Łupież pstry objawia się żółto-brunatnymi, łuszczącymi się plamkami, zlokalizowanymi na klatce piersiowej, szyi i tułowiu. Chorobę wywołują grzyby naturalnie bytujące na skórze. Dotyka ona przede wszystkim osób z obniżoną odpornością – m.in. na skutek innych chorób bądź stosowania leków.
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami
W leczeniu tej dolegliwości stosuje się przede wszystkim miejscowe leki na łupież pstry. Niestety, choroba ta ma skłonność do nawrotów, głównie latem, kiedy skóra jest narażona na zwiększone wydzielanie potu, dlatego zalecane są działania profilaktyczne.
Czy łupież pstry jest zaraźliwy?
Łupież pstry wywołują grzyby z rodziny drożdżopodobnych – Malassezia furfur. Do zarażenia się tą dermatozą dochodzi jednak rzadko – głównie w okresach osłabionej odporności czy też zmian hormonalnych. Dlatego też łupież pstry może pojawić się w ciąży, w okresie dojrzewania i na skutek stosowania doustnej antykoncepcji czy antybiotykoterapii. Występuje także w przebiegu chorób, które osłabiają układ immunologiczny, takich jak: cukrzyca, zaburzenia żołądkowo-jelitowe czy zarażenie wirusem HIV i AIDS. Skłonność do rozwoju łupieżu pstrego mogą powodować także niedobory witamin i mikroelementów koniecznych do prawidłowej pracy organizmu.
Jak wygląda łupież pstry – objawy i rozpoznanie
Mimo że patogeny wywołujące łupież pstry zazwyczaj bytują na skórze owłosionej, to jednak objawy często nie dotyczą skóry głowy. Żółtobrunatne plamki o łuszczącej się powierzchni zazwyczaj są zlokalizowane na klatce piersiowej, a także szyi, karku i tułowiu. Ponieważ grzyby wywołujące chorobę hamują melanogenezę, zmiany odbarwiają się pod wpływem promieni słonecznych, w związku z czym są jaśniejsze niż reszta opalonej skóry. Ponowna pigmentacja odbarwionego naskórka następuje dopiero po kilku tygodniach od wyleczenia schorzenia. Łupież pstry rozpoznaje lekarz dermatolog na podstawie stwierdzenia występowania u chorego charakterystycznych zmian skórnych. Wstępną diagnozę potwierdza się w badaniu mykologicznym. Wykorzystuje się też lampę Wooda, w której świetle zmiany grzybicze fluoryzują na żółto lub ceglasto.
Jak leczyć łupież pstry?
W początkowej fazie zachorowania na łupież pstry można zastosować leczenie domowe, opierające się na środkach przeciwgrzybiczych działających miejscowo, dostępnych bez recepty. Na zmiany zlokalizowane na nieowłosionej skórze można zastosować maść na łupież pstry na bazie klotrymazolu (clotrimazolum), ketokonazolu lub terbinafiny. Bardzo ważne są regularność w przyjmowaniu preparatów i postępowanie zgodne z instrukcjami zawartymi w ulotce informacyjnej. Nawet jeżeli objawy nie dotyczą skóry głowy, należy stosować jednocześnie szampon na łupież pstry zawierający ketokonazol, w celu zlikwidowania wszystkich możliwych źródeł zakażenia. W trakcie leczenia trzeba szczególnie zadbać o higienę osobistą, a także często zmieniać pościel, ręcznik i ubranie. Żeby odkazić odzież i inne tkaniny, do prania można dodać szklankę octu. Zaleca się także dolewanie octu do wody przeznaczonej do mycia podłogi – to skuteczna metoda na pozbycie się zarodników grzyba z otoczenia. Jeżeli domowe sposoby na łupież pstry okażą się zbyt słabe i zmiany nie znikną po ok. 2–3 tygodniach lub też objawy nasilają się w międzyczasie, należy skonsultować się z lekarzem dermatologiem. W razie potrzeby specjalista włączy leki działające ogólnoustrojowo lub zaleci inne miejscowe preparaty na łupież pstry.
Zobacz także
Leki na łupież pstry
Tabletki na łupież pstry, podobnie jak preparaty stosowane miejscowo, mają działanie grzybobójcze. Dermatolog może zalecić ketokonazol, itrakonazol lub flukonazol. To leki, które wykazują dużą skuteczność, jednak dość mocno obciążają wątrobę oraz wyjaławiają organizm z naturalnej flory bakteryjnej. Dlatego też zarówno w trakcie, jak i po skończonej terapii należy zadbać o regenerację naturalnej mikroflory, przyjmując probiotyki oraz spożywając kefiry, jogurty i kiszonki, np. kiszoną kapustę. Doustne leki na łupież pstry nie powinny być stosowane w okresie ciąży.
Dieta w leczeniu łupieżu pstrego
W leczeniu dermatoz wywołanych przez grzyby, do których należy łupież pstry, dieta może istotnie wspierać stosowaną terapię lub też działać na jej niekorzyść. Przede wszystkim należy ograniczyć spożycie węglowodanów, gdyż to właśnie one stwarzają najlepsze warunki do rozwoju infekcji grzybiczych. Ich eliminacji z kolei sprzyjają produkty zawierające żywe kultury bakterii, które zakwaszają organizm, stwarzając tym samym niekorzystne środowisko dla grzyba. Warto także zwiększyć w diecie ilość warzyw i owoców, będących naturalnym źródłem witamin oraz mikroelementów wspomagających układ immunologiczny. Okresowo można także przyjmować witaminę C.
Leczenie łupieżu pstrego to proces wymagający regularności i cierpliwości. U osób ze skłonnością do tego schorzenia zaleca się profilaktyczne stosowanie szamponu z ketokonazolem przed latem, gdy zwiększa się potliwość organizmu.
Udostępnij
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Przed diagnozą maskowałam się, chciałam się dostosowywać, a i tak nigdy mi się nie udawało” – mówi Katarzyna Zwolska-Płusa z fundacji Dziewczyny w Spektrum
„Dziś wiem, jak bardzo odłączone od siebie i swoich ciał są osoby zmagające się z ortoreksją. To nie ma prawa skończyć się dobrze” – mówi Ola
„20 proc. pacjentek, niejednokrotnie nawet z zaawansowaną endometriozą, nie ma żadnych dolegliwości bólowych” – mówi dr Jan Olek
