Jennifer Aniston była niedawno gościem w popularnym telewizyjnym show „Jimmy Kimmel Live”. Aktorka opowiadała o tym, jak spędza swoją kwarantannę domową i dodała, że izolacja nie jest dla niej niczym nowym. Aniston przyznała, że od lat cierpi na agorafobię, czyli lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni.
Jennifer Anistol w „Jimmy Kimmel Live”
Jennifer Aniston, znana wszystkim m.in. z roli Rachel w serialu „Przyjaciele”, jest coraz bardziej aktywna w mediach. Aktorka niedawno miała okazję gościć w telewizyjnym show „Jimmy Kimmel Live”, gdzie opowiadała o tym, jak spędza dni podczas kwarantanny.
W rozmowie z prowadzącym Aniston przyznała, że samotne siedzenie w domu nie jest dla niej niczym nowym. Aktorka cierpi bowiem na agorafobię, czyli nieuzasadniony lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni. Dla niej i wielu innych chorujących nawet zwykłe wyjście do sklepu łączy się z silnym stresem.
Podziękowanie dla ochrony zdrowia
Podczas programu gwiazda we wzruszający sposób podziękowała też pielęgniarce zarażonej koronawirusem za jej trud i poświęcenie związane z pandemią.
„Miło cię poznać! Niech Bóg was błogosławi. Was, którzy tam jesteście i robicie to, co robicie. Nie wiem nawet, jak wyrazić moją wdzięczność za wszystko, co robicie, narażając wasze zdrowie i wszystko inne. Jesteście po prostu fenomenalni!” – mówiła wzruszona Aniston do pielęgniarki, która została zakażona koronawirusem podczas pracy.
Aniston zapewniła także pielęgniarkę, że wesprze finansowo szpital, w którym pracuje zakażona.
Co to jest agorafobia?
Agorafobia to szczególny przypadek zaburzenia lękowego. To zaburzenie nerwicowe związane z (uzasadnionym bądź nie) poczuciem zagrożenia płynącego z zewnątrz. Osoba cierpiąca na agorafobię w przestrzeni zewnętrznej (wobec tej domowej, prywatnej, oswojonej) widzi zagrożenie dla siebie i najbliższych. Konieczność konfrontacji, wejścia w tę obcą przestrzeń wiąże się z poczuciem bardzo dużego stresu, wywołuje paniczny lęk.
Agorafobii towarzyszą konkretne objawy psychosomatyczne. Osobie nieznającej chorego mogą sugerować chorobę układu krążenia lub układu oddechowego. W leczeniu agorafobii konieczne jest więc rozpoznanie samego problemu, jego przyczyny, w końcu zaś wdrożenie odpowiedniej terapii poznawczo-behawioralnej, w ramach której podejmuje się próby oswojenia pacjenta z otaczającą go rzeczywistością. Na agorafobię cierpi około 5 proc. ludzi.
Zobacz także
„Bardzo chciałabym, żeby rząd zamiast w przeróżny sposób uciekać od tematu, zaczął martwić się o nasze zdrowie psychiczne”. Maturzyści chcą, żeby ich zauważono
„Brak dowodu na skuteczność nie jest dowodem na brak skuteczności!”. Małgorzata Ponikowska o „maseczka-gate”
„Maseczki. Proszę się częstować”. Akcja mieszkanki Otwocka podbiła internet
Spodobał Ci się artykuł? Poleć go koleżance
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Uważano, że są siedliskiem duszy, uczuć i akumulatorem ciepła ludzkiego ciała. Jak kiedyś leczono nerki
„Kiedy doświadczamy poważnych urazów psychicznych, nasz umysł może wyłączyć odczuwanie doznań z ciała” – mówi psychoterapeutka Anna Uściłowska
„Nie sztuka, a serce liczy się w tej pracy. Nasze osobiste znaczenie, które nadajemy obrazowi”. O terapeutycznej mocy fotografii mówi Joanna Szeluga
