Defekacja to medyczna nazwa na wypróżnianie się. Nie mówi się o niej często, gdyż większość ludzi uważa ją za wstydliwy problem. Zupełnie niepotrzebnie! Choć jest kwestią intymną, dotyczy każdego z nas. Na czym polega defekacja? Jakie są skutki zatrzymywania stolca? Czy zaburzenia związane wydalaniem są poważne?
Na czym polega defekacja?
W języku medycznym definiuje się ją jako jeden z podstawowych procesów fizjologicznych, którego efektem jest usunięcie stolca z organizmu. Wygląda inaczej u niemowląt, dzieci, osób dorosłych i starszych. Dochodzi do niego dzięki działaniu tłoczni brzusznej i skurczów błony mięśniowej odbytnicy przy równoczesnym rozluźnieniu zwieracza odbytu. Dziedziną nauki, która zajmuje się tym tematem, jest proktologia, specjalistę zaś w tym obszarze nazywa się proktologiem.
Dlaczego regularna defekacja jest ważna?
Wypróżnienie jest finalnym etapem procesu trawienia i wiąże się z oczyszczeniem organizmu z zalegających resztek i toksyn. Dlatego właśnie powinna przebiegać bez jakichkolwiek zakłóceń. W momencie zaobserwowania nieprawidłowości w wypróżnianiu warto przeanalizować, co może być ich przyczyną. Najczęściej można rozwiązać problem naturalnymi sposobami. Jeśli te nie przyniosą efektu, trzeba się udać do specjalisty.
Co wpływa na defekację?
Czynników, które mają bezpośredni wpływ na prawidłowe wypróżnianie się, jest mnóstwo. Do najważniejszych należy odpowiednio zbilansowana dieta bogata w błonnik oraz regularne posiłki. Optymalnie powinno się jeść 4-5 mniejszych porcji dziennie. Szczególną uwagę należy także zwrócić na regularne nawadnianie i picie minimum 2 litrów wody dziennie. W duecie z właściwie skomponowaną dietą i nawadnianiem powinna iść też aktywność fizyczna. Opcjonalnie można się także wspomóc suplementami, ale wówczas najlepiej skonsultować się z lekarzem.
Problemy związane z defekacją
Niektórych dotykają sporadycznie, inni borykają się z nimi dość często. Problemy z prawidłowym wypróżnianiem się powstają na skutek wielu czynników. Zaparcia i biegunki to dwa stany, kiedy układ wydalniczy jest narażony na uszkodzenia. Na czym polegają?
Zaparcia to nic innego jak kłopoty z regularnym wydalaniem stolca z organizmu. Towarzyszą im bóle brzucha, uczucie kłucia i wzdęcia. Polegają na zatrzymaniu go wewnątrz przez dłuższy czas (kilka dni). Mogą być spowodowane m.in. złą dietą, brakiem ruchu, chorobami przewlekłymi, hemoroidami, schorzeniami neurologicznymi, endometriozą, nowotworem jajnika lub nowotworem macicy.
Biegunka z kolei jest stanem, kiedy wydalanie stolca jest bardzo częste lub jest go więcej niż zazwyczaj. Może on mieć lejącą się konsystencję i brzydki zapach. W niektórych przypadkach w kale można zaobserwować krew, śluz lub ropę. Do biegunki może dojść na skutek zatrucia, nieprawidłowego odżywiania się, silnego stresu, zapalenia jelit czy też problemów na tle hormonalnym.
Jeśli którakolwiek z tych przypadłości utrzymuje się przez dłuższy czas i wiąże się z nią złe samopoczucie i ogólne osłabienie, należy skonsultować się z lekarzem. Zignorowanie problemu może prowadzić do poważnych powikłań.
Skutki powstrzymywania wypróżnienia
Długotrwałe przetrzymywanie stolca prowadzi do powstania zbitej masy w jelitach. W wyniku tego w organizmie gromadzą się toksyny, co niesie ze sobą konkretne negatywne skutki. Oto co się do nich m.in. zalicza:
- zatrzymanie toksyn w organizmie,
- powstanie bolesnych wrzodów i krwawień,
- zakażenia,
- zniekształcenie jelit,
- trwałe uszkodzenie mięśni zwieracza,
- problemy z pochylaniem się,
- problemy z chodzeniem.
Układ wydalniczy jest bardzo delikatny. Wszelkie zaburzenia w jego prawidłowym funkcjonowaniu mogą nieść za sobą poważne skutki zdrowotne. Długotrwałe zaparcia wymagają konsultacji lekarskiej i natychmiastowego działania. Powrót do pełni sprawności po długim przetrzymywaniu stolca może trwać nawet kilka tygodni i nie jest niczym przyjemnym.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
„Neurolog uznał, że nie mam zespołu Tourette’a, bo nie mam tiku przeklinania, który dotyczy 10 proc. chorych” – mówi Piotr, który z zaburzeniem tym żyje od 25 lat
„Czym innym jest spędzać z dzieckiem czas i pytać je o różne rzeczy, a czym innym węszyć, podglądać, nasłuchiwać. To forma agresji”. O nadopiekuńczych rodzicach mówi psycholożka Magdalena Halicka
„Dla osoby głuchej język polski jest językiem obcym. We własnym kraju czujemy się jak obcokrajowcy” – mówi Zuzanna Szymańska z Akademii Młodych Głuchych
