4 min.
Anuria, czyli bezmocz – jakie są przyczyny schorzenia? Leczenie i rokowania

Fot. demphoto/AdobeStock
Anuria, inaczej bezmocz, jest patologicznym stanem mogącym stanowić zagrożenia dla zdrowia. Najczęstszymi przyczynami tego stanu są choroby nerek.
Spis treści
Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami

lek. Jacek Podstolski
lekarz
Anuria (lub bezmocz) to zjawisko krańcowego zmniejszonej ilości wydalanego moczu. Jeżeli ilość wydalanego moczu na dobę jest mniejsza niż 100 ml, może to być groźne dla zdrowia człowieka. Istnieje wówczas duże ryzyko poważnych uszkodzeń nerek, a jeśli występuje w ciąży – nawet stanu przedrzucawkowego.
Anuria a oliguria
Zarówno w przypadku skąpomoczu (oligurii), jak i bezmoczu (anurii) ilość wydalanego moczu jest bardzo ograniczona. W warunkach fizjologicznych dzienna ilość wydalanego moczu u zdrowego człowieka wynosi około 2,5 litra. Jeżeli osoba z zaburzeniem pracy nerek wydala mniej niż 0,5 litra moczu na dobę, mówi się o oligurii, natomiast jeśli ilość ta jest mniejsza niż 100 ml, to mamy do czynienia z anurią. U niemowlaka ilości te znacznie się różnią. W przypadku tak małych dzieci o skąpomoczu mówi się, gdy ilość moczu oscyluje w okolicy 1 ml/kg/h, a o anurii, gdy jest mniejsza niż 0,5 ml/kg/h.
W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję:
Przyczyny i objawy anurii
Zarówno skąpomocz, jak i bezmocz mają podobne podłoże. Przyczynami są zazwyczaj ostre niewydolności nerek o przebiegu przednerkowym, nerkowym lub zanerkowym. O przednerkowych przyczynach bezmoczu mówi się, jeśli dochodzi do mniejszego przesączania kłębuszkowego i mniejszej produkcji dobowej moczu. Z powodu utraty znacznej ilości krwi i elektrolitów chory jest odwodniony, co może zakończyć się wstrząsem septycznym. Zwykle takie objawy obserwuje się w przebiegu odmiedniczkowego zapalenia nerek, przy przewlekłym stosowaniu leków i toksyn, rzucawce, układowym zapaleniu naczyń lub ostrych odrzuceniach nerki przeszczepionej. Niedrożność dróg odprowadzających mocz to najczęściej zanerkowa przyczyna bezmoczu. Rozwija się ona w wyniku kamicy nerkowej, zrostów pooperacyjnych, nowotworów uciskających drogi moczowe, chorób cewki moczowej, prostaty, pęcherza moczowego lub choroby pasożytniczej. Cierpiący na ten rodzaj anurii mogą ponadto uskarżać się na brak łaknienia, ból brzucha oraz krwiomocz, czyli obecności krwi w moczu.
Diagnostyka anurii
Po pojawieniu się pierwszych objawów mogących świadczyć o anurii należy jak najszybciej udać się do lekarza pierwszego kontaktu, gdyż jest to stan zagrażający zdrowiu, a nawet życiu. Rozpoznanie opiera się na przeprowadzeniu szeregu badań laboratoryjnych krwi i moczu. Szczególnie istotne jest sprawdzenie pracy nerek, w tym ocena poziomu kreatyniny i mocznika, a także jonów i współczynnika przesączania kłębuszkowego. Dodatkowo należy wykonać obrazowanie – badania radiologiczne (RTG) i ultrasonografię (USG) jamy brzusznej. Jeżeli lekarz zdiagnozuje u swojego pacjenta bezmocz, chory musi być hospitalizowany w trybie pilnym. Czym grozi anuria? Jeśli człowiek nie jest w stanie wydalić szkodliwych produktów przemiany materii, dochodzi do zwiększenia ich stężenia we krwi. Wraz z nimi w organizmie kumulują się jony potasu, co jest szczególnie szkodliwe dla układu krążenia. Pojawia się wówczas zagrożenie mocznicą, czyli zespołem objawów towarzyszących przewlekłej niewydolności nerek.
Zobacz także
Leczenie anurii
Leczenie bezmoczu zależy od wielu czynników, głównie jego pierwotnej przyczyny i szkód, jakie wyrządziła choroba. Im szybciej dojdzie do rozpoznania choroby, tym większa szansa na jej wyleczenie. Najczęściej przepisuje się leki na główną przyczynę, tj. na przewlekłe choroby nerek. Dawka leku musi być dobrana przez specjalistę na podstawie stopnia zaawansowania schorzenia. Chory powinien też zapisywać ilość przyjmowanych i wydalanych płynów. Jeżeli nerki są uszkodzone, pacjent musi dostosować ilość białek i węglowodanów w przyjmowanych pokarmach, regularnie wykonywać morfologię krwi oraz badać poziom mocznika, sodu, potasu i kreatyniny. Jeśli przyczyną jest ostre uszkodzenie nerek, lekarze mogą zalecić stosowanie antybiotyku lub sterydów. Niekiedy niezbędne jest uzupełnienie ilości krwi poprzez zabieg transfuzji. Zazwyczaj także leczy się anemię, zaburzenia elektrolitowe i kwasicę. Przy przewlekłej chorobie nerek stosuje się farmakoterapię chorób towarzyszących, głównie nadciśnienia i cukrzycy. Rozważa się również hemodializę, dializę otrzewnową lub przeszczep nerki.
Rokowanie anurii
Rokowanie bezmoczu zależy od pierwotnej przyczyny jego powstawania. Jeśli przyczyna ta tkwi w ostrym uszkodzeniu nerek, to śmiertelność wynosi nawet 50%. Im bardziej zaawansowany wiek chorego i więcej schorzeń dodatkowych (głównie chorób układu krążenia), tym rokowanie jest mniej pomyślne. Powikłania po anurii zwykle skutkują przewlekłą niewydolnością nerek.
Najnowsze w naszym serwisie

29.03.2023
Witamina A – na odporność, dobry wzrok i piękne ciało. Gdzie jej szukać, jak suplementować

29.03.2023
Pankreatyna – co to jest i jak działa? Kto może a kto powinien stosować pankreatynę?

29.03.2023
Czy granulocytopenia jest niebezpieczna i czym grozi niski poziom granulocytów?

29.03.2023
Hydrokolonoterapia – duże ryzyko i nikłe korzyści. Przytaczamy fakty, obalamy mity!
Udostępnij
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Podoba Ci się ten artykuł?
Tak
Nie
Powiązane tematy:
Polecamy

29.03.2023
„Sami zapracowaliśmy na to, że wyżej cenimy wiedzę celebrytki niż profesora psychiatrii”. O fake newsach w kontekście zdrowia psychicznego mówi Marta Glanc, analityczka Stowarzyszenia Demagog

26.03.2023
Są wyrafinowanymi myśliwymi, którzy w wymyślny sposób uśmiercają swoje ofiary. Czy grzyby mogą uratować świat?

24.03.2023
Uważano, że ich przyczyną może być smutek, post, a nawet ciąża. Jak kiedyś leczono galopujące suchoty, czyli gruźlicę

22.03.2023