Przejdź do treści

Resorpcja w biologii i medycynie. Co jest jej przyczyną, a co objawem?

młoda kobieta jedząca warzywa z miseczki
Fot. Konstantin Yuganov / Adobe
Podoba Ci
się ten artykuł?
Podoba Ci
się ten artykuł?

Resorpcja to termin określający wchłanianie, czyli przenikanie substancji przez różne powierzchnie. Dla zdrowego organizmu jest to proces naturalny, dla chorego może być źródłem problemów zdrowotnych.

Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami

Agnieszka Widera

lekarz

Resorpcja, w zależności od kontekstu, może dotyczyć różnych zjawisk. Zazwyczaj tym słowem określa się wchłanianie pokarmu oraz wody i składników mineralnych, lecz nie tylko. Terminu resorpcja używa się także do opisania etapu tworzenia się moczu, powolnego zaniku kości lub wchłonięcia płodu wewnątrz macicy. Wykorzystuje się go również w stomatologii. Resorpcją zęba nazywana jest utrata tkanek zarówno twardych, jak i miękkich.

Mężczyzna z kamicą nerkową ugina się z powodu wielkiego bólu

Na czym polega resorpcja?

Resorpcja to słowo używane zarówno w biologii, jak i w medycynie. Jest to termin określający wchłanianie, czyli proces przenikania substancji przez określone powierzchnie. Może dotyczyć różnych zjawisk, dlatego wyróżnia się następujące jej rodzaje:

  • resorpcja wody – proces wchłaniania wody i substancji odżywczych,
  • wchłanianie pokarmu – występuje, gdy pożywienie przenika przez powierzchnię jelita cienkiego,
  • resorpcja w nerkach – wchłanianie zwrotne, któremu podlega część wody, soli mineralnych, witamin, aminokwasów oraz jonów pierwiastków i innych substancji pochodzących z moczu pierwotnego. Resorpcję w nerkach określa się jako drugi etap tworzenia się moczu,
  • resorpcja płodu – w ten sposób nazywa się proces rozłożenia i wchłonięcia martwego zarodka w macicy,
  • resorpcja kości – powolne wchłanianie składników mineralnych znajdujących się we wnętrzu kości, czego skutkiem jest stopniowa wymiana ich komórek lub stopniowy zanik,
  • resorpcja zęba – utrata miękkich i twardych tkanek zęba oraz kości wyrostka zębodołowego,
  • resorpcja korzenia – może zachodzić od strony kanału lub zewnętrznej powierzchni korzenia i prowadzi do jego powolnego zepsucia.

Proces resorpcji w organizmie zdrowego człowieka jest zjawiskiem naturalnym. U osoby chorej może być to objaw choroby.

Resorpcja w nerkach

Resorpcję w nerkach nazywa się wchłanianiem zwrotnym lub resorpcją zwrotną. Jest to drugi etap tworzenia się moczu. Dochodzi do niego w momencie, gdy woda i inne substancje odżywcze, w tym glukoza oraz jony niektórych pierwiastków, przenikają przez powierzchnię nabłonków w kanalikach nerkowych. W wyniku tego procesu powstaje około 1,5 litra moczu, który ulega zagęszczeniu i jest zmieniony pod względem składu. Resorpcję w nerkach dzieli się na dwa rodzaje: resorpcję obligatoryjną (tzw. obowiązkową), która zachodzi w kanalikach krętych proksymalnych, oraz resorpcję fakultatywną (nieobowiązkową) zachodzącą w kanalikach krętych dystalnych.

Zobacz także

Resorpcja kości

Resorpcję kości u osób zdrowych uważa się za proces fizjologiczny. Polega ona na stopniowym wchłanianiu składników mineralnych znajdujących się we wnętrzu kości, czego skutkiem jest odbudowa i regeneracja ich struktury. U osób chorych resorpcja może prowadzić do powolnego zaniku kości. Jest też jednym z objawów osteoporozy.

Resorpcja zęba i korzenia

Resorpcją zęba określa się utratę tkanek miękkich i twardych uzębienia łącznie z kością wyrostka zębowego, lecz dotyczy to wyłącznie zębów stałych. Resorpcji korzeni zębów mlecznych nie uważa się za patologiczną, ponieważ jej celem jest kształtowanie zgryzu i ułatwienie wyrznięcia się zębów stałych. Winą za resorpcję zębów obarcza się szereg czynników, takich jak: zapalenie miazgi zęba i stan zapalny korzenia, urazy spowodowane złym dopasowaniem protezy lub niewłaściwie wykonanym uzupełnieniem ubytku, zatrzymanie zębów, awitaminozę, półpasiec, ciążę oraz zapalenie ozębnej. Mogą ją powodować również guzy zlokalizowane w okolicy szczęki.

Resorpcję korzeni dzieli się na poszczególne rodzaje zależne od miejsca, w którym ona się rozwija. Są to:

  • resorpcja zewnętrzna rozpoczynająca się od zewnętrznej strony korzenia zęba,
  • resorpcja wewnętrzna, która zachodzi od strony kanału korzenia,
  • resorpcja zamienna, w której dochodzi do odkładania się tkanek twardych w jamie zęba, co skutkuje zamknięciem się przestrzeni przeznaczonych na miazgę lub zespoleniem zęba z kością.

Resorpcja korzeni jest bezobjawowa. Pacjent o jej istnieniu dowiaduje się, dopiero gdy wykona zdjęcie rentgenowskie uzębienia (pantomogram). Leczenie tego zjawiska jest uwarunkowane czynnikiem, który wpłynął na jego powstanie. Osobie z resorpcją proponuje się protetyczną odbudowę zęba na korzeniu lub założenie implantu zęba połączone z odbudową korzenia. Rozwiązaniem jest też leczenie kanałowe, ale może ono potrwać wiele miesięcy. Jeśli proponowana terapia jest nieskuteczna, warto podjąć decyzję o ekstrakcji zęba. Należy pamiętać, że resorpcji nie można wyleczyć całkowicie, a jedynie spowolnić jej rozwój.

 

Najnowsze w naszym serwisie

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy:

i
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.