywa się zazwyczaj po podaniu znieczulenia miejscowego.

Czym jest ekstrakcja zęba?

Usunięcia zęba, czyli ekstrakcja, stosowana była już w starożytnych Indiach, a zatem w VI w. p.n.e. Do jej wykonania wykorzystywano prymitywne narzędzie o nazwie „bontasank” przypominające wyglądem współczesną dźwignię korzeniową. Usuwanie zębów stało się bardziej powszechne w XVI w. po skonstruowaniu „pelikana”, czyli instrumentu do ekstrakcji, który zyskał popularność w całej Europie.

Wyrywanie zęba jest jednym z tych zabiegów, które wzbudzają same nieprzyjemne skojarzenia. Wykonuje się w je w gabinetach stomatologicznych przez doświadczonych chirurgów szczękowych lub lekarzy dentystów. Ekstrakcja zawsze przeprowadzana jest po uprzednim podaniu znieczulenia miejscowego. Dlatego też cały zabieg jest bezbolesny. Natomiast ból po wyrwaniu zęba jest już częstym zjawiskiem i wymaga stosowania dodatkowych środków przeciwbólowych.

Jak wygląda chirurgiczne usuwanie zęba?

Wraz z postępem w leczeniu stomatologicznym zmniejszyła się potrzeba usuwania chorych zębów. Na większość problemów dentystycznych istnieją skuteczne sposoby. Nadal jednak spotyka się przypadki, w których lekarz dentysta – w oparciu o wyniki zdjęć rentgenowskich (RTG) – decyduje, że dany ząb należy usunąć.

Wskazania do wyrwania zęba to m.in.: poważne stany zapalne miazgi, choroby tkanek twardych zębów, niedrożność kanałów czy niewielka, niedostateczna ilość tkanki niezbędnej do odbudowy zęba po zakończeniu leczenia. Częstym wskazaniem do usunięcia zębów mądrości, czyli ósemek, jest założenie aparatu ortodontycznego.

Jak przebiega zabieg ekstrakcji zęba? Dentysta lub chirurg szczękowy po wykonaniu zastrzyku znieczulającego skupia się w pierwszej kolejności na zerwaniu więzadła okrężnego, które otacza ząb. Następnie za pomocą kleszczy wykonuje ruchy ekstrakcyjne i doprowadza do zwichnięcia zęba. Czynności te wynikają ze znajomości anatomii uzębienia. Jednym lub kilkoma ruchami ząb jest następnie usuwany z zębodołu. Ostatnim krokiem jest oczyszczenie zębodołu z resztek, które pozostawione mogłyby przyczynić się do rozwoju zapalenia, w tym resztek ukruszonego zęba i fragmentów kości. Ten ostatni etap nazywa się łyżeczkowaniem. Rana pozostająca po wyrwaniu jest następnie oczyszczana i w razie konieczności zszywana.

Przed przystąpieniem do ekstrakcji należy poinformować lekarza o wszystkich chorobach towarzyszących – w tym o cukrzycy, problemach z układem sercowo-naczyniowym lub padaczce. Jest to niezwykle ważne ze względu na ryzyko powikłań mogących się pojawić w trakcie zabiegu.

Powikłania po usunięciu zęba

Opuchlizna po wyrwaniu zęba jest najczęściej pojawiającym się skutkiem ubocznym tego zabiegu. Zaleca się wówczas przystawianie zimnych kompresów. Obrzęk powinien zmniejszać się z godziny na godzinę. Równie często odnotowuje się ból i krwawienie, a czasem uczucie mrowienia w szczęce. Skrzep po wyrwaniu zęba pojawiający się w buzi jest zjawiskiem całkiem naturalnym i świadczy o gojeniu się rany po wyrwaniu. Czasami następstwem ekstrakcji zęba jest gorączka, co może świadczyć o rozwoju stanu zapalnego i namnażaniu się bakterii. Jeśli takowa wystąpi, należy niezwłocznie zwrócić się z tym problemem do lekarza dentysty.

Resekcja zęba, czyli pozbycie się korzenia, może skutkować otwarciem zatoki szczękowej i wdarciem się zakażenia. Czas potrzebny do całkowitego zagojenia się rany po ekstrakcji zęba wynosi kilka dni, maksymalnie tydzień, jeśli w grę wchodzą zęby określane jako „trudne”, np. ósemki.

Co jeść po wyrwaniu zęba? Zaleca się, aby przez kilka dni spożywać rozdrobnione posiłki, np. kaszki, przeciery warzywne czy zupy. Ważne, aby ich temperatura nie była zbyt wysoka, gdyż może to wydłużyć proces gojenia się rany. Nie wolno także palić papierosów i spożywać kawy. Powinno się także zrezygnować z wysiłku fizycznego co najmniej przez kilka kolejnych dni.